بازگشت به دور باطل فرایند انتخابی کشتی یا تدوین برنامه‌ای تکراری
البته شاید در این بین برخی مربیان و مدیران سلایق شخصی را وارد انتخاب‌هایشان کرده باشند و گاهی اوقات بر اساس دید فنی خود انتخاب کرده باشند، اما در هیچ دوره‌ای اینطور نبوده که انتخابی برگزار نشده باشد، هر چند به میزان محدود. در این میان هم برخی مربیان شیوه برگزاری انتخابی و انتخاب‌هایشان شاید نسبت به سایرین متفاوت بوده که به نوعی حق یک مربی بعنوان فردی که باید پاسخگوی نتایج باشد، است، اما عملا کسی نبوده که ثابت کند حقی از او تضییع شده است.
*آزموده را آزمودن خطاست
در زمان فدراسیون قبلی و بعد از روی کار آمدن رسول خادم وی اقدام به تدوین فرایندی کامل و جامع کرد هر چند که در طول زمان دستخوش تغییراتی شد و با اضافه کردن بند و تبصره تا حدودی از هدف اصلی‌اش دور شد، اما شیوه ملی‌پوش شدن کشتی‌گیران در تمام رده‌های سنی مشخص بود. البته نکته جالب‌توجه و قابل تأمل این بود که بعد از گذشت 7 سال از اجرای این فرایند و عدم بازدهی و نتیجه‌گیری مناسب، مدیریت قبلی به این نتیجه رسیدند که روشی که مربیان با اتکا به ترکیب دو شیوه برگزاری انتخابی و حضور و ارزیابی کشتی‌گیران در تورنمنت‌های خارجی بکار می‌گرفتند، بهترین روش ممکن بود و به نوعی عقب‌نشینی از مواضع خود انجام دادند. جالب بود که در آخرین سال ریاست رسول خادم در فدراسیون کشتی نقش انتصابی پر رنگ‌تر از انتخابی و فرآیند آن شد.
در هر صورت این مسیر سال‌هاست در جریان است و هر مربی و مدیری با تکیه بر دانش و تجربیات خود اقدام به تعیین روش خود کرده است، اما موضوع حائز اهمیت این است که آزموده را آزمودن خطاست و چرا باید راهی را که پیش از این ناکارآمدی‌اش ثابت شده است را مجدداً آزمود؟
*انستیتو کشتی در اندیشه فرآیندی جدید!
از زمانی‌که یوسفی افشار به عنوان مسئول انستیتو کشتی پُست گرفت با کمک برخی دوستانش اقدام به تدوین شیوه‌نامه‌ای برای انتخاب کشتی‌گیران و حتی مربیان کردند تا بر اساس آن نحوه ورود این نفرات به تیم‌های ملی مشخص شود به طوری که حتی تصمیم داشتند این فرایند را تا پیش از برگزاری بازی‌های المپیک توکیو و زمان کوتاه باقیمانده تا این مسابقات اجرایی کنند که المپیک به تعویق افتاد. البته این موضوع باعث شد تا طراحان این پکیج با استناد به داشتن زمان کافی برای پیاده‌سازی آن در اجرای آن مصمم‌تر شوند.
از طرفی موضوع جالب توجه در این بین این است که قرار است در این شیوه نامه حتی در خصوص مربیان تیم ملی و دستیاران سرمربیان نیز تصمیم‌گیری شود؛ موضوعی که در صورت پیاده‌سازی آن ممکن است شرایط را برای سرمربی تیم ملی به منظور انتخاب دستیارانش سخت کند تا با این حساب فرد اول کادر فنی عملاً اختیار چندانی در تصمیم‌گیری‌های مهم نداشته باشد و به فردی محدود تبدیل شود؛ اتفاقی که می‌تواند نگران کننده باشد چرا که معمولاً سرمربیان تمام رشته‌های ورزشی از حداقل اختیارات برای انتخاب نفرات و همکاران خود در تمام رشته‌های ورزشی برخوردارند.
*چه کسی قرار است فرایند را تدوین کند؟
اما سوالی که بیشتر از هر چیزی اهمیت دارد این است که چه کسی قرار است این به اصطلاح چرخه یا فرایند را تدوین کند؟ در این بین به‌نظر می‌رسد باید پیش از هر چیزی با مربیان تیم ملی و کادرفنی، پیشکسوتان و افراد فنی ذیصلاح به عنوان مراجع اصلی کشتی در تصمیم‌گیری‌های فنی، مشورت شود تا بهترین پکیج تدوین شود که در آینده مدام نیاز به بند و تبصره برای رفع نقایص و ایرادات نباشد.
از سویی حدود یک سال تا المپیک زمان مانده است که اینطور که مشخص است حداقل تا حدود 4 ماه آینده خبری از برگزاری مسابقات، اردوها و تمرینات نیست. با توجه به تقویم اتحادیه جهانی کشتی نیز به‌نظر می‌رسد در خوشبینانه‌ترین حالت شاید تا دی یا بهمن ماه هم مسابقات قهرمانی کشور برگزار نشود. از طرفی حضور در مسابقات گزینشی کسب المپیک، رقابت‌های لیگ و تورنمنت‌های خارجی به منظور آمادگی حضور در المپیک نیز در دستور کار فدراسیون کشتی قرار دارد که زمان را بیش از پیش تنگ‌تر از قبل می کند؛ پس عملا شاید زمان مناسبی برای آزمون و خطای این روش نوپا وجود نداشته باشد.
با این تفاسیر به نظر می‌رسد در برهه زمانی کنونی نیازی به عجله برای تدوین و اجرای چنین فرایندی نباشد و باید زمان مناسبی برای اجرای این فرایند در نظر گرفت تا بدون دغدغه و استرس این طرح را پیاده کرد که البته در این مسیر نیز باید تمهیداتی از جمله نحوه پیاده‌سازی آن در نظز گرفت.
*فرایندی که جاری است چه نیازی به تدوین دوباره دارد؟
از سوی دیگر اگر کمی به نحوه انتخاب و حضور ملی‌پوشان در مسابقات سال گذشته نگاه کنیم به خوبی متوجه می‌شویم که نفرات انتخاب شده بر اساس فرایندی مشخص و شفاف به تیم‌های ملی راه یافته‌اند. بسیاری از این نفرات در مسابقات قهرمانی کشور، جام تختی و تورنمنت‌های بین‌المللی روی تشک رفتند و در نهایت به دوبنده تیم ملی در مسابقات قهرمانی آسیا و جهانی رسیدند؛ پس حتی در زمانی که فدراسیون بدون رئیس و با سرپرست اداره می‌شد این فرایند در حال اجرا بود.
به عنوان مثال نفراتی که به مسابقات جهانی سال گذشته در کشتی فرنگی اعزام شدند در رقابت‌های بین المللی جام تختی (۴ و ۵ بهمن ۹۷ در اندیمشک)، جام وهبی امره ترکیه (۱۲ تا ۱۴ بهمن ۹۷ استانبول)، جایزه بزرگ مجارستان (۴ و ۵ اسفند ۹۷)، قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا (اول و دوم فروردین ۹۸ در مغلوستان)، قهرمانی بزرگسالان آسیا (۷ و ۸ اردیبهشت ۹۸ در چین)، جام تورلیخانوف قزاقستان (۴ و ۵ خرداد ۹۸) و جایزه بزرگ گرجستان (۱۸ و ۱۹ مرداد) محک خورده بودند. شرایطی که مشابه آن در کشتی آزاد هم وجود داشت.
*اعتماد به سرمربیان تیم ملی به عنوان ستون‌های فنی کشتی
با وجود تمام مطالب و مستندات عنوان شده به نظر می‌رسد عملاً نیازی به تدوین پکیج یا فرایند جدیدی که ممکن است به سردرگمی بیشتر بیانجامد نباشد و با کمی مدیریت می‌توان به راحتی بهترین تصمیمات را با اعتماد به تجربه بالای سرمربیان تیم‌های ملی کشتی آزاد و قرنگی که پیش از این توانمندی‌های خود را در میادین بزرگ نشان داده‌اند، گرفت. مربیانی که ثابت کرده‌اند دید فنی‌شان بالاتر از هر فرایندی است و بدون شک همواره منافع ملی را فارغ از تمام رفاقت‌ها و منافع شخصی دیده‌اند و به چیزی غیر از سربلندی ایران در میادین بین‌المللی فکر نمی‌کنند. در این بین هم هیچ مربی حرفه‌ای حاضر نیست رزومه و آبروی خود را برای خوشایند برخی هزینه کند.
از طرفی محسن کاوه، مدیر تیم‌های ملی کشتی در تازه ترین اظهاراتش درباره پکیج انتخابی تیم‌های ملی گفته است این طرح هنوز هم نیاز به بررسی دارد و مهم‌ترین موضوع در برهه کنونی سلامت ورزشکاران و کشتی‌گیران است تا دوره این بیماری برطرف شود.
با تمام این تفاسیر به‌نظر می‌رسد بهترین راهکار برای آزمون و خطای این پکیج ابتدا پیاده‌سازی آن در رده‌های سنی نوجوانان و جوانان و سپس رفع ایرادات و نقایص و البته اجرای آن با نظرخواهی از افرد فنی و مربیان تیم‌های ملی، در بزرگسالان است.
- بیشتر بخوانید:
- احتمال تعویق مسابقات کشتی قهرمانی جوانان جهان