۹۰ درصد زباله‌های الکترونیکی قابل بازیافتند
زباله طلاست
وی افزود: خیلی از اجزای الکترونیکی پسماند‌های مربوط مادر بورد، بورد گوشی و تبلت‌ها فلزات گران‌قیمتی مثل طلا و پلاتین دارند، بنابراین استحصال و بازیابی این فلزات، از ضایعات ارزشمند است و ارزش افزوده بالایی دارد، یعنی اگر بخواهیم یک معدن طلای متوسط به لحاظ میزان تولید روزانه را با یک کارگاه بازیابی پسماند الکترونیک مقایسه کنیم ارزش افزوده و طلایی که از یک کارگاه استحصال بازیابی پسماند الکترونیک تولید می‌شود بیشتر از یک معدن طلا است؛ بنابراین نباید تصور کنیم این‌ها پسماند‌هایی هستند که باید دفن و زباله‌سوزی شوند.
۹۰ درصد پسماند‌های الکترونیک قابل بازیابی هستند
این کارشناس محیط زیست خاطرنشان کرد: بالغ بر ۹۰ درصد زباله‌های الکترونیک قابل بازیابی هستند، میزان ناچیزی که باقی می‌ماند ترکیباتی است که الزاما برای ساخت مواد اولیه بکار رفته و ارزش اقتصادی بازیابی نداشته و از طریق زباله‌سوزی امحا می‌شوند.
وضعیت پسماند‌های الکترونیک در ایران
وی بیان کرد: در کشور ما اگرچه ضوابط و آئین‌نامه مدیریت پسماند‌ها تهیه و ابلاغ شده، اما تاکنون هیچ مشوقی برای ورود سرمایه‌گذاران به این حوزه در نظر گرفته نشده است. طی ماده واحده و پیوست‌های این قوانین در مورد انواع ترکیبات سمی تعیین تکلیف شده مثلا جوهر دستگاه پرینتر ترکیبات سمی و آلوده‌کننده‌ای دارد که باید به شیوه مناسب و ویژه‌ای جمع‌آوری و نگهداری شوند، باتری‌های موبایل و تبلت و لپ‌تاپ، چون لیتیوم که فلز فعالی است، دارند، اگر شکسته شوند در معرض هوا واکنش نشان می‌دهند و ممکن است آتش‌سوزی ایجاد کند بنابراین نحوه برخورد با آن‌ها نیز نیاز به تدابیر ویژه‌ای دارد. با توجه به اینکه سوانح جاده‌ای کشور ما بالا است برای حمل این مواد باید مطابق آئین‌نامه حمل‌ونقل جاده‌ای مواد خطرناک و سمی عمل شود و یا پسماند‌هایی که ممکن است بخارات جیوه و یا فیلتر کربن فعال داشته باشند تدابیر ویژه‌ای لازم دارند که از مرحله جمع‌آوری، بسته‌بندی و حمل‌ونقل تا بازیابی، استحصال و بازیافت نهایی باید رعایت شود.
این فعال محیط زیست درباره نیاز به تکنولوژی برای بازیابی پسماند‌ها در کشور خودمان نیز گفت: انجام پروسه بازیابی پسماند الکتورنیک در کشور نیاز به تکنولوژی خاصی ندارد، اما باید نسبت به تشویق و هدایت سرمایه‌گذاران اقداماتی صورت گیرد که تاکنون کاری صورت نگرفته است. مثلا سی‌دی یک کالای مستعمل است که می‌تواند بازیافت شود و فناوری ویژه‌ای هم لازم ندارد، با بازیابی آن‌ها می‌توان باکیفیت‌ترین و محکم‌ترین نوار نقاله دنیا را تولید کرد، اما تاکنون توجهی به این موضوع نشده است.