تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۱۲

[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01"]

إِنَّ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ سَیَجۡعَلُ لَهُمُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وُدّٗا ۹۶
همانا آنان که به خدا ایمان آوردند و نیکوکار شدند خداى رحمان آن‌ها را (در نظر خلق و حق) محبوب مى گرداند

فَإِنَّمَا یَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِکَ لِتُبَشِّرَ بِهِ ٱلۡمُتَّقِینَ وَتُنذِرَ بِهِۦ قَوۡمٗا لُّدّٗا ۹۷
ما حقایق این قرآن را بى تردید به زبان تو سهل و آسان کردیم تا به آن اهل تقوا را بشارت دهى و معاندان لجوج را بترسانى

وَکَمۡ أَهۡلَکۡنَا قَبۡلَهُم مِّن قَرۡنٍ هَلۡ تُحِسُّ مِنۡهُم مِّنۡ أَحَدٍ أَوۡ تَسۡمَعُ لَهُمۡ رِکۡزَۢا ۹۸
و چه بسیار اقوامى از اهل عناد را که پیش از این معاندین هلاک ساختیم! آیا چشم تو به احدى از آن‌ها دیگر خواهد افتاد؟ یا کمترین صدایى از آنان خواهى شنید؟

طه (اى مشتاق حق و هادى خلق)

مَآ أَنزَلۡنَا عَلَیۡکَ ٱلۡقُرۡءَانَ لِتَشۡقَىٰٓ ۲
ما قرآن را از آن بر تو نازل نکردیم که (از کثرت عبادت خدا و جهد و کوشش در هدایت خلق) خویشتن را به رنج درافکنى

إِلَّا تَذۡکِرَةٗ لِّمَن یَخۡشَىٰ ۳
تنها غرض از نزول قرآن آن است که مردم خداترس را متذکر و بیدار سازى

تَنزِیلٗا مِّمَّنۡ خَلَقَ ٱلۡأَرۡضَ وَٱلسَّمَٰوَٰتِ ٱلۡعُلَى ۴
این کتاب بزرگ فرستادۀ آن کسى است که زمین و آسمانهاى بلند را آفرید

ٱلرَّحۡمَٰنُ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ ٱسۡتَوَىٰ ۵
آن خداى مهربانى که بر عرش (عالم وجود و کلیۀ جهان آفرینش به علم و قدرت) مستولى و محیط است

لَهُۥ مَا فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِی ٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَیۡنَهُمَا وَمَا تَحۡتَ ٱلثَّرَىٰ ۶
هر چه در آسمان‌ها و زمین و بین آن‌ها و زیر کرۀ خاک موجود است همه ملک اوست

وَإِن تَجۡهَرۡ بِٱلۡقَوۡلِ فَإِنَّهُۥ یَعۡلَمُ ٱلسِّرَّ وَأَخۡفَى ۷
و اگر به آواز بلند یا آهسته سخن گویى (یکسان است که) همانا خدا بر نهان و مخفى‌ترین امور جهان کاملا آگاه است

ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ لَهُ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ ۸
به جز خداى یکتا که همۀ اسماء و صفات نیکو مخصوص اوست خدایى نیست

وَهَلۡ أَتَىٰکَ حَدِیثُ مُوسَىٰٓ ۹
و آیا داستان موسى به تو رسیده است؟

إِذۡ رَءَا نَارٗا فَقَالَ لِأَهۡلِهِ ٱمۡکُثُوٓاْ إِنِّیٓ ءَانَسۡتُ نَارٗا لَّعَلِّیٓ ءَاتِیکُم مِّنۡهَا بِقَبَسٍ أَوۡ أَجِدُ عَلَى ٱلنَّارِ هُدٗى ۱۰
آن گاه که آتشى مشاهده کرد و به اهل بیت خود (که در بیابان سرد به آتش محتاج بودند) گفت: اندکى مکث کنید که از دور آتشى به چشم دیدم، باشد که یا پاره اى از آن آتش بر شما بیاورم یا از آن (به جایى) راه یابم

فَلَمَّآ أَتَىٰهَا نُودِیَ یَٰمُوسَىٰٓ ۱۱
چون موسى به آن آتش نزدیک شد (در میان درختى آتشى روشن دید و از آنجا) ندا شد که اى موسى

إِنِّیٓ أَنَا۠ رَبُّکَ فَٱخۡلَعۡ نَعۡلَیۡکَ إِنَّکَ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوٗى ۱۲
منم پروردگار تو، نعلین (همۀ علایق غیر مرا) از خود به دور کن که اکنون در وادى مقدس طوى (و مقام قرب ما) قدم نهاده اى