نقش زنان متدین در انقلاب مشروطه + فیلم
- صفحه اینستاگرام khamenei_reyhaneh که روایت‌های رهبر معظم انقلاب از زنان، خانواده و سبک زندگی را منتشر می‌کند مطلب اخیر خود قسمتی از سخنرانی رهبر معظم انقلاب در سال ۹۱ در خصوص نقش زنان در انقلاب مشروطه را منتشر کرد و به نقل از ایشان نوشت:
زنان در انقلاب مشروطه نقش پررنگی داشتند و در بعضی موارد سلاح نیز به دست گرفتند. حرکت‌های آنان باعث تحولات و تصمیمات بزرگی در آن روز‌ها شد.
زمانیکه عده‌ای از مردم در حرم شاه‌عبدالعظیم تحصن کرده بودند، تعدادی سرباز مسلح در آنجا وظیفه داشتند که به‌زور اسلحه، مردم را پراکنده کنند. زنان بالای بام حرم رفتند و سنگ‌هایی آماده کردند تا اگر سربازان تیراندازی کردند و آسیبی به حرم و مردم وارد کردند، آن‌ها را سنگ‌باران کنند.
با اوج گرفتن قیام، مبارزان مشروطه برای خرید اسلحه و دیگر هزینه‌ها احتیاج به منابع مالی داشتند. زنان با فروختن وسائل منزل یا جواهرات‌شان به کمک مشروطه‌خواهان رفتند. در تاریخ آمده «بعد از فتح اصفهان به دست سواران بختیاری، عده‌ای از زنان به انجمن ایالتی رفته و زیورآلات خود را هدیه کردند. در این میان، زنی کاسه‌ای مسی را که تنها دارایی او بود، به مشروطه‌خواهان تقدیم کرد»
پس از پیروزی مشروطه‌خواهان، کشور ناچار بود برای تامین مخارج خود از انگلیس و روس وام بگیرد. دولت و مردم با این تصمیم مخالف بودند؛ بنابراین تصمیم به تاسیس بانک ملی گرفتند. تاسیس بانک احتیاج به پول داشت. زنان برای تامین این هزینه‌ها طلا‌های خود را فروختند. در تاریخ آمده زنی از قزوین در نامه‌ای برای رئیس مجلس نوشت: «مقدار ناقابل از زیورآلات خودم را که برای ایام سخت ذخیره کرده بودم، به جهت بانک ملی می‌فرستم. اشیای اهدایی را اعضای محترم بانک ملی، به امانت و شرافت بفروشند، سهم بانک بخرند و برایم روانه کنند»
دوره مشروطه چندان به درازا نکشید. محمدعلی شاه مجلس را به توپ بست. جوانان مشروطه‌خواه به ضرب گلوله کشته شدند. فضا طوری بود که مردان جرات نمی‌کردند به جنازه‌ها نزدیک شوند و آن‌ها را از روی زمین بردارند. زنان در این موقعیت به میدان آمدند و جنازه‌هارا برداشتند و از میدان خارج کردند.
بعد از به توپ بستن مجلس، نماینده‌ای از طرف محمدعلی شاه برای تصرف تبریز به آنجا رفت. تبریز یازده ماه در محاصره بود. در این مدت زنان در هر زمینه‌ای که می‌توانستند به مشروطه‌خواهان کمک کردند. از پختن غذا و دوختن لباس برای آنان تا پرستاری و آماده کردن ادوات جنگی و حتی جنگیدن با لباس مردانه! در منابع تاریخی، نقلی از یکی از زنان تبریزی آمده است که: در بحرانی‌ترین روز‌های قیام، مجبور بودیم برای رعایت پنهان‌کاری، تکه‌های نان را زیر چادر به شکم‌مان ببندیم و به سنگر مجاهدان برسانیم.