مهمترین دلیل چرخش ناگهانی موضع ترامپ در قبال ونزوئلا چیست؟
ترامپ نیز در گفتگویی که با تارنمای «آکسیوس» داشته و صبح دوشنبه منتشر شد با اشاره به آمادگی مادورو برای ملاقات گفت؛ نظرش درباره گوایدو رئیس جمهور خودخوانده و مورد حمایت آمریکا در ونزوئلا تغییر کرده و احتمالا درباره این ملاقات فکر می‌کند و با آن مخالفتی ندارد.
آنچه از این تغییر موضع ناگهانی ترامپ بر می‌آید احساس نگرانی جدی آمریکا از آینده نفوذ خود در آمریکای لاتین است.
پس از کودتایی که سال گذشته در ونزوئلا شکل گرفت و تحریم‌های شدیدی که آمریکا برای این کشور وضع کرد، اقتصاد ونزوئلا سراشیبی تندی را پیمود. در این دوران جمهوری اسلامی ایران با حمایت‌های سیاسی و اقتصادی از این کشور علاوه بر تقویت جایگاه خود در منطقه، باعث شد زنگ خطری جدی برای آمریکا در آمریکای لاتین به صدا در آید.
کشوری که سالها به زعم کاخ سفید حیاط خلوت ایالات متحده به حساب می‌آمد اکنون به سمت جمهوری اسلامی ایران متمایل شده و این می‌تواند برای آمریکا نشانه شکست باشد.
از سوی دیگر؛ پس از موفقیت ایران در انتقال سوخت به ونزوئلا با وجود تهدیدات آمریکا، این پیام مهم به دنیا مخابره شد که ایران نه تنها در منطقه خود که فراتر از مرزهای خود نقشی مهم در سیاست بین الملل بر عهده دارد و با اقتدار و قدرت بازدارندگی بالا به خوبی می‌تواند آن را ایفا کند.
نگرانی ترامپ از این مسئله به حدی است که دست نشانده‌اش (خوان گوایدو) در ونزوئلا را رها کرده و با وجود موضع‌گیری‌ها و دشمنی‌های پیشین، آمادگی ضمنی خود را برای مذاکره با رئیس جمهوری (نیکلاس مادورو) که تلاش داشت با کودتا او را برکنار کند، اعلام می‌کند.
این نگرانی بیش از هر چیز به این دلیل است که ایران بر خلاف میل آمریکا نه تنها در جهان منزوی نشده، که پس از تثبیت جایگاه خود در غرب و جنوب غرب آسیا به عنوان یک قدرت بلامنازع و حافظ صلح منطقه‌ای، اکنون به دنبال متحدانی بسیار دورتر از مرزهای خود و در کنار مرزهای آمریکا است.
به بیان بهتر؛ این اتفاق به این معنی است که جمهوری اسلامی ایران با اتخاذ راهبرد هوشمندانه «مقاومت فعال» توانسته است مناطق حیاتی و استراتژیک هر نقطه از دنیا که منافع تجاوزکارانه و سلطه جویانه آمریکا را بر هم می‌زدند با خود همراه کرده و عمق نفوذ استراتژیک خود را گسترش دهد.