تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۹۲

[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01"]

وَلَقَدۡ وَصَّلۡنَا لَهُمُ ٱلۡقَوۡلَ لَعَلَّهُمۡ یَتَذَکَّرُونَ ۵۱
و همانا ما براى (هدایت) این مردم (آیات قرآن را) سخن پیوسته (یعنى مرتب و مربوط به سعادت دنیا و آخرت خلق) آوردیم تا مگر متذکر (حقایق آن) شوند

ٱلَّذِینَ ءَاتَیۡنَٰهُمُ ٱلۡکِتَٰبَ مِن قَبۡلِهِۦ هُم بِهِۦ یُؤۡمِنُونَ ۵۲
آنان که ما به آن‌ها پیش از این، کتاب (آسمانى تورات و انجیل را) فرستادیم (یعنى موسى و عیسى و پیروان حقیقى آنها) به این (کتاب آسمانى قرآن) البته آنان ایمان مى آورند

وَإِذَا یُتۡلَىٰ عَلَیۡهِمۡ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِهِۦٓ إِنَّهُ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّنَآ إِنَّا کُنَّا مِن قَبۡلِهِۦ مُسۡلِمِینَ ۵۳
و، چون آیات ما بر آن‌ها تلاوت شود گویند: به آن ایمان آوردیم که این قرآن به حق از جانب پروردگار ما نازل شده، ما پیش از این نیز تسلیم فرمان خدا بودیم

أُوْلَـٰٓئِکَ یُؤۡتَوۡنَ أَجۡرَهُم مَّرَّتَیۡنِ بِمَا صَبَرُواْ وَیَدۡرَءُونَ بِٱلۡحَسَنَةِ ٱلسَّیِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ یُنفِقُونَ ۵۴
اینان را دو بار پاداش نیکو دهند، زیرا صبر و ثبات (در دین خود و اسلام هر دو) ورزیدند و بدى را به نیکى دفع مى کنند و از آنچه روزى آن‌ها کردیم انفاق مى کنند

وَإِذَا سَمِعُواْ ٱللَّغۡوَ أَعۡرَضُواْ عَنۡهُ وَقَالُواْ لَنَآ أَعۡمَٰلُنَا وَلَکُمۡ أَعۡمَٰلُکُمۡ سَلَٰمٌ عَلَیۡکُمۡ لَا نَبۡتَغِی ٱلۡجَٰهِلِینَ ۵۵
و، چون سخن لغوى (از دشمنان دین) بشنوند از آن اعراض کنند و گویند: اعمال ما از ما و اعمال شما از شما، بروید سلامت باشید، که ما هرگز مردم (هرزه گوى) نادان را نمى طلبیم

إِنَّکَ لَا تَهۡدِی مَنۡ أَحۡبَبۡتَ وَلَٰکِنَّ ٱللَّهَ یَهۡدِی مَن یَشَآءُۚ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِینَ ۵۶
(اى رسول ما، با آنکه تو هادى خلقى) چنین نیست که هر کس را تو دوست بدارى هدایت توانى کرد لیکن خدا هر که را خواهد هدایت مى کند و او به حال آنان که قابل هدایتند آگاه‌تر است

وَقَالُوٓاْ إِن نَّتَّبِعِ ٱلۡهُدَىٰ مَعَکَ نُتَخَطَّفۡ مِنۡ أَرۡضِنَآۚ أَوَلَمۡ نُمَکِّن لَّهُمۡ حَرَمًا ءَامِنٗا یُجۡبَىٰٓ إِلَیۡهِ ثَمَرَٰتُ کُلِّ شَیۡءٖ رِّزۡقٗا مِّن لَّدُنَّا وَلَٰکِنَّ أَکۡثَرَهُمۡ لَا یَعۡلَمُونَ ۵۷
و (برخى از اهل مکه) گفتند: اگر ما با تو طریق هدایت را (که اسلام است) پیروى کنیم ما را از سرزمین خود به زودى بربایند (و به دست ملت عرب که متفق بر علیه اسلامند از وطن آواره شویم) آیا ما (مکه را) بر ایشان حرمى امن قرار ندادیم که به این مکان (بى آب و گیاه) انواع نعمت‌ها و ثمرات که ما روزیشان کردیم از هر طرف بیاورند؟ لیکن حقیقت این است که اکثر آن‌ها نادانند

وَکَمۡ أَهۡلَکۡنَا مِن قَرۡیَةِۭ بَطِرَتۡ مَعِیشَتَهَاۖ فَتِلۡکَ مَسَٰکِنُهُمۡ لَمۡ تُسۡکَن مِّنۢ بَعۡدِهِمۡ إِلَّا قَلِیلٗاۖ وَکُنَّا نَحۡنُ ٱلۡوَٰرِثِینَ ۵۸
و چه بسیار شده که ما اهل دیارى را که به هوس رانى و خوش گذرانى پرداختند هلاک کردیم، و این خانه هاى (ویران) آنهاست که بعد از آن‌ها جز عدۀ قلیلى در آن دیار سکونت نیافت و تنها ما وارث (دیار آنها) بودیم

وَمَا کَانَ رَبُّکَ مُهۡلِکَ ٱلۡقُرَىٰ حَتَّىٰ یَبۡعَثَ فِیٓ أُمِّهَا رَسُولٗا یَتۡلُواْ عَلَیۡهِمۡ ءَایَٰتِنَاۚ وَمَا کُنَّا مُهۡلِکِی ٱلۡقُرَىٰٓ إِلَّا وَأَهۡلُهَا ظَٰلِمُونَ ۵۹
و پروردگار تو بر آن نیست که اهل هیچ شهر و دیارى را تا در مرکز آن رسولى نفرستد که آیات ما را بر آن‌ها تلاوت کند هلاک کند، و ما هیچ دیارى را هلاک نکنیم مگر آنکه اهلش ظالم و بیدادگر باشند