تحریم کالاهای مصرفی؛ از رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی تا اسرائیل

به گزارش گروه فضای مجازی ؛ در عرصه روابط بین الملل راه های زیادی برای ابراز ناخرسندی وجود دارد، از تحریم های تجاری و تسلیحاتی تا محدویت های مسافرتی. اما ظاهرا هیچ یک در افکارعمومی، بازتابی مشابه یک کارزار تحریم خرید کالاهای مصرفی ندارد.

الگوی چنین کارزار تبلیغاتی مُدرنی را فعالان ضد تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی برای سرنگونی حاکمیت اقلیت سفیدپوست ارائه دادند. آن ها جهان را ترغیب کردند تا با تیم های ورزشی آفریقای جنوبی مسابقه ندهند، چیزی که حاکمان این کشور بویژه از آن منتفر بودند، اما از آن مهم تر، آن ها پرهیز از خریدن میوه یا شراب تولید شده در کیپ تاون را به آزمون تعیین کننده کرامت انسانی تبدیل کردند.

ممکن است اثرات دقیق اقتصادی این حرکت محل بحث باشد، اما تاثیر سیاسی آن چشمگیر بود. پیامی که از این طریق به رژیم آپارتاید منتقل شد این بود که این کشور دیگر بخشی از جامعه جهانی کشورهای پیشرفته محسوب نمی شود.

شکی نیست که ظاهرا این انزوای اقتصادی بر فشارها بر آفریقای جنوبی در جهت تغییر افزود.

به گزارش بی بی سی، حامیان آرمان فلسطینی ها نیز در سال های اخیر کوشیده اند تا فشار مشابهی را بر اسرائیل وارد کنند و اسرائیل که عمیقا نسبت به کوچکترین مقایسه خود با رژیم آپارتاید حساس است، در جستجوی ابزار دیپلماتیک مناسب برای پس زدن این تلاش بوده است.

مایکل دینز، مدیر کارزار بایکوت، عدم سرمایه گذاری و تحریم (بی دی اس) کمیته ملی فلسطینی ها در لندن، معتقد است که جریان به نفع آن ها در حال تغییر است.

مایکل دینز معتقد است: «هراس روز افزونی در اسرائیل وجود دارد که اسرائیل با همان انزوای بین المللی روبروست که آفریقای جنوبی دچار آن شد... واقعا جالب است که بعد از فقط ۱۰ سال فشاری که ما ایجاد کرده ایم بسیاری از اسرائیلی ها از خود می پرسند که آیا استعمارگری آنها بشکل کنونی آن در درازمدت قابل دوام است.»

اسرائیل لفظ "استعمارگر" را در چنین شرایطی تحریک آمیز می داند چرا که اینکار، استقرار صهیونیست ها را در فلسطین با مستعمرات اروپایی ها در آفریقا، آسیا و جاهای دیگر در سده های پیش، در یک مقوله قرار می دهد.

سنجش اثرات تحریم آسان نیست، چون اگر مصرف کنندگان تصمیم به نخریدن محصولات اسرائیلی بگیرند، برای مثال، نمی توان با اطمینان گفت که علت آن، تصمیمی سیاسی بوده یا این مسئله به قیمت و یا محصولات دیگر مرتبط بوده است.

اما کارزار (بی دس اس) می گوید می تواند از موردی کاملا موفق نام ببرد و به خروج شرکت ساخت و ساز فرانسوی ویولیا از بازار اسرائیل اشاره می کند. این کارزار می گوید این شرکت زیر فشار فعالیت های آن ها مجبور به خروج از اسرائیل شد.

تقریبا همه، بجز اسرائیل، این برداشت را از قوانین بین المللی دارند که ساخت این شهرک ها غیرقانونی است و این اراضی برای تاسیس یک کشور مستقل فلسطینی لازم است.

شرکت ویولیا با انتشار بیانیه ای در زمان خروجش از اسرائیل، تصمیم به فروش کسب و کارش را بخشی از استراتژی این شرکت برای کاستن از بدهی هایش اعلام کرد، اما فعالان کارزار (بی دی اس) تردیدی ندارند که آن ها برنده شده اند.

شرایط دقیق تحریم محصولات اسرائیلی مهم است.

برخی گروه ها می خواهند شرکت های اسرائیلی را که در کرانه غربی مستقر هستند، یا آن هایی را که میوه و سبزیحات تولید شده در آنجا را صادر می کنند، هدف قرار دهند. اما دیگران، از جمله، مایکل دینز، معتقد است که این کافی نیست، برای اینکه "فراخوان حمایت از فلسطینی ها خواستار تحریم همه محصولات اسرائیل است." او می افزاید: «ما می دانیم که بعضی ها فقط تحریم محصولات تولید شده در شهرک ها را درست می دانند. ما این موضع را درک می کنیم و می توانیم با آن ابراز همبستگی کنیم، اما مشکل اینجاست که شرکت های اسرائیلی مرتب درباره محل تولید این محصولات دروغ می گویند. بنابراین، تنها راه مطمئن برای پرهیز از خرید محصولات شهرک ها، نخریدن تمام تولیدات اسرائیل است.»

این نوع استدلال، زیپی هاتولی، معاون وزیرخارجه اسرائیل را بشدت عصبانی می کند. او این فراخوان را "یهودی ستیزی" می داند و می گوید که رهبران (بی دی اس) آدم های با حسن نیت را در گوشه و کنار جهان گمراه می کنند. او ادامه می دهد "مسئله آن ها شهرک ها و یا مرزها نیست، تنها چیزی که آن ها می خواهند این است که اسرائیل به صورت یک دولت یهودی وجود نداشته باشد."

اما واقعیت این است که اسرائیل با کارزار تبلیغاتی مصمم و مداومی روبروست و باید راهی برای تغییر احساسات عمومی به نفع خود پیدا کند. کاری مشکل در آن دسته از کشورهای اروپایی که آرمان فلسطینی ها از حمایت قابل توجهی برخوردار است.

می شود حدس زد که فراخوان تحریم یکی از مسائل عمده میان اسرائیل و منتقدانش در سال های آینده باشد.

/انتهای پیام/

: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.