فواید و فضایل دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان

محمد جواد رجب زاده در گفت‌وگو با ، پیرامون دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان گفت: دعای روز بیست و نهم به عنوان دعای پایانی ماه مبارک رمضان محسوب شده و در این دعا بندگان مومن همانند کسی که به میهمانی شخصی کریم رفته‌اند تلاش دارند تا از آخرین زمان‌ها لحظه لحظه استفاده را داشته باشند، در این دعا آمده است «اللهمّ غَشّنی بالرّحْمَةِ وارْزُقْنی فیهِ التّوفیقِ والعِصْمَةِ وطَهّرْ قلْبی من غَیاهِبِ التُّهْمَةِ یا رحیماً بِعبادِهِ المؤمِنین خدایا بپوشان در آن با مهر ورحمت وروزى کن مرا در آن توفیق وخوددارى وپاک کن دلم را از تیرگی‌ها وگرفتگى هاى تهمت اى مهربان به بندگان با ایمان خود».

وی در همین راستا ادامه داد: یکی از دغدغه‌های «ائمه معصومین (ع)» و «پیامبراکرم (ص)» فرا رسیدن پایان ماه مبارک رمضان بود. «پیامبراکرم (ص)» فرمودند: اگر بندگان در ماه مبارک رمضان بخشیده نشوند در چه ماه دیگری بخشیده خواهند شد؛ لذا در این دعا ما از خداوند می‌خواهیم که ما را ببخشد و غرق در رحمت خود نماید.

وی رحمت خدا را مورد بررسی قرار داد و بیان کرد: در دعای روز بیست و نهم از کلمه «َغشّنی» استفاده شده است، یعنی خداوندا مرا در رحمت خود غرق کن به حدی که در رحمت تو گم شوم. در این روز بندگان مومن این دغدغه را دارند که آیا توانسته‌اند آن طور که باید و شاید از ماه رمضان استفاده کنند، این نوعی خوف و رجا است که عموماً در دل مومنان شکل می‌گیرد.

وی رحمت خدا را به دو دسته تقسیم کرد و افزود: رحمت خدا در دو دسته تقسیم بندی می‌شود، در بخش اول رحمت عام خدا است که در قرآن کریم پیرامون آن مطالبی بیان شده است، اما دسته دوم رحمت خاص خداوند است که در این دعا به آن اشاره شده است، بندگان از خدا می‌خواهند تا رحمت خاص خود را که ویژه افرادی خاص و صالحان است را قسمتشان نمایند. یک نکته ارزشمند در دعا‌ها نهفته است، وقتی از خدا می‌خواهیم که در خواست‌های ما را برآورده کند و هرگز در راه عملی شدن این دعا‌ها قدم بر نمی‌داریم اشتباه بزرگی است، همانند کمانداری که تیری به کمان گذاشته، اما کمانش زه ندارد، در مصحف شریف قرآن نیز بر گام بر داشتن جهت هر یک از دعا‌ها تاکید شده است.

وی عوامل ایجاد کننده رحمت را بر شمرد و افزود: برای کسب رحمت خداوند باید زمینه آن را فراهم کنیم، در سوره اعراف آیه ۵۶ به این نکته صراحتا اشاره شده است، در این آیه بیان شده که «وَلَا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ و هرگز در زمین پس از آنکه کار آن (به امر حق و شرع رسول حق) نظم و صلاح یافت به فساد و تباهکاری برنخیزید، و خدا را هم از راه ترس و هم از روی امید بخوانید، که البته رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است.» در اینجا به بندگان اعلام شده که باید در صف محسنین قرار بگیرند و در این زمینه بالاترین احسان ها، احسان به پدر و مادر است و در مراحل بعد محسنین کسانی هستند که به همه بندگان نیکی می‌کنند این افراد حتی به دشمنان خود نیز نیکی روا می‌دارند.

وی به فراز دوم دعای روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان پرداخت و افزود: در فراز دوم این دعا بندگان از خداوند توفیق می‌خواهند تا در سایه عصمتش گناهانشان پاک شود، چنین توفیقی مسیر را هموار می‌کند تا افراد به کمال نزدیک شوند در این راه از طاعت پروردگار نباید غافل شد، «امام رضا (ع)» می‌فرمایند: کسی که از خدا درخواست توفیق می‌کند، اما تلاشی برای رسیدن به این توفقیق نمی‌کند همانند فردی که خود را مسخره نموده است.

وی به توصیه‌های حضرت «فاطمه زهرا (س)» پیرامون کسب توفیق در دعا اشاره و بیان کرد: حضرت «فاطمه زهرا (س)» فرمودند: خدا اگر ببیند بنده‌ای عبادت خالص برایش انجام می‌دهد به وی اراده و توفیق می‌دهد.

وی به فراز بعدی دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان اشاره و اظهارکرد: بندگان از خداوند متعال می‌خواهند که قلب آنان را از تاریکی تهمت پاک کند، زیرا تهمت به قدری بد است که قلب نورانی مومن را تاریک می‌کند، برخی از گناهان همانند تهمت تاثیرات بدی را بر قلب انسان ایجاد می‌کنند تهمت به سان نمکی است که در برخورد با آب حل می‌شود و ایمان قلبی افراد را از بین می‌برد.

وی در همین راستا ابراز کرد: تهمت به انسان‌ها برای بندگان بسیار سخت و طاقت فرسا است، حال اگر بنده‌ای به خدا تهمت بزند این امر ابعاد گسترده‌ای پیدا می‌کند، روزی حضرت موسی کلیم الله در هنگام عبادت از پروردگار پرسید کدام بندگان از رحمت خدا به دورند، خدای متعال پاسخ داد آنان که به خدا تهمت می‌زنند، موسی باز پرسید کدام بنده به شما که پروردگارشان هستید تهمت می‌زند، خداوند جواب داد آن گروه از بندگان که دعا می‌کنند و در خواستی دارند و هنگامی که من بهترین مصلحت را به آنان می‌دهم بر خواسته نادرست خود که صلاحی از آن برایشان وجود ندارد پافشاری می‌کنند، همانگونه که در سوزه هود آیه ۴۷ بیان شده «قَالَ رَبِّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ أَنْ أَسْأَلَکَ مَا لَیْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِی وَتَرْحَمْنِی أَکُنْ مِنَ الْخَاسِرِینَ نوح عرض کرد: بار الها، من پناه می‌برم به تو که دیگر چیزی که نمی‌دانم از تو تقاضا کنم، و اگر گناه مرا نبخشی و بر من ترحم نفرمایی من از زیانکاران عالم خواهم بود.»