تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۴۸

[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01"]

بَلۡ أَتَیۡنَٰهُم بِٱلۡحَقِّ وَإِنَّهُمۡ لَکَٰذِبُونَ ۹۰
بلکه ما حق را به ایشان فرستادیم و آن‌ها دروغ مى گویند

مَا ٱتَّخَذَ ٱللَّهُ مِن وَلَدٖ وَمَا کَانَ مَعَهُۥ مِنۡ إِلَٰهٍۚ إِذٗا لَّذَهَبَ کُلُّ إِلَٰهِۭ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖۚ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ۹۱
خدا هرگز فرزندى اتخاذ نکرده و هرگز خدایى با او شریک نبوده، که اگر شریکى بود در این صورت هر خدایى مخلوق خود را به سویى بردى (و نظم وحدانى عالم از هم گسیختى) و بعضى از خدایان بر بعضى دیگر علو و برترى جستى! خدا از آنچه مشرکان گویند پاک و منزه است

عَٰلِمِ ٱلۡغَیۡبِ وَٱلشَّهَٰدَةِ فَتَعَٰلَىٰ عَمَّا یُشۡرِکُونَ ۹۲
او دانا به عالم غیب و شهود است و ذات پاکش از شرک و شریک که برایش آرند برتر و والاتر است

قُل رَّبِّ إِمَّا تُرِیَنِّی مَا یُوعَدُونَ ۹۳
بگو: بارالها، اگر وعده هاى عذاب این کافران را به من بنمایانى.

رَبِّ فَلَا تَجۡعَلۡنِی فِی ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِینَ ۹۴
پس مرا در میان قوم ستمکار وامگذار

وَإِنَّا عَلَىٰٓ أَن نُّرِیَکَ مَا نَعِدُهُمۡ لَقَٰدِرُونَ ۹۵
و البته ما قادریم عذابى را که به کافران وعده مى دهیم به تو بنمایانیم

ٱدۡفَعۡ بِٱلَّتِی هِیَ أَحۡسَنُ ٱلسَّیِّئَةَۚ نَحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَا یَصِفُونَ ۹۶
تو آزار و بدیهاى امت را به آنچه نیکوتر است دفع کن ما (جزاى) گفتار آن‌ها را بهتر مى دانیم

وَقُل رَّبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنۡ هَمَزَٰتِ ٱلشَّیَٰطِینِ ۹۷
و بگو: بارالها، من از وسوسه و فریب شیاطین (انس و جن) به تو پناه مى آورم

وَأَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَن یَحۡضُرُونِ ۹۸
و هم به تو پناه مى برم بار خدایا از آنکه شیاطین به مجلسم حضور به هم رسانند (و مرا از یاد تو غافل سازند)

حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَ أَحَدَهُمُ ٱلۡمَوۡتُ قَالَ رَبِّ ٱرۡجِعُونِ ۹۹
(کافران در جهل و غفلتند) تا آن گاه که وقت مرگ هر یک از آن‌ها فرا رسد، در آن حال گوید: بارالها، مرا به دنیا بازگردانید

لَعَلِّیٓ أَعۡمَلُ صَٰلِحٗا فِیمَا تَرَکۡتُۚ کَلَّآۚ إِنَّهَا کَلِمَةٌ هُوَ قَآئِلُهَاۖ وَمِن وَرَآئِهِم بَرۡزَخٌ إِلَىٰ یَوۡمِ یُبۡعَثُونَ ۱۰۰
تا شاید به تدارک گذشته عملى صالح به جاى آرم (به او خطاب شود که) هرگز نخواهد شد، این کلمه اى است که (از حسرت) همى بگوید (و ثمرى نمى بخشد) و در برابر آن‌ها عالم برزخ است تا روزى که برانگیخته شوند

فَإِذَا نُفِخَ فِی ٱلصُّورِ فَلَآ أَنسَابَ بَیۡنَهُمۡ یَوۡمَئِذٖ وَلَا یَتَسَآءَلُونَ ۱۰۱
پس آن گاه که نفخۀ صور قیامت دمیده شد دیگر نسب و خویشى در میانشان نماند و کسى از کس دیگر حال نپرسد

فَمَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِینُهُۥ فَأُوْلَـٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ ۱۰۲
پس (در آن روز) هر که اعمالش سنگین و وزین است آنان رستگارانند

وَمَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِینُهُۥ فَأُوْلَـٰٓئِکَ ٱلَّذِینَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فِی جَهَنَّمَ خَٰلِدُونَ ۱۰۳
و هر که اعمالش سبک وزن است آنان کسانى هستند که نفس خویش را در زیان افکنده، به دوزخ مخلد خواهند بود

تَلۡفَحُ وُجُوهَهُمُ ٱلنَّارُ وَهُمۡ فِیهَا کَٰلِحُونَ ۱۰۴
آتش دوزخ صورتهاى آن‌ها را مى سوزاند و در جهنم، زشت منظر خواهند زیست