تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۰۵

کٓهیعٓصٓ ۱
کهیعص (این حروف رموز و اسرارى است در میان خدا و رسول صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم)

ذِکۡرُ رَحۡمَتِ رَبِّکَ عَبۡدَهُۥ زَکَرِیَّآ ۲
در این آیات پروردگار تو از رحمتش بر بندۀ خاصّ خود زکریا سخن مى گوید

إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ نِدَآءً خَفِیّٗا ۳
(یاد کن حکایت او را) وقتى که خداى خود را پنهانى (و از صمیم قلب) ندا کرد

قَالَ رَبِّ إِنِّی وَهَنَ ٱلۡعَظۡمُ مِنِّی وَٱشۡتَعَلَ ٱلرَّأۡسُ شَیۡبٗا وَلَمۡ أَکُنۢ بِدُعَآئِکَ رَبِّ شَقِیّٗا ۴
عرض کرد که پروردگارا، استخوان من سست گشت و فروغ پیرى بر سرم بتافت و با وجود این من از دعا به درگاه کرم تو خود را هرگز محروم ندانسته ام

وَإِنِّی خِفۡتُ ٱلۡمَوَٰلِیَ مِن وَرَآءِی وَکَانَتِ ٱمۡرَأَتِی عَاقِرٗا فَهَبۡ لِی مِن لَّدُنکَ وَلِیّٗا ۵
و من از این وارثان کنونى (که پسر عموهاى من هستند) براى پس از خود بیمناکم (مبادا که پس از من در مال و مقامم خلف صالح نباشند و راه باطل پویند) و زوجۀ من هم نازا و عقیم است، تو از لطف خاص خود فرزندى به من عطا فرما

یَرِثُنِی وَیَرِثُ مِنۡ ءَالِ یَعۡقُوبَۖ وَٱجۡعَلۡهُ رَبِّ رَضِیّٗا ۶
که او وارث من و همۀ آل یعقوب باشد و تو اى خدا او را وارثى پسندیده و صالح مقرر فرما

یَٰزَکَرِیَّآ إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلَٰمٍ ٱسۡمُهُۥ یَحۡیَىٰ لَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ مِن قَبۡلُ سَمِیّٗا ۷
اى زکریا همانا تو را به فرزندى که نامش یحیى است و از این پیش همنام و همانندش (در تقوا) نیافریدیم بشارت مى دهیم

قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ یَکُونُ لِی غُلَٰمٞ وَکَانَتِ ٱمۡرَأَتِی عَاقِرٗا وَقَدۡ بَلَغۡتُ مِنَ ٱلۡکِبَرِ عِتِیّٗا ۸
زکریا (از فرط شوق و شگفتى و براى حصول اطمینان) عرض کرد: الها، مرا از کجا پسرى تواند بود در صورتى که زوجۀ من نازاست و من هم از شدت پیرى خشک و فرتوت شده ام؟!

قَالَ کَذَٰلِکَ قَالَ رَبُّکَ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٞ وَقَدۡ خَلَقۡتُکَ مِن قَبۡلُ وَلَمۡ تَکُ شَیۡـٔٗا ۹
(فرشته اى از زبان خدا) گفت: چنین خواهد شد؛ پروردگارت گوید: این کار براى من بسیار آسان است و منم که تو را پس از هیچ و معدوم صرف بودن، نعمت وجود بخشیدم

قَالَ رَبِّ ٱجۡعَل لِّیٓ ءَایَةٗۖ قَالَ ءَایَتُکَ أَلَّا تُکَلِّمَ ٱلنَّاسَ ثَلَٰثَ لَیَالٖ سَوِیّٗا ۱۰
زکریا باز عرضه داشت: بارالها، براى من نشانه و حجتى بر این بشارت قرار ده، خدا فرمود: بدین نشان که تا سه شبانه روز با مردم تکلم نکنى (و بر سخن قادر نباشى) با آنکه تندرست هستى

فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوۡمِهِۦ مِنَ ٱلۡمِحۡرَابِ فَأَوۡحَىٰٓ إِلَیۡهِمۡ أَن سَبِّحُواْ بُکۡرَةٗ وَعَشِیّٗا ۱۱
پس زکریا در حالى که از محراب (عبادت) بر قومش بیرون آمد به آنان اشاره کرد که صبح و شام به تسبیح و نماز قیام کنید