تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۴۹
خبرگزاری میزان-تلاوت صفحه سیصد و چهل و نهم «سوره المؤمنون» را با صدای استاد محمد صدیق منشاوی می‌شنوید.
- تلاوت صفحه سیصد و چهل و نهم «سوره المؤمنون از آیه ۱۰۵ تا ۱۱۸» در قالب فایل صوتی با صدای استاد منشاوی را در اختیار مخاطبان خود قرار داده است.
تلاوت صفحه سیصد و چهل و نهم «سوره المؤمنون از آیه ۱۰۵ تا ۱۱۸ »
[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01"]
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
أَلَمۡ تَکُنۡ ءَایَٰتِی تُتۡلَىٰ عَلَیۡکُمۡ فَکُنتُم بِهَا تُکَذِّبُونَ ۱۰۵
(و به آن‌ها خطاب شود) آیا آیات من براى شما تلاوت نمى شد؟ و شما تکذیب آیات من مى کردید؟
قَالُواْ رَبَّنَا غَلَبَتۡ عَلَیۡنَا شِقۡوَتُنَا وَکُنَّا قَوۡمٗا ضَآلِّینَ ۱۰۶
گویند: بارالها (رحم کن که) شقاوت بر ما غلبه کرد و کار ما به گمراهى کشید
رَبَّنَآ أَخۡرِجۡنَا مِنۡهَا فَإِنۡ عُدۡنَا فَإِنَّا ظَٰلِمُونَ ۱۰۷
پروردگارا، ما را از جهنم بیرون آر، که اگر دیگر بار عصیان تو کردیم همانا بسیار ستمکار (و محکوم به هر گونه کیفر و عذاب سخت) خواهیم بود
قَالَ ٱخۡسَـُٔواْ فِیهَا وَلَا تُکَلِّمُونِ ۱۰۸
باز به آنان خطاب سخت شود: (اى سگان) دور شوید و به دوزخ درآیید و با من لب از سخن فروبندید
إِنَّهُۥ کَانَ فَرِیقٞ مِّنۡ عِبَادِی یَقُولُونَ رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَا وَأَنتَ خَیۡرُ ٱلرَّـٰحِمِینَ ۱۰۹
زیرا شمایید که، چون طایفه اى از بندگان (صالح) من عرض مى کردند: بارالها، ما به تو ایمان آوردیم، تو از گناهان ما درگذر و در حق ما لطف و مهربانى فرما، که تو بهترین مهربانان هستى
فَٱتَّخَذۡتُمُوهُمۡ سِخۡرِیًّا حَتَّىٰٓ أَنسَوۡکُمۡ ذِکۡرِی وَکُنتُم مِّنۡهُمۡ تَضۡحَکُونَ ۱۱۰
در آن وقت (شما کافران) آن بندگان خاص مرا تمسخر مى کردید تا آنجا که این سبب شد که مرا به کلى فراموش کردید و بر آن خداپرستان خنده و استهزاء مى نمودید
إِنِّی جَزَیۡتُهُمُ ٱلۡیَوۡمَ بِمَا صَبَرُوٓاْ أَنَّهُمۡ هُمُ ٱلۡفَآئِزُونَ ۱۱۱
من هم امروز جزاى صبر (بر آزار و سخریۀ شما) را به آن بندگان پاک خود خواهم داد که آن‌ها امروز سعادتمند و رستگاران عالمند
قَٰلَ کَمۡ لَبِثۡتُمۡ فِی ٱلۡأَرۡضِ عَدَدَ سِنِینَ ۱۱۲
(آن گاه خدا به کافران) گوید که مى دانید شما چند سال در زمین درنگ کردید؟
قَالُواْ لَبِثۡنَا یَوۡمًا أَوۡ بَعۡضَ یَوۡمٖ فَسۡـَٔلِ ٱلۡعَآدِّینَ ۱۱۳
آن‌ها پاسخ دهند که یک روز بود یا یک جزء از روز؛ (اگر ما خطا مى گوییم) از شمارندگان (یعنى فرشتگانى که حساب عمر خلق دانند) باز پرس
قَٰلَ إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا قَلِیلٗاۖ لَّوۡ أَنَّکُمۡ کُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ ۱۱۴
خدا فرماید: شما اگر (از حال زندگانى خود) آگاه بودید مى دانستید که مدت درنگتان در دنیا بسیار اندک بوده است
أَفَحَسِبۡتُمۡ أَنَّمَا خَلَقۡنَٰکُمۡ عَبَثٗا وَأَنَّکُمۡ إِلَیۡنَا لَا تُرۡجَعُونَ ۱۱۵
آیا چنین پنداشتید که ما شما را به عبث و بازیچه آفریده ایم و هرگز به سوى ما بازگردانده نمى شوید؟!
فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ ٱلۡمَلِکُ ٱلۡحَقُّۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ ٱلۡعَرۡشِ ٱلۡکَرِیمِ ۱۱۶
پس (بدانید که) خداى پادشاه به حق، برتر است (از آنکه از او فعل عبث و بیهوده صادر شود) که هیچ خدایى به جز همان پروردگار عرش مبارک نیست
وَمَن یَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ لَا بُرۡهَٰنَ لَهُۥ بِهِۦ فَإِنَّمَا حِسَابُهُۥ عِندَ رَبِّهِۦٓۚ إِنَّهُۥ لَا یُفۡلِحُ ٱلۡکَٰفِرُونَ ۱۱۷
و هر کس غیر خدا کسى دیگر را به الهیت خواند که هیچ دلیلى بر آن ندارد حساب کار او نزد خداى اوست و البته کافران را (در روز کیفر) فلاح و رستگارى نیست
وَقُل رَّبِّ ٱغۡفِرۡ وَٱرۡحَمۡ وَأَنتَ خَیۡرُ ٱلرَّـٰحِمِینَ ۱۱۸
و بگو: بارالها، بیامرز و ببخشاى و تو بهترین بخشندگان عالم وجودى
(و به آن‌ها خطاب شود) آیا آیات من براى شما تلاوت نمى شد؟ و شما تکذیب آیات من مى کردید؟
قَالُواْ رَبَّنَا غَلَبَتۡ عَلَیۡنَا شِقۡوَتُنَا وَکُنَّا قَوۡمٗا ضَآلِّینَ ۱۰۶
گویند: بارالها (رحم کن که) شقاوت بر ما غلبه کرد و کار ما به گمراهى کشید
رَبَّنَآ أَخۡرِجۡنَا مِنۡهَا فَإِنۡ عُدۡنَا فَإِنَّا ظَٰلِمُونَ ۱۰۷
پروردگارا، ما را از جهنم بیرون آر، که اگر دیگر بار عصیان تو کردیم همانا بسیار ستمکار (و محکوم به هر گونه کیفر و عذاب سخت) خواهیم بود
قَالَ ٱخۡسَـُٔواْ فِیهَا وَلَا تُکَلِّمُونِ ۱۰۸
باز به آنان خطاب سخت شود: (اى سگان) دور شوید و به دوزخ درآیید و با من لب از سخن فروبندید
إِنَّهُۥ کَانَ فَرِیقٞ مِّنۡ عِبَادِی یَقُولُونَ رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَا وَأَنتَ خَیۡرُ ٱلرَّـٰحِمِینَ ۱۰۹
زیرا شمایید که، چون طایفه اى از بندگان (صالح) من عرض مى کردند: بارالها، ما به تو ایمان آوردیم، تو از گناهان ما درگذر و در حق ما لطف و مهربانى فرما، که تو بهترین مهربانان هستى
فَٱتَّخَذۡتُمُوهُمۡ سِخۡرِیًّا حَتَّىٰٓ أَنسَوۡکُمۡ ذِکۡرِی وَکُنتُم مِّنۡهُمۡ تَضۡحَکُونَ ۱۱۰
در آن وقت (شما کافران) آن بندگان خاص مرا تمسخر مى کردید تا آنجا که این سبب شد که مرا به کلى فراموش کردید و بر آن خداپرستان خنده و استهزاء مى نمودید
إِنِّی جَزَیۡتُهُمُ ٱلۡیَوۡمَ بِمَا صَبَرُوٓاْ أَنَّهُمۡ هُمُ ٱلۡفَآئِزُونَ ۱۱۱
من هم امروز جزاى صبر (بر آزار و سخریۀ شما) را به آن بندگان پاک خود خواهم داد که آن‌ها امروز سعادتمند و رستگاران عالمند
قَٰلَ کَمۡ لَبِثۡتُمۡ فِی ٱلۡأَرۡضِ عَدَدَ سِنِینَ ۱۱۲
(آن گاه خدا به کافران) گوید که مى دانید شما چند سال در زمین درنگ کردید؟
قَالُواْ لَبِثۡنَا یَوۡمًا أَوۡ بَعۡضَ یَوۡمٖ فَسۡـَٔلِ ٱلۡعَآدِّینَ ۱۱۳
آن‌ها پاسخ دهند که یک روز بود یا یک جزء از روز؛ (اگر ما خطا مى گوییم) از شمارندگان (یعنى فرشتگانى که حساب عمر خلق دانند) باز پرس
قَٰلَ إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا قَلِیلٗاۖ لَّوۡ أَنَّکُمۡ کُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ ۱۱۴
خدا فرماید: شما اگر (از حال زندگانى خود) آگاه بودید مى دانستید که مدت درنگتان در دنیا بسیار اندک بوده است
أَفَحَسِبۡتُمۡ أَنَّمَا خَلَقۡنَٰکُمۡ عَبَثٗا وَأَنَّکُمۡ إِلَیۡنَا لَا تُرۡجَعُونَ ۱۱۵
آیا چنین پنداشتید که ما شما را به عبث و بازیچه آفریده ایم و هرگز به سوى ما بازگردانده نمى شوید؟!
فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ ٱلۡمَلِکُ ٱلۡحَقُّۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ ٱلۡعَرۡشِ ٱلۡکَرِیمِ ۱۱۶
پس (بدانید که) خداى پادشاه به حق، برتر است (از آنکه از او فعل عبث و بیهوده صادر شود) که هیچ خدایى به جز همان پروردگار عرش مبارک نیست
وَمَن یَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ لَا بُرۡهَٰنَ لَهُۥ بِهِۦ فَإِنَّمَا حِسَابُهُۥ عِندَ رَبِّهِۦٓۚ إِنَّهُۥ لَا یُفۡلِحُ ٱلۡکَٰفِرُونَ ۱۱۷
و هر کس غیر خدا کسى دیگر را به الهیت خواند که هیچ دلیلى بر آن ندارد حساب کار او نزد خداى اوست و البته کافران را (در روز کیفر) فلاح و رستگارى نیست
وَقُل رَّبِّ ٱغۡفِرۡ وَٱرۡحَمۡ وَأَنتَ خَیۡرُ ٱلرَّـٰحِمِینَ ۱۱۸
و بگو: بارالها، بیامرز و ببخشاى و تو بهترین بخشندگان عالم وجودى
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *