تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۶۷

طسٓمٓ ۱
طسم (اسرارى است بین خدا و رسول)

تِلۡکَ ءَایَٰتُ ٱلۡکِتَٰبِ ٱلۡمُبِینِ ۲
این قرآن آیات کتاب روشن خداست

لَعَلَّکَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَکَ أَلَّا یَکُونُواْ مُؤۡمِنِینَ ۳
(اى رسول ما) تو چنان در اندیشۀ هدایت خلقى که خواهى جان عزیزت را از غم اینکه ایمان نمى آورند هلاک سازى!

إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَیۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَایَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِینَ ۴
ما اگر بخواهیم از آسمان آیت قهرى نازل گردانیم که همه به جبر گردن زیر بار (ایمان به) آن فرود آرند

وَمَا یَأۡتِیهِم مِّن ذِکۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا کَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِینَ ۵
و (واى بر اینان که) هیچ آیت و ذکر تازه اى از خداى رحمان بر آن‌ها نیاید جز آنکه از آن اعراض مى کنند

فَقَدۡ کَذَّبُواْ فَسَیَأۡتِیهِمۡ أَنۢبَـٰٓؤُاْ مَا کَانُواْ بِهِۦ یَسۡتَهۡزِءُونَ ۶
همانا این کافران آیات خدا را تکذیب کردند و به زودى خبر آنچه بدان استهزاء مى کنند به آنان خواهد رسید

أَوَلَمۡ یَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ کَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِیهَا مِن کُلِّ زَوۡجٖ کَرِیمٍ ۷
آیا در زمین به دیدۀ عبرت نظر نکردند که ما چه انواع گوناگون از نباتات پر سود از آن برویانیدیم؟

إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗۖ وَمَا کَانَ أَکۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِینَ ۸
همانا در این کار آیتى (از لطف و رحمت و علم و قدرت خدا بر هوشمندان) آشکار است و باز اکثر اینان ایمان نمى آورند

وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ۹
و همانا پروردگار تو بسیار مقتدر و مهربان است

وَإِذۡ نَادَىٰ رَبُّکَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِینَ ۱۰
و (یاد آر) هنگامى که خدایت به موسى ندا کرد که اینک به سوى قوم ستمکار روى آور

قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَۚ أَلَا یَتَّقُونَ ۱۱
به سوى قوم ستمکار فرعون که آیا باز هم نمى خواهند خدا ترس و پرهیزگار شوند؟

قَالَ رَبِّ إِنِّیٓ أَخَافُ أَن یُکَذِّبُونِ ۱۲
موسى عرض کرد: اى پروردگار، از آن مى ترسم که فرعونیان سخت مرا تکذیب کنند

وَیَضِیقُ صَدۡرِی وَلَا یَنطَلِقُ لِسَانِی فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ ۱۳
و (از کفر آنها) دلتنگ شوم و عقدۀ زبانم (به هدایت آنان) باز نگردد، پس به سوى هارون (برادرم) فرست (تا با من به رسالت روانه شود)

وَلَهُمۡ عَلَیَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن یَقۡتُلُونِ ۱۴
و بر من از این قوم (قبطى) گناهى است که مى ترسم به قتلم رسانند

قَالَ کَلَّاۖ فَٱذۡهَبَا بِـَٔایَٰتِنَآۖ إِنَّا مَعَکُم مُّسۡتَمِعُونَ ۱۵
خدا به موسى فرمود: هرگز (مترس که شما را نمى کشند)، پس با برادرت هارون بدین معجزات و آیات ما به سوى آنان بروید که ما همه جا با شما هستیم و گفتار شما را مى شنویم

فَأۡتِیَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ۱۶
هر دو به اتفاق به جانب فرعون روید و بگویید که ما رسول پروردگار جهانیم

أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِیٓ إِسۡرَـٰٓءِیلَ ۱۷
با این پیام که طایفۀ بنى اسرائیل را با ما (از مصر به فلسطین) بفرست

قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّکَ فِینَا وَلِیدٗا وَلَبِثۡتَ فِینَا مِنۡ عُمُرِکَ سِنِینَ ۱۸
فرعون گفت: تو نه آن کودکى که ما پروردیم و سال‌ها عمرت در نزد ما گذشت؟

وَفَعَلۡتَ فَعۡلَتَکَ ٱلَّتِی فَعَلۡتَ وَأَنتَ مِنَ ٱلۡکَٰفِرِینَ ۱۹
و آن فعل زشت (قتل نفس) از تو سر زد و (به خدایى ما) کافر بودى؟