تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۱۹

[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01"]

کَذَٰلِکَ نَقُصُّ عَلَیۡکَ مِنۡ أَنۢبَآءِ مَا قَدۡ سَبَقَۚ وَقَدۡ ءَاتَیۡنَٰکَ مِن لَّدُنَّا ذِکۡرٗا ۹۹
و ما اخبار گذشتگان دیگر را این چنین بر تو حکایت خواهیم کرد و از نزد خود این ذکر (یعنى کتاب عظیم الشأن قرآن) را به تو عطا کردیم

مَّنۡ أَعۡرَضَ عَنۡهُ فَإِنَّهُۥ یَحۡمِلُ یَوۡمَ ٱلۡقِیَٰمَةِ وِزۡرًا ۱۰۰
هر کس از این ذکر اعراض کند روز قیامت بار سنگینى از گناه را به دوش خواهد داشت

خَٰلِدِینَ فِیهِۖ وَسَآءَ لَهُمۡ یَوۡمَ ٱلۡقِیَٰمَةِ حِمۡلٗا ۱۰۱
اینان در عذاب آن اعمال زشت مخلدند و سخت است بسى در قیامت بار اعمال زشتى که به دوش گرفته اند

یَوۡمَ یُنفَخُ فِی ٱلصُّورِۚ وَنَحۡشُرُ ٱلۡمُجۡرِمِینَ یَوۡمَئِذٖ زُرۡقٗا ۱۰۲
روزى که در صور دمیده شود و (در آن روز) بدکاران را کبود چشم محشور کنیم (و چشم کبودشان نشانۀ جرم خواهد بود)

یَتَخَٰفَتُونَ بَیۡنَهُمۡ إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا عَشۡرٗا ۱۰۳
و آن‌ها (از هول و هراس آن روز) با یکدیگر آهسته زیر لب گویند که (اى افسوس) ده روزى بیش (در زندگى دنیا) درنگ نکردید (و نعمت ابدى بهشت را براى دنیاى فانى از دست بدادید)

نَّحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَا یَقُولُونَ إِذۡ یَقُولُ أَمۡثَلُهُمۡ طَرِیقَةً إِن لَّبِثۡتُمۡ إِلَّا یَوۡمٗا ۱۰۴
ما به آنچه مى گویند بهتر آگاهیم، که از آن بدکاران بهتر و درست ترینشان به آن‌ها خواهد گفت: شما روزى بیش درنگ نکردید (دریغا چه زود عمر در شهوت و معصیت بگذشت و جرم و عقابش بماند!)

وَیَسۡـَٔلُونَکَ عَنِ ٱلۡجِبَالِ فَقُلۡ یَنسِفُهَا رَبِّی نَسۡفٗا ۱۰۵
و (اى رسول) از تو پرسند که کوه‌ها (در روز قیامت) چه مى شود؟ جواب ده که خداى من کوه‌ها را چنان از بنیاد برکند که خاک شده و خاکش بر باد دهد

فَیَذَرُهَا قَاعٗا صَفۡصَفٗا ۱۰۶
آن گاه پست و بلندیهاى زمین را چنان هموار گرداند

لَّا تَرَىٰ فِیهَا عِوَجٗا وَلَآ أَمۡتٗا ۱۰۷
که در آن ابدا هیچ بلندى و پستى نخواهى دید

یَوۡمَئِذٖ یَتَّبِعُونَ ٱلدَّاعِیَ لَا عِوَجَ لَهُۥۖ وَخَشَعَتِ ٱلۡأَصۡوَاتُ لِلرَّحۡمَٰنِ فَلَا تَسۡمَعُ إِلَّا هَمۡسٗا ۱۰۸
در آن روز خلایق همه از پى کسى که آن‌ها را به راه مستقیم به عرصۀ قیامت دعوت کند (یعنى اسرافیل) ناچار خواهند رفت، و صدا‌ها پیش خداى رحمان خاشع و خاموش گردد که جز زیر لب و آهسته صدایى نخواهى شنید

یَوۡمَئِذٖ لَّا تَنفَعُ ٱلشَّفَٰعَةُ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَرَضِیَ لَهُۥ قَوۡلٗا ۱۰۹
در آن روز، شفاعت هیچ کس سود نبخشد جز آن کس که خداى رحمان به او رخصت شفاعت داده و سخنش را پسندیده باشد

یَعۡلَمُ مَا بَیۡنَ أَیۡدِیهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا یُحِیطُونَ بِهِۦ عِلۡمٗا ۱۱۰
و خدا (به علم ازلى) بر همۀ آینده و گذشتۀ خلایق آگاه است و خلق را ابدا به او احاطه و آگاهى نیست

وَعَنَتِ ٱلۡوُجُوهُ لِلۡحَیِّ ٱلۡقَیُّومِۖ وَقَدۡ خَابَ مَنۡ حَمَلَ ظُلۡمٗا ۱۱۱
و بزرگان عالم همه در پیشگاه عزت آن خداى حى توانا ذلیل و خاضعند و (در آن روز) هر که بار ظلم و ستم به دوش دارد سخت زبون و زیانکار است

وَمَن یَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا یَخَافُ ظُلۡمٗا وَلَا هَضۡمٗا ۱۱۲
و هر کس اعمالش نیکو است و (به خدا هم) ایمان دارد از هیچ ستم و آسیبى بیمناک نخواهد بود

وَکَذَٰلِکَ أَنزَلۡنَٰهُ قُرۡءَانًا عَرَبِیّٗا وَصَرَّفۡنَا فِیهِ مِنَ ٱلۡوَعِیدِ لَعَلَّهُمۡ یَتَّقُونَ أَوۡ یُحۡدِثُ لَهُمۡ ذِکۡرٗا ۱۱۳
و ما این گونه این (قرآن عظیم) را قرآنى با فصاحت کامل عربى بر تو فرستادیم و در آن وعده‌ها و اهوال قیامت را به انواع گوناگون تذکر دادیم، باشد که مردم پرهیزکار شوند یا پندى از نو بر ایشان آورد