تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۶۳

 

وَلَقَدۡ جَعَلۡنَا فِی ٱلسَّمَآءِ بُرُوجٗا وَزَیَّنَّـٰهَا لِلنَّـٰظِرِینَ ۱۶
و همانا ما در آسمان کاخهاى بلند برافراشتیم و بر چشم بینایان عالم آن کاخ‌ها را به زیب و زیور بیاراستیم

وَحَفِظۡنَٰهَا مِن کُلِّ شَیۡطَٰنٖ رَّجِیمٍ ۱۷
و آن را از (دستبرد) هر شیطان مردودى محفوظ داشتیم

إِلَّا مَنِ ٱسۡتَرَقَ ٱلسَّمۡعَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ مُّبِینٞ ۱۸
لیکن هر شیطانى براى سرقت سمع (یعنى براى دزدیدن و دریافتن سخن فرشتگان عالم بالا) به آسمان نزدیک شود تیر شهاب و شعلۀ آسمانى او را تعقیب کند

وَٱلۡأَرۡضَ مَدَدۡنَٰهَا وَأَلۡقَیۡنَا فِیهَا رَوَٰسِیَ وَأَنۢبَتۡنَا فِیهَا مِن کُلِّ شَیۡءٖ مَّوۡزُونٖ ۱۹
و زمین را هم ما بگستردیم و در آن کوه هاى عظیم بر نهادیم و در آن از هر گیاه و هر نبات مناسب و موافق حکمت و عنایت برویانیدیم

وَجَعَلۡنَا لَکُمۡ فِیهَا مَعَٰیِشَ وَمَن لَّسۡتُمۡ لَهُۥ بِرَٰزِقِینَ ۲۰
و در این زمین هم لوازم معاش و زندگانى شما را مهیا کردیم و هم بر سایر حیوانات که شما به آن‌ها روزى نمى دهید قوت و غذا فراهم ساختیم

وَإِن مِّن شَیۡءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَآئِنُهُۥ وَمَا نُنَزِّلُهُۥٓ إِلَّا بِقَدَرٖ مَّعۡلُومٖ ۲۱
و هیچ چیز در عالم نیست جز آنکه منبع و خزانۀ آن نزد ماست ولى ما از آن بر عالم خلق الاّ به قدر معین (که مصلحت است) فرو نمى فرستیم

وَأَرۡسَلۡنَا ٱلرِّیَٰحَ لَوَٰقِحَ فَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَسۡقَیۡنَٰکُمُوهُ وَمَآ أَنتُمۡ لَهُۥ بِخَٰزِنِینَ ۲۲
و ما بادهاى باردار کنندۀ (رحم طبیعت) را فرستادیم، آن گاه باران را از آسمان فرود آوردیم تا به آن آب، شما را سیراب گردانیدیم و گر نه شما نمى توانستید آبهایى (براى وقت حاجت خود در هر جاى زمین از کوه و دره و بیابان و صحرا) منبع ساخته و جارى سازید

وَإِنَّا لَنَحۡنُ نُحۡیِۦ وَنُمِیتُ وَنَحۡنُ ٱلۡوَٰرِثُونَ ۲۳
و محققا ماییم که زنده مى کنیم و مى میرانیم و وارث (همۀ خلق که فانى مى شوند) ما هستیم

وَلَقَدۡ عَلِمۡنَا ٱلۡمُسۡتَقۡدِمِینَ مِنکُمۡ وَلَقَدۡ عَلِمۡنَا ٱلۡمُسۡتَـٔۡخِرِینَ ۲۴
و البته ما به همۀ گذشتگان و آیندگان شما آگاهى کامل داریم

وَإِنَّ رَبَّکَ هُوَ یَحۡشُرُهُمۡۚ إِنَّهُۥ حَکِیمٌ عَلِیمٞ ۲۵
و البته خداى تو همۀ خلایق را در قیامت محشور خواهد کرد، که کار او از روى علم و حکمت است

وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ مِّنۡ حَمَإٖ مَّسۡنُونٖ ۲۶
و همانا ما انسان را از گل و لاى کهنۀ متغیر بیافریدیم

وَٱلۡجَآنَّ خَلَقۡنَٰهُ مِن قَبۡلُ مِن نَّارِ ٱلسَّمُومِ ۲۷
و طایفۀ دیوان را پیشتر از آتش گدازنده، خلق کردیم

وَإِذۡ قَالَ رَبُّکَ لِلۡمَلَـٰٓئِکَةِ إِنِّی خَٰلِقُۢ بَشَرٗا مِّن صَلۡصَٰلٖ مِّنۡ حَمَإٖ مَّسۡنُونٖ ۲۸
و (یاد آر) آن گاه که پروردگارت به فرشتگان عالم اظهار فرمود که من بشرى از مادۀ گل و لاى کهنۀ متغیر، خلق خواهم کرد

فَإِذَا سَوَّیۡتُهُۥ وَنَفَخۡتُ فِیهِ مِن رُّوحِی فَقَعُواْ لَهُۥ سَٰجِدِینَ ۲۹
پس، چون آن (عنصر) را معتدل بیارایم و در آن از روح خویش بدمم همه (از جهت حرمت و عظمت آن روح الهى) بر او سجده کنید

فَسَجَدَ ٱلۡمَلَـٰٓئِکَةُ کُلُّهُمۡ أَجۡمَعُونَ ۳۰
پس همۀ فرشتگان سجده کردند

إِلَّآ إِبۡلِیسَ أَبَىٰٓ أَن یَکُونَ مَعَ ٱلسَّـٰجِدِینَ ۳۱
مگر ابلیس که از همراهى با سجده کنندگان امتناع ورزید