«ماجرای نیمروز۲-رد خون»؛ روایتی ملتهب از تاریخ معاصر ایران

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، فیلم سینمایی «ماجرای نیمروز-رد خون» به کارگردانی محمدحسین مهدویان به تازگی در شبکه نمایشی خانگی و درگاه‌های اینترنتی پخش و مورد استقبال مخاطبان سینما واقع شده است.

«رد خون» به نوعی بازگشت محمدحسین مهدویان به سینمای مورد علاقه خود است، اثری که در ادامه نسخه اول ساخته شده و همان فرم مستند گونه خود را حفظ کرده است، موفقیت های پیاپی «ماجرای نیمروز ۱» باعث شده تا امروز مخاطبان استقبال قابل قبولی از «رد خون» داشته باشند. 

مهدویان که از جمله کارگردان تازه وارد سینما است، در همین مدت محدود توانایی های فراوانی از خود نشان داده و از میان چهار فیلم اکران شده، سه فیلمش با نقد و استقبال خوبی روبرو شده است، وی پس از تجربه ناموفق «لاتاری» بار دیگر به سراغ تاریخ معاصر رفته و التهابات دوران پس از انقلاب اسلامی ایران را روایت می کند. 

«ماجرای نیمروز ۲» از لحاظ ساختار فیلمنامه نسبت به نسخه اول با هدایت برون مرزی روبرو بوده و به مسائلی می پردازد که بیشتر به اتفاقاتی ختم می شود که گروهک های تروریستی در اوایل انقلاب اسلام ایران موجب شدند.

این فیلم نسبت به نسخه اول ساخت سخت تری داشته و لوکشین های خارجی و جنگی بیشتری را شامل می شود، اما در این میان بار دیگر برایمان یادآور می شود که مهدویان در نمایش درگیری های شهری به شدت موفق تر از به نمایش گذاشتن جنگ های میدانی است. 

شاید فیلمنامه در بخش هایی قضاوت را به مخاطب می سپارد اما همین واسپاری در قضاوت یکی از نکات جالب توجه فیلمنامه «رد خون» است، اثری که در برخی مواقع به موضوعات بسیار حساسی توجه می کند و با در نظر گرفتن تمامی احتیاطات حرف خود را تا حد ممکن می زند. 

از وجهه کارگردانی اما «رد خون» تجربه سختی برای مهدویان است، وی مجبور است بنا به ساختار داستان بیش از پیش از شهر و درگیری های شهری خارج شود، هر چند مهدویان در «ایستاده در غبار» هم این تجربه را داشته اما حالا باید به طور واضح به معرفی و نمایش گروهک های منافق بپردازد، اتفاقی که طبیعتا حساسیت های فراوانی در ارائه صادقانه خود خواهد داشت. 

اما مهدویان صداقت را در اثر حفظ کرده و از هرگونه اغراق در روایت می پرهیزد، همین عدم اغراق در به نمایش گذاشتن هر دو طرف باعث شده تا مخاطب ارتباط بهتری با اثر بر قرار کند.

گروه بازیگران «ماجرای نیمروز» بار دیگر یکی از نقاط قوت اثر هستند، گروهی که به شدت انسجام در آنها دیده شده و با حفظ لحن و تیپ نسبت به نسخه اول، هضم و درک داستان را برای مخاطب بهتر رقم می زنند، البته باز هم همچون آثار قبلی این کارگردان بازیگران زن این فیلم به شدت از لحاظ کیفی با بازیگران مرد فاصله دارند. 

شاید مهدویان در انتخاب بازیگران زن فیلم کمی محتاطانه تر رفتار کرده و چشمی هم به فروش و محبوبیت این بازیگران داشته است، همچون نسخه اول «ماجرای نیمروز» و «لاتاری» بار دیگر بازیگران زن فیلم به نوعی پاشنه آشیل اثر محسوب می شوند زیرا با توجه به عدم درک درست از شرایط بازی قابل قبولی ارائه نمی دهند. 

در عوض تیم بازیگران مرد اثر با توجه به اینکه در نسخه اول موفق بوده اند بار دیگر یکرنگی پیدا کرده و حتی بازیگران جدید را نیز در میان خود حل کرده اند، در این میان بازی جواد عزتی و هادی حجازی فر را می توان از نقش آفرینی های درخشان این دو بازیگر در سالهای اخیر دانست. 

«ماجرای نیمروز-رد خون» تجربه موفقی در کارنامه کاری مهدویان محسوب می شود، شاید از نگاه برخی مخاطبان این فیلم نسبت به نسخه اول می توانست اثری بهتر باشد، اما مهدویان در نسخه دوم با کاری به شدت سخت تر روبرو بوده و منصفانه از پس این سختی در توان خود بر آمده است.