تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۵۱
خبرگزاری میزان-تلاوت صفحه سیصد و پنجاه و یکم «سوره النور» را با صدای استاد محمد صدیق منشاوی می‌شنوید.
- تلاوت صفحه سیصد و پنجاه و یکم «سوره النور از آیه ۱۱ تا ۲۰» در قالب فایل صوتی با صدای استاد منشاوی را در اختیار مخاطبان خود قرار داده است.
تلاوت صفحه سیصد و پنجاه و یکم «سوره النور از آیه ۱۱ تا ۲۰ »
[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01"]
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
إِنَّ ٱلَّذِینَ جَآءُو بِٱلۡإِفۡکِ عُصۡبَةٞ مِّنکُمۡۚ لَا تَحۡسَبُوهُ شَرّٗا لَّکُمۖ بَلۡ هُوَ خَیۡرٞ لَّکُمۡۚ لِکُلِّ ٱمۡرِیٕٖ مِّنۡهُم مَّا ٱکۡتَسَبَ مِنَ ٱلۡإِثۡمِۚ وَٱلَّذِی تَوَلَّىٰ کِبۡرَهُۥ مِنۡهُمۡ لَهُۥ عَذَابٌ عَظِیمٞ ۱۱
همانا کسانى که آن بهتان را بستند (و به عایشه تهمت کار ناشایست زدند که رسول و مؤمنان را بیازارند) گروهى همدست از (منافقان) شمایند؛ نپندارید ضررى از آن به آبروى شما مى رسد بلکه خیر و ثواب نیز (چون بر تهمت صبر کنید از خدا) خواهید یافت؛ هر یک از آن‌ها به عقاب گناه خود خواهند رسید؛ و آن کس از منافقان که رأس و منشأ این بهتان بزرگ گشت هم او به عذابى بزرگ معذب خواهد شد
لَّوۡلَآ إِذۡ سَمِعۡتُمُوهُ ظَنَّ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ بِأَنفُسِهِمۡ خَیۡرٗا وَقَالُواْ هَٰذَآ إِفۡکٞ مُّبِینٞ ۱۲
آیا سزاوار این نبود که، چون (از منافقان) چنین بهتان و دروغ‌ها شنیدید مردان و زنان مؤمن حسن ظنّشان دربارۀ یکدیگر بیشتر شده و گویند: این دروغى است آشکار؟
لَّوۡلَا جَآءُو عَلَیۡهِ بِأَرۡبَعَةِ شُهَدَآءَۚ فَإِذۡ لَمۡ یَأۡتُواْ بِٱلشُّهَدَآءِ فَأُوْلَـٰٓئِکَ عِندَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡکَٰذِبُونَ ۱۳
چرا (منافقان) بر دعوى خود چهار شاهد (عادل) اقامه نکردند؟ پس حالى که شاهد نیاوردند البته نزد خدا مردمى دروغ زنند
وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَیۡکُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ فِی ٱلدُّنۡیَا وَٱلۡأٓخِرَةِ لَمَسَّکُمۡ فِی مَآ أَفَضۡتُمۡ فِیهِ عَذَابٌ عَظِیمٌ ۱۴
و اگر فضل و رحمت خدا در دنیا و عقبى شامل حال شما (مؤمنان) نبود به مجرّد خوض در این گونه سخنان (نفاق انگیز) به شما عذابى بزرگ مى رسید
إِذۡ تَلَقَّوۡنَهُۥ بِأَلۡسِنَتِکُمۡ وَتَقُولُونَ بِأَفۡوَاهِکُم مَّا لَیۡسَ لَکُم بِهِۦ عِلۡمٞ وَتَحۡسَبُونَهُۥ هَیِّنٗا وَهُوَ عِندَ ٱللَّهِ عَظِیمٞ ۱۵
زیرا شما آن سخنان را از زبان یکدیگر تلقّى کرده و حرفى بر زبان مى گفتید که علم به آن نداشتید و این کار را سهل و کوچک مى پنداشتید در صورتى که نزد خدا (گناهى) بسیار بزرگ بود
وَلَوۡلَآ إِذۡ سَمِعۡتُمُوهُ قُلۡتُم مَّا یَکُونُ لَنَآ أَن نَّتَکَلَّمَ بِهَٰذَا سُبۡحَٰنَکَ هَٰذَا بُهۡتَٰنٌ عَظِیمٞ ۱۶
چرا به محض شنیدن این سخن نگفتید که هرگز ما را تکلم به این روا نیست، پاک خدایا، این بهتانى بزرگ است؟
یَعِظُکُمُ ٱللَّهُ أَن تَعُودُواْ لِمِثۡلِهِۦٓ أَبَدًا إِن کُنتُم مُّؤۡمِنِینَ ۱۷
خدا به شما (مؤمنان) موعظه و اندرز مى کند که زنهار دیگر گرد این چنین سخن نگردید اگر اهل ایمانید
وَیُبَیِّنُ ٱللَّهُ لَکُمُ ٱلۡأٓیَٰتِۚ وَٱللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ۱۸
و خدا آیات خود را براى شما بیان مى کند، و او (به حقایق امور و سرائر خلق) دانا و (به مصالح بندگان و نظام عالم کاملا) آگاه است
إِنَّ ٱلَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ ٱلۡفَٰحِشَةُ فِی ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِیمٞ فِی ٱلدُّنۡیَا وَٱلۡأٓخِرَةِۚ وَٱللَّهُ یَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ ۱۹
آنان که (چون عبد اللّٰه ابىّ سلول و منافقان دیگر) دوست مى دارند که در میان اهل ایمان کار منکرى اشاعه و شهرت یابد آن‌ها را در دنیا و آخرت عذابى دردناک خواهد بود و خدا (فتنه گرى و دروغشان را) مى داند و شما نمى دانید
وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَیۡکُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ وَأَنَّ ٱللَّهَ رَءُوفٞ رَّحِیمٞ ۲۰
و اگر فضل و رحمت خدا و رأفت و مهربانى او شامل حال شما (مؤمنان) نبود (در عقاب گناهتان تعجیل کردى و توبه نپذیرفتى)
همانا کسانى که آن بهتان را بستند (و به عایشه تهمت کار ناشایست زدند که رسول و مؤمنان را بیازارند) گروهى همدست از (منافقان) شمایند؛ نپندارید ضررى از آن به آبروى شما مى رسد بلکه خیر و ثواب نیز (چون بر تهمت صبر کنید از خدا) خواهید یافت؛ هر یک از آن‌ها به عقاب گناه خود خواهند رسید؛ و آن کس از منافقان که رأس و منشأ این بهتان بزرگ گشت هم او به عذابى بزرگ معذب خواهد شد
لَّوۡلَآ إِذۡ سَمِعۡتُمُوهُ ظَنَّ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتُ بِأَنفُسِهِمۡ خَیۡرٗا وَقَالُواْ هَٰذَآ إِفۡکٞ مُّبِینٞ ۱۲
آیا سزاوار این نبود که، چون (از منافقان) چنین بهتان و دروغ‌ها شنیدید مردان و زنان مؤمن حسن ظنّشان دربارۀ یکدیگر بیشتر شده و گویند: این دروغى است آشکار؟
لَّوۡلَا جَآءُو عَلَیۡهِ بِأَرۡبَعَةِ شُهَدَآءَۚ فَإِذۡ لَمۡ یَأۡتُواْ بِٱلشُّهَدَآءِ فَأُوْلَـٰٓئِکَ عِندَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡکَٰذِبُونَ ۱۳
چرا (منافقان) بر دعوى خود چهار شاهد (عادل) اقامه نکردند؟ پس حالى که شاهد نیاوردند البته نزد خدا مردمى دروغ زنند
وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَیۡکُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ فِی ٱلدُّنۡیَا وَٱلۡأٓخِرَةِ لَمَسَّکُمۡ فِی مَآ أَفَضۡتُمۡ فِیهِ عَذَابٌ عَظِیمٌ ۱۴
و اگر فضل و رحمت خدا در دنیا و عقبى شامل حال شما (مؤمنان) نبود به مجرّد خوض در این گونه سخنان (نفاق انگیز) به شما عذابى بزرگ مى رسید
إِذۡ تَلَقَّوۡنَهُۥ بِأَلۡسِنَتِکُمۡ وَتَقُولُونَ بِأَفۡوَاهِکُم مَّا لَیۡسَ لَکُم بِهِۦ عِلۡمٞ وَتَحۡسَبُونَهُۥ هَیِّنٗا وَهُوَ عِندَ ٱللَّهِ عَظِیمٞ ۱۵
زیرا شما آن سخنان را از زبان یکدیگر تلقّى کرده و حرفى بر زبان مى گفتید که علم به آن نداشتید و این کار را سهل و کوچک مى پنداشتید در صورتى که نزد خدا (گناهى) بسیار بزرگ بود
وَلَوۡلَآ إِذۡ سَمِعۡتُمُوهُ قُلۡتُم مَّا یَکُونُ لَنَآ أَن نَّتَکَلَّمَ بِهَٰذَا سُبۡحَٰنَکَ هَٰذَا بُهۡتَٰنٌ عَظِیمٞ ۱۶
چرا به محض شنیدن این سخن نگفتید که هرگز ما را تکلم به این روا نیست، پاک خدایا، این بهتانى بزرگ است؟
یَعِظُکُمُ ٱللَّهُ أَن تَعُودُواْ لِمِثۡلِهِۦٓ أَبَدًا إِن کُنتُم مُّؤۡمِنِینَ ۱۷
خدا به شما (مؤمنان) موعظه و اندرز مى کند که زنهار دیگر گرد این چنین سخن نگردید اگر اهل ایمانید
وَیُبَیِّنُ ٱللَّهُ لَکُمُ ٱلۡأٓیَٰتِۚ وَٱللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ۱۸
و خدا آیات خود را براى شما بیان مى کند، و او (به حقایق امور و سرائر خلق) دانا و (به مصالح بندگان و نظام عالم کاملا) آگاه است
إِنَّ ٱلَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ ٱلۡفَٰحِشَةُ فِی ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِیمٞ فِی ٱلدُّنۡیَا وَٱلۡأٓخِرَةِۚ وَٱللَّهُ یَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ ۱۹
آنان که (چون عبد اللّٰه ابىّ سلول و منافقان دیگر) دوست مى دارند که در میان اهل ایمان کار منکرى اشاعه و شهرت یابد آن‌ها را در دنیا و آخرت عذابى دردناک خواهد بود و خدا (فتنه گرى و دروغشان را) مى داند و شما نمى دانید
وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَیۡکُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ وَأَنَّ ٱللَّهَ رَءُوفٞ رَّحِیمٞ ۲۰
و اگر فضل و رحمت خدا و رأفت و مهربانى او شامل حال شما (مؤمنان) نبود (در عقاب گناهتان تعجیل کردى و توبه نپذیرفتى)
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *