«نرگس مست» بعد از پنج سال انتظار اکران شد
- سینماهای سراسر کشور در حالی بازگشایی شدند که در روزهای ابتدایی این اتفاق استقبال به شدت کمی از سوی علاقمندان این هنر صورت پذیرفت، اکثر سالنهای نمایش خالی بودند و بسیاری از سینماگران ترجیح دادند که همچنان در سالنهای خود را بسته نگه دارند.
چرخه اکران در حال حاضر شاهد اکران آثار نسبتا متنوعی است، اما مشکل اصلی از آنجا نشات میگیرد که به وجود حضور آثاری همچون «شنای پروانه» و «خوب بد جلف ۲» همچنان سالنها حتی با پنجاه درصد ظرفیت خود خالی مانده اند، شاید بازگشایی سینماها میتوانست با برنامه ریزی بهتری صورت گیرد، اما در هر صورت باید منتظر ماند و به آینده سینما در سال ۹۹ خوش بین باقی ماند.
در این میان سید جلال الدین دری کارگردان سینما و تلویزیون کشور تصمیم گرفت بالاخره بعد از نزدیک به پنج سال وقفه پس از ساخت فیلم خود آن را در چنین شرایطی به نمایش در آورد، شاید این فیلم میتوانست در زمانی بهتر فروش مناسبی داشته باشد، اما متاسفانه هم اکنون در اکثریت سانسها خالی است.
فیلم سینمایی «نرگس مست» ساخته سید جلال الدین دری اثری تاریخی با حال و هوای دوران قاجار است، اثری که شاید در همان بدو امر هم به سختی بتواند با مخاطب خود ارتباط برقرار کند، اما امیدوار است که در روزهای آتی وضعیت بهتری را در گیشه تجربه کند.
این فیلم داستان یک سازنده قدیمی تار است که در خانهاش با گروه جوانی که تمرین موسیقی میکنند، مراوده دارد. او در فضای ذهنی خودش استادان موسیقی ایران را گاه به جای آنها تصور میکند و ما ترانههای ماندگار فارسی را از آن استادان میشنویم.
میترا حجار، مهدی پاکدل، سعید پورصمیمی، سیامک صفری، رضا فیاضی، هومن برقنورد، متین ستوده، بهنام قربانی، امیرحسین مدرس بازیگرانی هستند که در فیلم سینمایی «نرگس مست» به ایفای نقش پرداخته اند، اثری که جلال الدین دری علاوه بر کارگردانی نگارش فیلمنامه آن را نیز بر عهده داشته است.
نکته قابل تامل آنجاست که نرگس مست در شهریور ماه سال ۹۶ پروانه نمایش خود را دریافت کرده و سالها در انتظار اکران پشت صف مانده است، شاید دلیل اکران این فیلم در شرایط کرونایی آن باشد که فیلمساز از اکران عادلانه اثر در زمان و مکان خوب ناامید شده و در شرایطی که بسیاری از فیلمسازان ترجیح بر عدم اکران فیلم شان میگیرند از فرصت به وجود آمده استفاده کند.
سینما طی ماههای گذشته شرایط بسیار بدی را تجربه کرده است، حال اکران فیلمها که شاید پیش بینی میشد که موفقیت آمیز باشند با مشکل روبرو شده است، باید دید آیا میتوان به سینمای سال ۹۹ امیدوار بود یا به کل باید در قرن آینده به این هنر چشم دوخت.