نقش کلیدی تعداد فرزندان خانواده در تربیت اجتماعی کودکان
وی ضمن اشاره به اینکه فرزندان خانواده‌های ۴ تا ۶ نفره از لحاظ فکری و اجتماعی رشد کامل تری دارند، ادامه داد: کودکانی که در خانواده‌های تک فرزند زندگی می‌کنند، به سبب نوع وسبک زندگی به تدریج دچارخود محوری می شوند و و احساس می کنند که تمام دنیا و جامعه متعلق به آنهاست و باید باب میل آن‌ها باشد.
این روان شناس افزود: تک فرزندان نسبت به کودکانی که خواهر و برادر دارند، شخصیت رشد نیافته تری از لحاظ اجتماعی و عاطفی دارند و مایلند همه کس تحت امر و حکومت آن‌ها باشد به همین دلیل در انتخاب همسر، ازدواج و اشتغال دچار مشکل می‌شوند.
کریمی زاده ضمن بیان این موضوع که فرزندان خانواده های ۴ تا ۶ نفره کمتر خودخواه و خودمحور هستند، گفت: افرادی که خواهر و برادر دارند، از همان دوران کودکی متوجه حقوق دیگران می‌شوند و یاد می‌گیرند کمتر به خود بیاندیشند و بنابراین در بزرگسالی قواعد زندگی اجتماعی را بلد هستند و به رعایت حقوق سایرافراد اهمیت بیشتری می‌دهند.
کریمی زاده ضمن اشاره به اینکه خود محوری سبب بروز مشکلاتی از قبیل تنهایی گزینی می‌شود، بیان کرد: تنهایی گزینی موجب بروز افسردگی و ناسازگاری را در فرد می شود د و این در حالی است که فرزندان خانواده‌های ۴ تا ۶ نفره به سبب حضور بیشتر درجمع و انجام بازی‌های گروهی کمتر دچار تنهایی گزینی و افسردگی می‌شوند و مهارت‌های ارتباطی بهتری نسبت به تک فرزندان دارند.
وی عنوان کرد: افرادی که بین یک تا ۳ خواهر یا برادر دارند، علاوه بر رشد بهتر در زمینه‌های عاطفی، اجتماعی و هیجانی در مهارت نظیر حل مسئله، نه گفتن و کنترل هیجانات موفق‌تر از تک فرزندان عمل می‌کنند.
این روان شناس ضمن تاکید بر نقش محوری پدر و مادر در تربیت فرزندان، اضافه کرد: والدین باید به تعداد فرزندانی که دارند، برای آن‌ها وقت بگذارند و به آن‌ها محبت کنند، چرا که محبت ناکافی در خانواده‌های پرجمعیت به اندازه محبت بیش از حد به تک فرزندان خطرناک است.
وی با تاکید به اینکه تعداد فرزندان باید به اندازه‌ای باشد که نیاز‌های اولیه کودکان در خانواده رفع شود، متذکر شد: برآوردن نیاز اولیه به معنای تامین یک زندگی بی نقص و تجمل گرانه برای کودک نیست.