علل کاهش باروری در کشور

شهلا کاظمی پور در گفت‌وگو با میزان گفت: تمام کشور‌های دنیا، هنگامی که به عرصه توسعه قدم می‌گذارند، در ابتدا برای کاهش مرگ و میر تلاش می‌کنند. به عنوان مثال در کشور ما تا قبل از سال ۱۳۰۰، میزان مرگ و میر اطفال بسیار زیاد بود، اما به تدریج و با توسعه شهرنشینی و افزایش رفاه و سلامت، میزان مرگ و میر کاهش یافت.

وی افزود:، اما همین شهرنشینی که باعث کاهش مرگ و میر شد، پیامد‌هایی شامل سواد، تحصیلات عالی، اشتغال، توسعه اقتصادی و کسب رفاه بیشتر زنان در جامعه داشت که باعث کاهش میزان باروری شد.

این کارشناس حوزه جمعیت ادامه داد: در گذشته زنان، سواد نداشتند و برای حفظ زندگی و عزت گرفتن در فامیل شوهر، سریعا پس از ازدواج، بچه دار می‌شدند، اما در حال حاضر بچه دار شدن اولویت‌های اول زنان با سواد و امروزی نیست.

وی اظهار کرد: زنان در حال حاضر پس از تحصیلات تکمیلی، به دنبال شغل مناسب هستند. همچنین در صورت ازدواج کردن هم تا سال‌ها قصد بچه دار شدن ندارند.

کاظمی پور گفت: نتایج تحقیقات نشان می‌دهد سیاست‌های کاهش جمعیتی موفق‌تر از سیاست‌های افزایش باروری عمل می‌کنند، زیرا هنگامی که رفاه و وسایل بهداشتی در اختیار افراد قرار می‌گیرد، کنترل باروری بیشتر می‌شود. اما برای افزایش باروری سیاست‌های تشویقی نیز پاسخ مطلوب ندارد؛ زیرا سیاست‌های کاهش باروری در جهت توسعه است و باعث ترویج فردگرایی می‌شود.

این فعال حوزه جمعیت شناسی اظهار کرد: سالخوردگی مراحل مختلفی دارد که هر مرحله از آن ۱۰ الی ۱۵ سال به طول می‌انجامد. در مرحله اول ۷ تا ۱۴ درصد جمعیت سالخورده می‌شوند که در حال حاضر ۹ درصد از جمعیت ما، سالخورده هستند.

وی با بیان اینکه ما تا سال ۱۴۳۰، وارد مرحله آخر سالخوردگی می‌شویم، افزود: در بیشتر کشور‌ها مانند ژاپن، بعد از اینکه جمعیت سالخورده شد، تصمیماتی برای افزایش میزان باروری اتخاذ شد، اما در کشور ما هنوز تا دوران سالخوردگی جمعیت ۱۵ تا ۲۵ سال فاصله داریم که می‌توانیم در این زمان، تصمیمات جدیدی اتخاذ کنیم.

کاظمی پور افزود: ما چندین سال فرصت داریم تا در سیاست ها، تجدیدنظر کنیم. ما نمی‌توانیم مقابل سالخوردکی بایستیم، زیرا سیاست‌ها بر اساس افزایش طول عمر است، اما باید به این نکته توجه کرد که سیاست‌های مناسبی برای سالخوردگان اتخاذ شود.

این جامعه شناس جمعیت با بیان اینکه برای سالخوردگان باید برنامه‌های مختلفی تدارک دید گفت: در کشور‌های دیگر، سیاست بر این است که سالخوردگان، فعال باشند. به این معنا که بهداشت، سواد و رفاه کاملی برایشان در جوانی ایجاد شود که در سالخوردگی، از پس خود برآیند.

وی اظهار کرد: سالمندی، موقعی مشکل ساز است که ناتوانی و فقر به همراه داشته باشد که متاسفانه در کشور ما بیشتر سالمندان زیر خط فقر هستند یا بیماری‌های مختلف دارند.

کاظمی پور درباره کرونا ادامه داد: افرادی که بیماری‌های زمینه‌ای دارند، بیشتر در معرض ویروس کووید ۱۹ هستند، بنابراین دولت باید جوانان را از جهات مختلف تامین کند تا در سالخوردگی مشکلات کم شود.