تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۷۷

[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01"]

طسٓۚ تِلۡکَ ءَایَٰتُ ٱلۡقُرۡءَانِ وَکِتَابٖ مُّبِینٍ ۱
طس (شاید اشاره به سوره است یا نام خدا یا رسول است که به آن قسم یاد شده) این آیات قرآن (بزرگ) و کتاب روشن خداست

هُدٗى وَبُشۡرَىٰ لِلۡمُؤۡمِنِینَ ۲
که هدایت و بشارت براى اهل ایمان است

ٱلَّذِینَ یُقِیمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَیُؤۡتُونَ ٱلزَّکَوٰةَ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ یُوقِنُونَ ۳
آنان که نماز به پا مى دارند و زکات مى دهند و کاملا به عالم آخرت یقین دارند

إِنَّ ٱلَّذِینَ لَا یُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ زَیَّنَّا لَهُمۡ أَعۡمَٰلَهُمۡ فَهُمۡ یَعۡمَهُونَ ۴
همانا آنان که ایمان به عالم آخرت نمى آورند (پس از اتمام حجت) ما اعمالشان را در نظرشان جلوه دهیم و آن‌ها به کلى گمراه و سرگشته شوند

أُوْلَـٰٓئِکَ ٱلَّذِینَ لَهُمۡ سُوٓءُ ٱلۡعَذَابِ وَهُمۡ فِی ٱلۡأٓخِرَةِ هُمُ ٱلۡأَخۡسَرُونَ ۵
آن‌ها را هم (در دنیا) سخت‌ترین عذاب است و هم در آخرت زیانکارترین خلقند

وَإِنَّکَ لَتُلَقَّى ٱلۡقُرۡءَانَ مِن لَّدُنۡ حَکِیمٍ عَلِیمٍ ۶
و تو (اى رسول ما) آیات قرآن (عظیم) از جانب خدایى حکیم و دانا (به وحى) بر تو القا مى شود

إِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِأَهۡلِهِۦٓ إِنِّیٓ ءَانَسۡتُ نَارٗا سَـَٔاتِیکُم مِّنۡهَا بِخَبَرٍ أَوۡ ءَاتِیکُم بِشِهَابٖ قَبَسٖ لَّعَلَّکُمۡ تَصۡطَلُونَ ۷
(به یاد آر) هنگامى که موسى (وقت بیچارگى و درد حمل زن در آن بیابان سرد و ظلمت نورى دید و) به اهل بیتش گفت: مرا آتشى به نظر آمد مى روم تا از آن به زودى خبرى برایتان بیاورم یا شاید براى گرم شدن شما شعله اى برگیرم

فَلَمَّا جَآءَهَا نُودِیَ أَنۢ بُورِکَ مَن فِی ٱلنَّارِ وَمَنۡ حَوۡلَهَا وَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ۸.
چون موسى بدان آتش نزدیک شد او را ندا کردند که آن کس را که در (اشتیاق) این آتش است یا به گردش (در طلب) است (مقدمش به لطف حق) مبارک باد، و منزه است خدا که آفرینندۀ عوالم بى حد و نهایت است

یَٰمُوسَىٰٓ إِنَّهُۥٓ أَنَا ٱللَّهُ ٱلۡعَزِیزُ ٱلۡحَکِیمُ ۹
(از آن آتش شجر طور ندا آمد) اى موسى، همانا منم خداى مقتدر داناى درستکار

وَأَلۡقِ عَصَاکَۚ فَلَمَّا رَءَاهَا تَهۡتَزُّ کَأَنَّهَا جَآنّٞ وَلَّىٰ مُدۡبِرٗا وَلَمۡ یُعَقِّبۡۚ یَٰمُوسَىٰ لَا تَخَفۡ إِنِّی لَا یَخَافُ لَدَیَّ ٱلۡمُرۡسَلُونَ ۱۰
و تو عصاى خود بیفکن، چون موسى (عصا افکند و ناگاه) بر آن نگریست که به جنبش و هیجان در آمد چنان که اژدهایى مهیب گردید، رو به فرار نهاد و دیگر واپس نگردید، (در آن حال بدو خطاب شد) اى موسى مترس که پیغمبران در حضور من هرگز نمى ترسند

إِلَّا مَن ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسۡنَۢا بَعۡدَ سُوٓءٖ فَإِنِّی غَفُورٞ رَّحِیمٞ ۱۱
(ستمکاران عالم باید بترسند) مگر کسى که ستم و کار بد کند آن گاه به زودى (توبه کند و) نیکویى را جاى گزین بدى کند (تا خدایش ببخشد) که همانا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است

وَأَدۡخِلۡ یَدَکَ فِی جَیۡبِکَ تَخۡرُجۡ بَیۡضَآءَ مِنۡ غَیۡرِ سُوٓءٖۖ فِی تِسۡعِ ءَایَٰتٍ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَقَوۡمِهِۦٓۚ إِنَّهُمۡ کَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِینَ ۱۲
و دست در گریبان خود کن تا، چون بیرون آید نه از مرض (برص، بلکه از نظر لطف خدا) سپید و روشن (چون ماه تابان) گردد، آن گاه با نه معجز الهى (یعنى عصا و ید بیضا و ملخ و قمّل و ضفدع و خون و شکافتن دریا و کوه و طوفان) به سوى فرعون و قومش که گروهى فاسق و نابکارند به رسالت روانه شو

فَلَمَّا جَآءَتۡهُمۡ ءَایَٰتُنَا مُبۡصِرَةٗ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ مُّبِینٞ ۱۳
اما چون آیات و معجزات ما به طور روشن به آن‌ها ارائه شد گفتند که این سحر بودنش روشن و آشکار است