آخرین اخبار از ساخت قسمت‌های پایانی «پایتخت ۶» /بهترین‌های تئاتر در سال ۹۸

 - عرصه هنر نمایش در سال گذشته با ظهور و بروز بسیاری از بازیگران جوان و مستعد روبرو بود، از سویی برخی از بازیگران پیشکسوت و صاحب تجربه در این عرصه نیز توانستند با حضور روی صحنه اتفاقاتی تازه را رقم بزنند. 

هنر نمایش همواره برای بازیگران نوع خاص و پرالتهابی از تجربه بازیگری را به همراه دارد، بسیاری از بازیگران جوان تئاتر را راهی برای موفقیت و ورود به سینما و تلویزیون می دانند، اما برخی از همان ابتدا با هدف حضور روی صحنه تئاتر و موفقیت در همین عرصه پا در هنر نمایش می گذارد. 

• بیشتر بخوانید:
• برای مشاهده آخرین اخبار تئاتر طی هفته جاری اینجا کلیک کنید

بازیگران زن تئاتر طی سال پیش تجربه های گوناگونی را پشت سر گذاشتند، اتفاقی که توانست از آنها نقش‌ها و کاراکترهای به یادماندنی را به جای بگذارد، به همین مناسبت خبرنگار گروه فرهنگی ، به بازیگران موفق تئاتر در سال گذشته نگاهی انداخته است. 

رومینا مومنی/بیگانه در خانه

بیگانه در خانه نوشته و کار محمد مساوات نمایشی درباره غربت نشینی در یک کشور بیگانه هست و اینکه در خانه یک زن و مرد خارجی به تدریج یک فرد بیگانه نفوذ می‌کند و روابط خانوادگی آن‌ها را از هم می‌پاشاند. زن به دلیل ورود غیر قانونی در خانه می‌ماند و زبان آن کشور را می‌آموزد، اما مرد شاغل است و در زمان حضور در خانه به دنبال آزمودن عواطف زنش او را به بازی می‌گیرد بی آنکه بداند دارد تیشه به ریشۀ روابطش می‌زند.

بازی رومینا مومنی، در نقش زن در حدی است که هم باورمندی شرایط و موقعیت را قابل لمس‌تر کند و هم ما را در صحنه‌هایی با ترس و دلهره بیش از حد مواجه می‌کند که در آن ژانر وحشت تداعی شود. او می‌داند که در این خانه محبوس است و می‌داند که شوهرش او را در آن فضای مجازی به چالش کشیده است و هم می‌داند که مردی و شاید روحی در این خانه سرگردان است که درواقع می‌تواند شوهر از جنگ برنگشتۀ همان پیرزنی باشد که انگشترش را از انگشت درآورده و آن را گم کرده بنابراین حالا باید منتظر عواقب رنج این گمگشتگی‌ها باشد.

رومینا مومنی هم باید ترس را بازی کند که از همه کس و همه چیز می‌هراسد و هم بازی با یک بیگانه یا یک شخصیت فیک و قلابی را بتواند با زیرکی تمام سروسامان دهد و از عهده این مهم برمی آید و نبض جریان بازی را دست می‌گیرد و برخوردار از حس و حال درست غریب شدن موقعیت را به ما گوشزد می‌کند و گاهی تلنگری می‌زند که انگار نه انگار نمایشی در میان است و یادآوری‌های ما به ازا‌های بسیار این روز‌ها داغی تلنگر را نیز بر جای خواهد گذاشت و بازیگری رومینا مومنی را برایمان زیباتر از هر بازی باری به هر جهتی در ذهن مان ثبت خواهد کرد.

شیوا مکی نیان/پارتی

نمایش پارتی نوشته و کار آرش عباسی به فروپاشی خانواده پرداخت. شاید مهمترین نکته اجرا این بود که باید به بازیگرانی اشاره کرد که در ظاهر امر به درستی برای چنین نقش‌هایی انتخاب شده اند.

بازی شیوا مکی نیان نسبت به بقیه برجسته‌تر می‌شود، او بازیگری است که بنابر همین شیوه کمینه گرا کمترین احساسات را برای بروز کنش هایش در نظر گرفته و اصطلاحا بازی ضد حسی را آشکار می‌کند که در آن بغض فروخورده‌ای همه را متوجه درد‌های آشکار در صحنه و درواقع زندگی خواهد کرد که پیامدش جز فروپاشی آشکار نخواهد بود.

اما شیوا مکی نیان فرصت بهتری برای جولان دادن و پردازش نقش یافته است و پذیرفته که تیزبینانه‌تر مابه ازا‌های موجود را با درنگ واقع بینانه تری به چالش بکشد چنانچه در متن هم او باید چنین کارکردی داشته و پتۀ همه را روی آب بریزد.

رها حاجی زینل/کرونوس

حاجی زینل سال گذشته در دو نمایش کرونوس و آشویتس زنان به ایفای نقش پرداخت، کرونوس به نویسندگی و کارگردانی علی صفری خرداد ماه سال گذشته در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه رفت و توانست مخاطبان فراوانی را به خود جذب کند. 

وی در این نمایش تنها بازیگر زن بود و باید به نوعی در میان بازیگران با تجربه جوان تئاتر گلیم خود را از آب بیرون می کشید، شاید مهمترین چالش حاجی زینل در این نمایش ایفای نقش زنی بود که در جهانی سخت باید به تنهایی زندگی کند.

وی ایفاگر نقش زنی مستقل در شرایطی لازمان و لامکان بود، آنچه از بازی حاجی زینل داستانی متفاوت می ساخت قدرت وی در ایفای نقش زنی جنگجو و قدرتمند بود، زنی که رفتاری مردانه داشته و حتی در بخشی در جایگاه یک مرد به ایفای نقش می پردازد. وی علاوه بر آن در نمایش آشویتس زنان توانست به خلق شخصیتی که کاملا تراژیک بپردازد، شخصیتی که با وجود معلولیت روایتگر سرنوشتی تلخ در جنگ جهانی دوم بود. 

برای مشاهده ادامه خبر اینجا کلیک کنید.