تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۹۴

[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01"]

قُلۡ أَرَءَیۡتُمۡ إِن جَعَلَ ٱللَّهُ عَلَیۡکُمُ ٱلَّیۡلَ سَرۡمَدًا إِلَىٰ یَوۡمِ ٱلۡقِیَٰمَةِ مَنۡ إِلَٰهٌ غَیۡرُ ٱللَّهِ یَأۡتِیکُم بِضِیَآءٍۚ أَفَلَا تَسۡمَعُونَ ۷۱
(به این مردم مشرک) بگو: چه تصور مى کنید اگر خدا ظلمت شب را بر شما تا قیامت پاینده و ابدى گرداند جز خدا کیست خدایى که بتواند براى شما روشنى روز پدید آرد؟ آیا سخن نمى شنوید؟

قُلۡ أَرَءَیۡتُمۡ إِن جَعَلَ ٱللَّهُ عَلَیۡکُمُ ٱلنَّهَارَ سَرۡمَدًا إِلَىٰ یَوۡمِ ٱلۡقِیَٰمَةِ مَنۡ إِلَٰهٌ غَیۡرُ ٱللَّهِ یَأۡتِیکُم بِلَیۡلٖ تَسۡکُنُونَ فِیهِۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ ۷۲
باز بگو: چه تصور مى کنید اگر خدا براى شما روز را تا قیامت پاینده و ابدى قرار دهد جز خدا کیست خدایى که براى آرامش و استراحت شما شب را پدید گرداند؟ آیا چشم بصیرت (به حکمت گردش روز و شب) نمى گشایید؟

وَمِن رَّحۡمَتِهِۦ جَعَلَ لَکُمُ ٱلَّیۡلَ وَٱلنَّهَارَ لِتَسۡکُنُواْ فِیهِ وَلِتَبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِهِۦ وَلَعَلَّکُمۡ تَشۡکُرُونَ ۷۳
یکى از (هزاران لطف و) رحمت هاى خدا آن است که شب و روز را براى شما قرار داده تا در شب آرام گیرید و در روز از فضل خدا (یعنى روزى) طلب کنید، و باشد که شکرگزار (نعمتهاى خدا) شوید

وَیَوۡمَ یُنَادِیهِمۡ فَیَقُولُ أَیۡنَ شُرَکَآءِیَ ٱلَّذِینَ کُنتُمۡ تَزۡعُمُونَ ۷۴
و (یاد آر) روزى که خدا مشرکان را ندا کرده و گوید که آن بتان و معبودان (باطل) که شریک من مى پنداشتید کجا رفتند؟

وَنَزَعۡنَا مِن کُلِّ أُمَّةٖ شَهِیدٗا فَقُلۡنَا هَاتُواْ بُرۡهَٰنَکُمۡ فَعَلِمُوٓاْ أَنَّ ٱلۡحَقَّ لِلَّهِ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا کَانُواْ یَفۡتَرُونَ ۷۵
و (آن روز) ما از هر امتى شاهدى بر گرفته و گوییم اینک برهانى (بر آن دعویهاى باطل که در دنیا داشتید) اقامه کنید آن گاه (آن‌ها رسوا شده و) بدانند که حق و حقیقت با خدا (و رسولان او) است و آنچه به دروغ فرا مى بافتند همه نابود گردد و از دستشان برود

إِنَّ قَٰرُونَ کَانَ مِن قَوۡمِ مُوسَىٰ فَبَغَىٰ عَلَیۡهِمۡۖ وَءَاتَیۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡکُنُوزِ مَآ إِنَّ مَفَاتِحَهُۥ لَتَنُوٓأُ بِٱلۡعُصۡبَةِ أُوْلِی ٱلۡقُوَّةِ إِذۡ قَالَ لَهُۥ قَوۡمُهُۥ لَا تَفۡرَحۡۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا یُحِبُّ ٱلۡفَرِحِینَ ۷۶
همانا قارون یکى از (ثروتمندان) قوم موسى بود که بر آن‌ها طریق ظلم و طغیان پیش گرفت و ما آن قدر گنج و مال به او دادیم که بر دوش بردن کلید آن گنج‌ها صاحبان قوّت را خسته کردى، هنگامى که قومش به او گفتند: آن قدر مغرور و شادمان (به ثروت خود) مباش که خدا هرگز مردم پر غرور و نشاط را دوست نمى دارد

وَٱبۡتَغِ فِیمَآ ءَاتَىٰکَ ٱللَّهُ ٱلدَّارَ ٱلۡأٓخِرَةَۖ وَلَا تَنسَ نَصِیبَکَ مِنَ ٱلدُّنۡیَاۖ وَأَحۡسِن کَمَآ أَحۡسَنَ ٱللَّهُ إِلَیۡکَۖ وَلَا تَبۡغِ ٱلۡفَسَادَ فِی ٱلۡأَرۡضِۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا یُحِبُّ ٱلۡمُفۡسِدِینَ ۷۷
و به هر چیزى که خدا به تو عطا کرده بکوش تا (ثواب و سعادت) دار آخرت تحصیل کنى و لیکن بهره ات را هم از (لذّات و نعم حلال) دنیا فراموش مکن و (تا توانى به خلق) نیکى کن چنان که خدا به تو نیکویى و احسان کرده و هرگز در روى زمین فتنه و فساد برمینگیز، که خدا مفسدان را ابدا دوست نمى دارد