۳ نکته مهم پیرامون علم، عشق و شهادت «امیرالمومنین (ع)» در راه اسلام

محمدهادی هدایت در گفت‌وگو با پیرامون جایگاه «امیرالمومنین(ع)» گفت: «امیرالمومنین(ع)» جانشین به حق «پیامبراکرم (ص)» بودند، ایشان از سوی پروردگار به عنوان راهنمای امت اسلامی پس از «رسول خدا (ص)» انتخاب شدند، اما عدم بصیرت مردم آن زمان و شدت گرفتن جریان‌های سیاسی مختلف سبب شد این امام بزرگوار برای ۲۵ سال خانه نشین شوند اما در حالی که ولایت داشتند.

***حدیثی از جایگاه والای «امیرالمومنین (ع)» نزد خداوند متعال 

وی پیرامون سیره اخلاقی «امیرالمومنین(ع)» بیان کرد: «امیرالمومنین(ع)» دارای مقامی والا و ارزشمند بودند، دستیابی به این مقام و منزلت تنها به واسطه بندگی در برابر خداوند متعال و «پیامبراکرم (ص)» فراهم شده بود، نکته‌ای کلیدی در آیه ۴۳ سوره رعد آمده است که پروردگار در آن می‌فرماید: «وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا ۚ قُلْ کَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتَابِ و کافران بر تو اعتراض کنند که تو رسول خدا نیستی، بگو: تنها گواه بین من و شما خدا و عالمان حقیقی به کتاب خدا که انبیاء و اولیاء و علماء ربّانیند کافی خواهد بود».

هدایت کلمه «عالمان حقیقی» را مورد بررسی قرار داد و تاکید کرد: منظور از «عالمان حقیقی» همان «امیرالمومنین(ع)» است، این آیه در حقیقت بیانگر این مهم است که خداوند وقتی می‌خواهد برای مردم گواه بیاورد خود نیز «امیرالمومنین(ع)» را به عنوان شاهد معرفی می‌کند، «امیرالمومنین(ع)» بنده خوب خدا بود و خداوند متعال برای ایشان جایگاهی خاص در نظر گرفته بود.

***حضرت «علی(ع)» خزانه علم الهی بودند

وی سیره علمی «امیرالمومنین(ع)» را مورد بررسی قرار داد و بیان کرد: حضرت «علی(ع)» خزانه علم الهی بودند، به بیان دیگر ایشان درگاه بلند علم بی کران «پیامبراکرم (ص)» بودند، سینه ایشان محل جمع علوم فراوان بود، «امیرالمومنین(ع)» امام مبینی هستند که «پیامبراکرم (ص)» در وصف ایشان فرموده‌اند: «امام مبین همین «علی(ع)» است و «امیرالمومنین (ع)» امامی است که خداوند تبارک و تعالی دانش همه چیز را در او نهاده است»، «امیرالمومنین(ع)» دارای نهایت فطانت و قوت حدس، شدت ذکاوت، مرجع نهایی در تمام شبهات و مشکلات علمی هستند، ایشان مفاد حدیث نبوی «اقضاکم علی» که مستلزم اعلمیت است، هستند زیرا قضا مستلزم علم است، ایشان جامعیت علوم مختلف مانند تفسیر، نحو، فقه، کلام بودند.

***«امام اول شیعیان(ع)» علم کل کتاب خداوند را در سینه داشتند

این کارشناس علوم قرآنی در همین راستا اظهار کرد: «امیرالمومنین (ع)» علم کل کتاب خداوند را در سینه داشتند، در آیه ۴۰ سوره نمل بیان شده است: «قَالَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتَابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ ۚ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قَالَ هَٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّی لِیَبْلُوَنِی أَأَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ ۖ وَمَنْ شَکَرَ فَإِنَّمَا یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ کَفَرَ فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ، آن کس که به علمی از کتاب الهی دانا بود یعنی آصف بن برخیا یا خضر که دارای اسم اعظم و علم غیب بود گفت که من پیش از آنکه چشم بر هم زنی تخت را بدین جا آرم و همان دم حاضر نمود، چون سلیمان سریر را نزد خود مشاهده کرد گفت: این توانایی از فضل خدای من است تا مرا بیازماید که نعمتش را شکر می‌گویم یا کفران می‌کنم، و هر که شکر کند شکر به نفع خویش کرده و هر که کفران کند همانا خدا از شکر خلق بی‌نیاز و بر کافر هم به لطف عمیم کریم است»، در این آیه اشاره شده که آصف تنها به بخش کوچکی از کتاب الهی علم داشته لذا توانسته چنین حرکتی را ایجاد کند در حالی که «امیرالمومنین(ع)» کل علم الهی را در سینه داشتند.

***«امیرالمومنین(ع)» شاگردی خود نزد «پیامبراکرم (ص)» را مورد تاکید قرار داده‌اند

هدایت به روایت دیگری پیرامون علم «امیرالمومنین(ع)» و هدایت مردم در زمان خلفا اشاره و بیان کرد: در روایات آمده است روزی مرد دانشمند به خدمت خلیفه اول رفت و از او سئوال کرد خداودند متعال کجاست؟ خلیفه گفت: در آسمان است مرد  پاسخ داد: پس زمین خالی از خداست؟، این سئوالات خلیفه را گیج کرد و دستور داد تا سر او را از تنش جدا کنند، سلمان فارسی در آن جلسه حضور داشت، مرد را به سوی «امیرالمومنین(ع)» هدایت کرد و گفت مردی در بیابان در حال کشاورزی است، پاسخ سئوال تو نزد اوست، دانشمند هنگامی که نزد «امیرالمومنین(ع)» رسید ایشان دست از کار کشیدند و پیش از اینکه مرد سخنی بگوید به او فرمودند: خدا خود خالق مکان، رنگ و هر چیز دیگری استف او مکان و یا رنگ ندارد. این پاسخ دانشمند را متعجب کرد و باعث مسلمان شدن او شد.

وی به بیانات «امیرالمومنین(ع)» در نهج البلاغه اشاره و تصریح کرد: «امیرالمومنین(ع)» شاگردی خود نزد «پیامبراکرم (ص)» را مورد تاکید قرار داده‌اند، ایشان در کتاب نهج البلاغه در توصیف خود بیان فرمودند: «من همانند بچه شتری به دنبال «پیامبر اکرم(ص)» راه می‌رفتم و بوی «پیامبر اکرم(ص)» را استشمام می‌کردم و شاگرد او در همه شرایط بودم».

***عشق «پیامبر اکرم (ص)» به «امیرالمومنین (ع)»

هدایت پیرامون عشق «پیامبر اکرم (ص)» به «امیرالمومنین (ع)» افزود: طبق روایات فردی نزد «پیامبراکرم (ص)» آمد و گفت: «ای رسول خدا «حضرت علی (ع)» را دوست دارید، ایشان فرمودند: مگر نمی‌دانی که علی از من و من از اویم»، همچنین در روایت دیگری آمده است: مناقب با اسنادش از «رسول خدا (ص)» نقل می‌‏کند که آن حضرت فرمودند: «انّ اللّه عزّ و جلّ امرنی بحبّ اربعةٌ من اصحابی و اخبرنی انّه یحبّهم. قلنا: یا رسول اللّه من هم؟ فلکنّا یحبّ ان یکون منهم، فقال: الا انّ علیّاً منهم ثم سکت، ثمّ قال: الا انّ علیّاً منهم ثمّ سکت؛ براستی خدای عزیز و جلیل مرا امر کرده است به دوستی چهارنفر از اصحاب، و خبر داد مرا که خداوند نیز آن‌ها را دوست می‏‌دارد، گفتم ای رسول خدا آن‌ها کیستند؟ پس هر یکی از ما‌ها دوست داریم جزو آنان باشیم، پس فرمودند: آگاه باشید علی از آنهاست، سپس سکوت کرد، دوباره فرمود: به راستی علی از آنهاست و سکوت کرد»، این بیانات نشان می‌دهد که «پیامبراکرم(ص)» تا چه میزان علاقمند و عاشق «امیرالمومنین(ع)» بودند.

وی به جریانات پس از رحلت «پیامبراکرم(ص)» اشاره و اظهار کرد: پس از رحلت «پیامبراکرم(ص)» عده‌ای خود را جانشین ایشان دانستند در حالی که آیات و رویات حتی حادثه غدیر خم را نادیده گرفته بودند، اما مردم نیز در این میان حق را نشناختند، این امر دل «امیرالمومنین(ع)» را ناراحت کرد، ایشان هدایت مردم را از دور انجام دادند تا زمانی که دوره ولایت ایشان به صورت مستقیم شروع شد، اما همین دوران نیز روزگار بسیار سختی را برای این امام بزرگوار رقم زد، «امیرالمومنین(ع)» قصد داشتند تا دین کامل اسلام را اجرا و احیا کنند و دشواری‌های فراوانی را به جان خریدند و سر انجام ایشان شهید عدالت شدند.

***کسی که شهید راه عدالت شد

وی پیرامون شهادت «امیرالمومنین(ع)» بیان کرد: گروه خوارج تصمیم گرفت با کشتن سه نفر از افراد مطرح دین اسلام مسیر حرکت دین را تغییر دهد، آنان بر این گمان بودند که اسلام از مسیر خود منحرف شده لذا با کشتن این افراد می‌توانند اسلام را نجات دهند و بدین ترتیب نقشه ترور سه فرد مهم از دنیای اسلام را در آن زمان کشیدند، اما تنها ابن ملجم مرادی بود که «امیرالمومنین(ع)» را در محراب مسجد کوفه در هنگام نماز صبح به شهادت رسانید و در این میان معاویه تنها زخم کوچکی برداشت، در حقیقت حضرت «امیرالمومنین(ع)» شهید راه عدالت شدند و در راه گسترش دین حقیقی اسلام به شهادت رسیدند.