تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۶۶

 

قَالَ هَـٰٓؤُلَآءِ بَنَاتِیٓ إِن کُنتُمۡ فَٰعِلِینَ ۷۱
لوط به قوم خود گفت: من این دخترانم را به نکاح شما مى دهم تا اگر خیال عملى دارید انجام دهید

لَعَمۡرُکَ إِنَّهُمۡ لَفِی سَکۡرَتِهِمۡ یَعۡمَهُونَ ۷۲
(اى محمد) به جان تو قسم که این مردم دنیا همیشه مست شهوات نفسانى و به حیرت و غفلت و گمراهى خواهند بود

فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّیۡحَةُ مُشۡرِقِینَ ۷۳
بارى، قوم لوط هنگام طلوع آفتاب به صیحۀ آسمانى همه هلاک شدند

فَجَعَلۡنَا عَٰلِیَهَا سَافِلَهَا وَأَمۡطَرۡنَا عَلَیۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن سِجِّیلٍ ۷۴
و شهر و دیار آن‌ها را زیر و زبر ساخته و آن قوم را سنگباران عذاب کردیم

إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَٰتٖ لِّلۡمُتَوَسِّمِینَ ۷۵
و در این عذاب هوشمندان را عبرت و بصیرت بسیار است

وَإِنَّهَا لَبِسَبِیلٖ مُّقِیمٍ ۷۶
و این ویرانه اکنون بر سر راهى است بر قرار

إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗ لِّلۡمُؤۡمِنِینَ ۷۷
همانا در این عقوبت بدکاران عالم، اهل ایمان را آیت و عبرتى است

وَإِن کَانَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡأَیۡکَةِ لَظَٰلِمِینَ ۷۸
و اهل شهر ایکه (قوم شعیب) هم بسیار مردم ستمکارى بودند

فَٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٖ مُّبِینٖ ۷۹
آن‌ها را نیز به کیفر رسانیدیم، و این هر دو شهر (یعنى شهر سدوم و ایکه یا مدین که دیار قوم لوط و شعیب بود، براى اهل اعتبار) بر رهگذرى آشکار قرار دارند

وَلَقَدۡ کَذَّبَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡحِجۡرِ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ۸۰
و اصحاب حجر (قوم صالح) هم رسولان را به کلى تکذیب کردند

وَءَاتَیۡنَٰهُمۡ ءَایَٰتِنَا فَکَانُواْ عَنۡهَا مُعۡرِضِینَ ۸۱
و از آیاتى که ما بر آنان فرستادیم رو گردانیدند

وَکَانُواْ یَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُیُوتًا ءَامِنِینَ ۸۲
و در کوه‌ها منزل مى ساختند تا از خطر ایمن باشند

فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّیۡحَةُ مُصۡبِحِینَ ۸۳
پس صبحگاهى صیحۀ عذاب (قهر ما) همۀ آن‌ها را نابود کرد

فَمَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا کَانُواْ یَکۡسِبُونَ ۸۴
و به فراز کوه با همۀ ذخائر و ثروت از هلاک ایمن نگردیدند

وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَیۡنَهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّۗ وَإِنَّ ٱلسَّاعَةَ لَأٓتِیَةٞۖ فَٱصۡفَحِ ٱلصَّفۡحَ ٱلۡجَمِیلَ ۸۵
و ما آسمان‌ها و زمین و هر چه را که در بین آنهاست جز به حق (و براى مقصودى صحیح و حکمتى بزرگ) خلق نکرده ایم، و البته ساعت قیامت (که غرض و مقصود اصلى خلقت شماست) خواهد آمد، اکنون تو (اى رسول ما، از این منکران) نیکو در گذر (یعنى با خلق خوش آن‌ها را به حق دعوت کن و اگر نپذیرند دلتنگ مباش)

إِنَّ رَبَّکَ هُوَ ٱلۡخَلَّـٰقُ ٱلۡعَلِیمُ ۸۶
محققا پروردگار تو آفرینندۀ دانایى است (که بى مقصود خلق را نیافریده، البته هر کسى به نتیجۀ عملش خواهد رسید)

وَلَقَدۡ ءَاتَیۡنَٰکَ سَبۡعٗا مِّنَ ٱلۡمَثَانِی وَٱلۡقُرۡءَانَ ٱلۡعَظِیمَ ۸۷
(اى محمد) همانا هفت آیت با ثنا (و دعا که قسمت بین خدا و عبد شده و در هر نماز دو بار خوانده مى شود، یعنى سورۀ حمد) و این قرآن با عظمت را بر تو فرستادیم

لَا تَمُدَّنَّ عَیۡنَیۡکَ إِلَىٰ مَا مَتَّعۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجٗا مِّنۡهُمۡ وَلَا تَحۡزَنۡ عَلَیۡهِمۡ وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَکَ لِلۡمُؤۡمِنِینَ ۸۸
توبه این ناقابل متاع دنیوى که به طایفه اى از مردم کافر دادیم البته چشم مدوز و بر اینان اندوه مخور و اهل ایمان را زیر پر و بال خود گیر (و با کمال حسن خلق بپروران)

وَقُلۡ إِنِّیٓ أَنَا ٱلنَّذِیرُ ٱلۡمُبِینُ ۸۹
و بگو: من همان رسولم که براى اندرز و ترسانیدن (خلق از عذاب قهر خدا) با دلیلى روشن آمده ام

کَمَآ أَنزَلۡنَا عَلَى ٱلۡمُقۡتَسِمِینَ ۹۰
آن گونه عذابى که بر کسانى که آیات خدا را قسمت کردند (یعنى یهود و نصارى) نازل نمودیم