ویروس کرونا و نظام لیبرال سرمایه داری

به گزارش گروه بین الملل ، عامل سرماخوردگی هم ویروس است، هر سال و حتی در همه فصول آدم‌ها را بیمار می کند؛ شاید در آینده نزدیک یا نه چندان نزدیک، داروی درمان یا واکسن بیماری کرونا ساخته شود، که در آن زمان سر کردن با این ویروس آسانتر خواهد بود.

اجالتاً سر کردن با یک ویروس که بیماری به همراه دارد، ساده‌ تر از برخی انسان‌هایی است که حتی این ویروس هم نتوانست آنها را سر به راه کند.

کرونا سرانجام مهار خواهد شد، اما آیا این ویروس رژیم‌های سرکش، جنایتکار، ظالم و جنگ طلب را متنبه خواهد کرد؟

بعید به نظر می‌رسد که کرونا بر خوی شرارت و شیطانی چنین رژیم‌هایی تأثیر مثبت گذاشته باشد.

نشانه‌های بی تأثیر بودن و متنبه نشدن برخی در دوران کرونا دیده می‌شود.

ویروس کرونا همه دنیا را با بحران اقتصادی روبرو کرده است، حتی کشور‌هایی که از نظر اقتصادی در سکوی نخست قرار دارند، نتوانسته اند تبعات شیوع کرونا را در اقتصاد خود مهار کنند.

اتفاقاً تأثیر منفی تبعات ویروس کرونا بر کشور‌های ثروتمند و سرمایه دار بیشتر است، چرا که نظام لیبرال سرمایه داری در آنها حاکم است و نگران از دست دادن سرمایه‌ های خود هستند و در این شرایط تنها چیزی که نگران آن هستند، پول و سرمایه است.

کشور فقیر چیزی برای از دست دادن ندارد، سیستم سرمایه داری، چنین کشور‌هایی را در طول سالیان دراز دوشیده است و اکنون نیز سعی دارد تا بار تبعات اقتصادی شیوع ویروس کرونا را به سوی کشور‌های کمتر برخوردار، کمتر صنعتی و غیر صنعتی سوئیچ کند و زیان خود را از این بحران جبران سازد.

بحران بیماری ویروس کرونا کاهش خواهد یافت، فروکش خواهد کرد، اما سال‌های طولانی با ما خواهد بود و این ماندگاری، باعث تغییراتی در سبک زندگی دنیا خواهد شد، این تغییرات با توجه به نوع رفتار‌ها به نظر نمی‌رسد مثبت باشد.

بسیاری از کشور‌های دنیا این درد مشترک را جدی نگرفته اند و تنها به فکر خود هستند، در حالی که این بحران جهانی است و مشارکت جهانی را می‌طلبد.

 

کشور‌های غربی و سلطه گر که تا پیش از این از جهانی سازی و دهکده جهانی سخن می‌گفتند و وجود مرز‌ها را مانعی بر سر راه ایدئولوژی خود می‌پنداشتند و اعتقاد بر «جهان وطنی»، داشته و شاید هم هنوز داشته باشند، ماهیت خود را در شرایط کنونی نشان دادند.

این دست رژیم‌ها و کشور‌ها نه تنها فقط به خود می‌اندیشند، بلکه برای نجات خود از وضعیت موجود، از روی دیگران رد می شوند!

انسان، در شرایط بحرانی خصلت انسانیتش بیشتر قلیان می کند، بروز می‌دهد و می خواهد بر اساس آن فطرت انسانی، یاری گر هم نوع خود باشد بدون آن که چشمداشتی داشته باشد.

کشور‌هایی که تنها به فکر خویشند، حتی در درون جوامع خود نیز با این مبحث درگیر هستند یعنی مردم آنها نیز فقط در اندیشه نجات خود هستند و به دیگر هموطنان فکر نمی‌کنند.

در حالی که اکنون زمان خوبی برای هماهنگی، همدلی و همکاری میان جوامع بشری است تا دست از خوی غیر انسانی بر دارند و به یاری هم بشتابند.

رژیم‌ها نباید تصور کنند که می‌توانند ویروس کرونا را در جوامع خود مهار کنند در حالی که در همسایگی آنها هنوز این ویروس ساکن است.

کشور‌های ثروتمند و سرمایه دار، تصور نداشته باشند می‌توانند اقتصاد خود را پس از فروکش کردن کرونا بازسازی و بار دیگر سرپا کنند در حالی که دیگر کشور‌ها با بحران اقتصادی پس از کرونا همچنان درگیر هستند.

ویروس کرونا همه جوامع و نظام‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و درمانی را در همه کشور‌های دنیا تحت تأثیر قرار داده و حتی پیشرفته‌ ترین و ثروتمندترین کشور‌های جهان از این ویروس عاجز شده اند.

در این شرایط، سقوط آزاد انسان و انسانیت را می توان به خوبی در دنیا مشاهده کرد.

رژیم‌های غربی سردمدار چنین شرایطی هستند و بی توجه به دیگران تنها خود را می‌بینند و این خود بینی و خودخواهی است که آنها را به نابودی خواهد کشاند، چرا که خود کرده را تدبیر نیست و این اوضاع دستاورد علم بدون عقلانیت به کاری گیر آن دانش است، دانشی که باید در خدمت بشریت باشد، اما بلای جان انسان‌ها شده است.

اوضاع کشور‌های پیشرفته دنیا بسیار وخیم‌تر از شرایط کشور‌های متوسط، در حال توسعه و فقیر است و این نشان از شکنندگی آنها مقابل کوچکترین بحران است، حتی یک ویروس ریز!