«هیئت مدیره» بلای جان استقلال و پرسپولیس

- استقلال و پرسپولیس دو باشگاهی هستند که از زمان انقلاب اسلامی تا به امروز به صورت دولتی اداره می‌شوند. در طول این ۴۲ سال که دولت‌های مختلف روی کار آمدند مدیران این دو باشگاه هم به تناوب تغییر و روسای سازمان تربیت بدنی و در ادامه وزرای ورزش، مدیرعامل و اعضای هیئت مدیره استقلال و پرسپولیس را منصوب کردند. در این انتصاب‌ها اغلب افراد سیاسی، اقتصادی و گاهی اوقات چهره‌های ورزشی به عنوان مدیرعامل و عضو هیئت مدیره انتخاب می‌شدند که البته بیشتر آنها نتوانستند عملکرد موفقی داشته باشند و پس از رفتنشان میراثی از بدهی از خود به جای گذاشتند.

 

نکته مشترکی که هم در استقلال و هم در پرسپولیس دیده می‌شود این است که هر دو آنها همیشه با یک مشکل روبرو بوده‌اند و آن‌هم حاشیه‌ها بوده است. این دو باشگاه پرطرفدار هیچ‌گاه روز‌های بدون تنش و حتی کم‌تنش نداشته‌اند و در این میان نقش هیئت مدیره در این تنش‌ها بسیار پررنگ بوده است، تنش‌هایی که اغلب به خاطر قدرت‌طلبی برخی از اعضای هیئت مدیره این دو باشگاه بوده و در این میان منافع باشگاه به هیچ عنوان مدنظر قرار نگرفته است.

 

در چند سال گذشته هیئت مدیره استقلال و پرسپولیس بار‌ها دچار تغییر شده و افرادی پا به هیئت مدیره این دو باشگاه گذاشته‌اند که بیشتر از هر چیزی تلاش کرده‌اند از فرصت به دست آمده بیشترین استفاده را ببرند و یکی از این استفاده‌ها حضور مداوم در رسانه‌ها است. تنها خروجی که هیئت مدیره برای استقلال و پرسپولیس داشته حاشیه بوده و بس و به همین دلیل باید باور داشت که اگر استقلال و پرسپولیس بدون هیئت مدیره به فعالیت خودشان ادامه دهند هیچ اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد و قطعا اگر سودی برای آنها نداسته باشد متضرر هم نمی‌شوند.

 

اگر قرار است افرادی روی عملکرد مدیرعامل باشگاه نظارت کنند که این کار را وزارت ورزش هم می‌تواند انجام دهد. تعداد مصاحبه‌های اعضای هیئت مدیره استقلال و پرسپولیس به قدری زیاد است که انگار تنها هدف آنها از حضور در هیئت مدیره، انجام مصاحبه بوده است. هر چند این دیده شدن در رسانه‌ها می‌تواند برای آنها آب و نان هم دارد، اما در نهایت بر سر استقلال و پرسپولیس منت هم می‌گذارند.‌ ای کاش وزارت ورزش برای یک بار هم که شده اجازه می‌داد استقلال و پرسپولیس بدون هیئت مدیره به فعالیت خودشان ادامه می‌دادند.

 

بارسلونا و رئال مادرید، دو باشگاه بسیار بزرگ در سطح جهان هستند، دو باشگاهی که صد‌ها میلیون هوادار دارند، اما هیچ‌کس اعضای هیئت مدیره آنها را نمی‌شناسد، چون در رسانه‌ها خبری از مصاحبه‌های افشاگرایانه و دلسوزانه آنها نیست. در سایر باشگاه‌های خارجی هم وضعیت به همین منوال است و به ندرت پیش می‌آید که اعضای هیئت مدیره یک باشگاه خارجی با رسانه‌ها مصاحبه کنند.

 

خنده‌دارترین اتفاقی که در این خصوص رخ داد موضع‌گیری برخی از اعضای هیئت مدیره استقلال و پرسپولیس علیه بازیکنان این دو تیم بوده است، تا جایی که گفته شد جدایی و حتی جذب برخی بازیکنان با نظر و البته فشار اعضای هیئت مدیره بوده است. کاملا مشخص است که برخی از اعضای هیئت مدیره استقلال و پرسپولیس هیچ آشنایی با وظایف خود ندارند و عملا کار‌هایی انجام می‌دهند که جزو وظایف ذاتی آنها نیست. این افراد تصور می‌کنند، چون در هیئت مدیره باشگاه حضور دارند و مدیرعامل موظف است مصوبات آنها را اجرایی کند، پس می‌توانند سرمربی تغییر دهند و مربی مورد نظر خودشان را به تیم بیاورند و یا اینکه پا را از این هم فراتر می‌گذارند و برخی از آنها به دنبال واسطه‌گری می‌روند. شاخص و ملاک اغلب افرادی که به عضویت هیئت مدیره استقلال و پرسپولیس در‌می‌آیند درآمدزایی برای باشگاه است، اما این درآمدزایی هیچ وقت انجام نشد و در خوشبینانه‌ترین حالت به ندرت صورت گرفته است. البته تعداد معدودی از کسانی که در طول سال‌های گذشته در هیئت مدیره استقلال و پرسپولیس حضور داشته‌اند اقدامات مثبتی انجام داده‌اند، اما این اقدامات مثبت هم ارزش این جار و جنجال را ندارد.

 

جنگ قدرت، زاییده حضور افرادی در هیئت مدیره استقلال و پرسپولیس است که احساس مهم بودن می‌کنند و تصور می‌کنند موضع‌شان نسبت به افراد و موضوعات مختلف آنقدر مهم است که باید در خصوص آن صحبت کنند، واکنش نشان دهند و حتی استعفا‌های صوری انجام دهند. وضعیت اسفناک استقلال و پرسپولیس محصول تفکرات چنین افرادی است.

 

شاید اگر این دو باشگاه به بخش خصوصی واگذار شوند حاشیه‌های تمام‌نشدنی مربوط به هیئت مدیره‌شان به پایان برسد چرا که دیگر منافع مالی مالکان استقلال و پرسپولیس این اجازه را نمی‌دهد که افرادی بدون دارا بودن صلاحیت‌های لازم وارد هیئت مدیره باشگاه شوند.‌ ای کاش وزارت ورزش که بار‌ها نسبت به تغییر مدیرعامل و هیئت مدیره استقلال و پرسپولیس اقدام کرده یک بار هم در این خصوص آسیب‌شناسی انجام می‌داد تا به جای آزمون و خطا انتخاب‌هایی درست انجام می‌داد. استقلال و پرسپولیس اهمیت زیادی نه تنها برای فوتبال ایران که برای ورزش کشور دارند و انتخاب‌هایی که بیشتر هم بر اساس رابطه است جفای بزرگی در قبال آن‌ها محسوب می‌شود.