احیا قلبی ریوی در کمک‌های اولیه با توجه به شیوع ویروس کرونا
به گزارش گروه جامعه ، تاسفانه بیماری کرونا که امروزه در جهان پیشتاز و همه گیر شده است منجر به ترس، استرس و اضطراب در بین افراد جامعه برای ارائه کمک‌های اولیه شده است. میتوان این ترس و اضطراب را عادی دانست خصوصاً برای مصدومانی که دچار ایست تنفسی و یا ایست قلبی ریوی شده باشند.
از آنجا که راه انتقال بیماری کرونا عمدتاً از راه قطرات تنفسی است، می‌بایست برای ارائه هرگونه اقدامات کمکی، با رعایت نکات ایمنی از وسایل حفاظت فردی در مواجه با بیماران و افراد مشکوک استفاده کنید.
تا به حال شواهدی از انتقال بیماری توسط خون گزارش نشده است، پس نگرانی در اقداماتی همچون کنترل خونریزی، سوختگی، آتل بندی، یا سایر اقدامات دیگر وجود ندارد. اما در این بین موقعیت‌هایی وجود دارد که به توجه داشتن به نکات ایمنی نیاز دارد.
برخی از این موقعیت‌ها مانند ایست تنفسی و ایست قلبی است/
در ایست تنفسی که انسداد راه هوایی به دلیل ورود جسم خارجی است، نیازمند دقت ویژه و رعایت نکات ایمنی است.
برای انجام احیای قلبی ریوی می‌بایست ارزیابی ریسک انجام شود.
چنانچه وسایل کمک تنفسی در اختیار نداشته باشید توصیه می‌شود که از ارائه تنفس کمکی خودداری شود. با این حال، اگر آموزش دیده باشید در صورتی که قصد ارائه کمک تنفسی دارید توصیه می‌شود که از وسایلی همچون تجهیزات حفاظتی استفاده کنید. (مثل استفاه از آمبوبگ). یادتان باشد استفاده صحیح از تجهیزات نیاز به آموزش دارد و در صورتیکه به روش مناسب و اصولی صورت نگیرد، خطر عفونت برای شما وجود دارد.
نکات ایمنی
در صورتی که به هر دلیلی تنفس دهان به دهان به مصدومی داده باشید به مدت ۱۴ روز علائم بیماری را در خود کنترل و اقدامات لازم را در صورت بروز علائم اولیه انجام دهید. (خود مانیتورینگ)
پس از تماس با فرد مصدوم در اسرع وقت دستان خود را با آب و صابون به مدت حداقل ۲۰ الی ۳۰ ثانیه شستشو دهید.
از لمس کردن چشم، صورت، بینی و دهان خودداری کنید.
در مورد لباس جز شست و شو دادن اقدام دیگری نیاز نیست.
سطوحی که بیمار با آن ارتباط داشته، باید با محلول‌های گندزدا و یا ضدعفونی کننده، گندزدایی و یا ضدعفونی شود.
در صورتی که خون یا مایعات بدن روی زمین ریخته باشد، مقداری پارچه و یا چند لایه دستمال کاغذی را روی مایعات قرار دهید تا جذب شود. سپس پوشش را درون پلاستیک در بسته قرار دهید و به روش مناسب دفع کنید.
اگر کسی قبل از شما در صحنه حادثه، با شخص مصدوم یا بیمار در ارتباط بوده، توصیه کنید حتما دستان خود را با آب و صابون و یا یک نوع ماده ضدعفونی کننده پایه الکل شست و شو دهد و در صورت بروز علائم اولیه حتماً به پزشک مراجعه کنند.
ارزیابی سانحه و مصدوم
ایمنی صحنه حادثه را بررسی کنید.
هرگونه خطراتی که در صحنه حادثه وجود دارد را با اقدام مناسب رفع و یا وقوع خطرات احتمالی را مد نظر داشته باشید.
چنانچه امنیت شما و یا همکار شما در خطر باشد، تا زمانی که صحنه حادثه توسط مامورین اجرای قانون و یا آتش نشانی ایمن نشده باشد، ورود نداشته باشید (مثلا در آتش سوزی و یا حوادثی که منجر به جرم جنایت بوده).
افراد را به دور از مصدوم و صحنه حادثه نگه دارید.
با شناسایی میزان پاسخ دهی و یا عدم پاسخ دهی مصدوم، ارزیابی خود را آغاز کنید.
در مصدومین هوشیار، و پاسخگو
به منظور رعایت نکات ایمنی فاصله بین ۱ الی ۲ متر نسبت به مصدوم یا بیمار را رعایت کنید.
ارزیابی اولیه شما در درجه اول به صورت شفاهی صورت می‌پذیرد، از مصدوم سوالاتی از قبیل سابقه مسافرت به استان‌هایی که درگیر بیماری هستند دارد یا خیر؟ علائم سرماخوردگی مثل (سرفه، عطسه، آبریزش بینی، تب) دارد یا خیر؟
اگر مصدوم یا بیمار قادر به صحبت کردن نباشد، به گونه‌ای دیگر پاسخ سوالات را بدهد، مثلا با حرکت ابرو، حرکات آهسته سر، و در نهایت از اطرافیانی که در صحنه حضور دارند بپرسید.
چنانچه در صحنه حادثه و یا انجام ارزیابی متوجه هر گونه علامتی شبیه (عطسه، سرفه‌های مداوم، آبریزش بینی و تب) شده باشید، اقدامات حفاظت فردی را انجام دهید. اگر مطمئن هستید که مصدوم بیماری کووید ۱۹ دارد، قبل از ورود به صحنه حادثه دستکش و ماسک بپوشید.
در صورتی که موارد مثبت باشد، اگر در دسترس شما ماسک جراحی (پزشکی) وجود دارد به مصدوم دهید تا روی صورت خود قرار دهد. اگر ماسک در اختیار ندارید، از نوعی پوشش پارچه‌ای روی دهان و بینی استفاده کنید. به یاد داشته باشید که دلیل استفاده از ماسک را به بیماران توضیح دهید.
اگر خطر تهدید کننده حیات برای مصدوم یا بیمار وجود ندارد تماس خود را با بیمار به حداقل برسانید.
در مصدومین به ظاهر غیر پاسخگو با وجود تنفس و نبض
نزدیک مصدوم زانو بزنید و روی شانه‌های او ضربه بزنید (ضربه زدن می‌تواند همزمان با صدا زدن فرد مصدوم صورت گیرد). اگر مصدوم پاسخگو نباشد، چنانچه تلفن همراه در اختیار دارید با اورژانس تماس بگیرید، اگر احتمال وجود بیماری وجود دارد به اپراتور اعلام کنید تا نیرو‌های عملیاتی اعزامی مطلع باشند.
اگر کسی در نزدیکی شما حضور دارد از او خواهش کنید تا با اورژانی تماس بگیرد و یا کسی را برای کمک صدا بزنند.
یک تکه پارچه تمیز مثل (روسری، شال گردن) روی صورت مصدوم قرار دهید، به گونه‌ای که بینی و دهان مصدوم را در بر گرفته باشد.
برای بررسی تنفس مصدوم دیگر نیازی به اقدامات (حس کردن و گوش دادن) نیست.
نباید گونه خود را به بینی و دهان مصدوم نزدیک کنید.
تنفس مصدوم را تنها با نگاه کردن به قفسه سینه بررسی کنید.
اگر مصدوم تنفس دارد، با استفاده از نبض محیطی (مچ دست) کیفیت نبض را بررسی کنید و مصدوم را چنانچه آسیب سر و ستون مهره‌ها نداشته باشد در حالت بهبودی (ریکاوری) قرار دهید و هر ۳ الی ۵ دقیقه تنفس مصدوم را بررسی کنید.
بررسی و زیر نظر گرفتن مصدوم را با فاصله حداقل بین ۱ الی ۲ متر ادامه دهید تا اورژانس برسد.
توجه داشته باشید که قراردادن مصدوم در وضعیت ریکاوری ممکن است باعث خروج مایعات بدن از دهان او گردد، پس برای
اقدامات بعدی احتیاطات لازم را در نظر داشته باشید.
در مصدومین به ظاهر غیر پاسخگو بدون وجود تنفس و نبض
تعداد افراد حاضر در صحنه را به دور از مصدوم قرار دهید.
نزدیک مصدوم زانو بزنید و روی شانه‌های او ضربه بزنید (ضربه زدن می‌تواند همزمان با صدا زدن فرد مصدوم صورت گیرد). اگر مصدوم پاسخگو نباشد، چنانچه تلفن همراه در اختیار دارید با اورژانس تماس بگیرید، اگر احتمال وجود بیماری وجود دارد به اپراتور اعلام کنید تا نیرو‌های عملیاتی مطلع باشند.
اگر کسی در نزدیکی شما حضور دارد از او خواهش کنید تا با اورژانی تماس بگیرد و یا کسی را برای کمک صدا بزنند.
یک تکه پارچه تمیز مثل (روسری، شال گردن) روی صورت مصدوم قرار دهید، به گونه‌ای که بینی و دهان مصدوم را در بر گرفته باشد.
برای بررسی تنفس مصدوم دیگر نیازی به اقدامات (حس کردن و گوش دادن) نیست.
نباید گونه و گوش خود را به بینی و دهان مصدوم نزدیک کنید.
تنفس مصدوم را تنها با نگاه کردن به قفسه سینه بررسی کنید.
اگر مصدوم تنفس نداشته باشد و یا تنفس غیرموثر داشته باشد (گسپینگ) احیا قلبی را مطابق با استاندارد اقدامات حیاتی پایه شروع کنید.
از آنجا که شروع احیای قلبی با فشردن قفسه سینه آغاز می‌شود، و در هنگام فشردن دیواره قفسه سینه یکی از روش‌های تولید آئروسل (ذرات معلق در هوا) ایجاد می‌شود، احیا قلبی را بدون ارائه تنفس کمکی و فقط با فشردن قفسه سینه، به گونه‌ای که محل قرارگیری پاشنه دست شما در مرکز قفسه سینه باشد، فشردن را با تعداد ۱۰۰ الی ۱۲۰ بار در دقیقه تا زمانی که:
- اورژانس به شما برس
- خسته شده باشید که دیگر توان ادامه دادن احیا قلبی را نداشته باشید
-یک نفر با تخصص بیشتر به شما برسد (مثل پزشک یا پرستار)
- خطری شما و مصدوم را در صحنه تهدید کند در این صورت مصدوم را به مکان امن حمل کرده و ادامه احیا را در مکان امن انجام دهید یادتان باشد روش حملی که انتخاب می‌کنید، باید تماس فیزیکی با مصدوم نداشته باشد
استفاده زود هنگام و به موقع از دفیبربلاتور خارجی خودکار، شانس حیات را افزایش می‌دهداستفاده از این دستگاه خطر عفونت را افزایش نمی‌دهد.
ایست قلبی ریوی در کودکان و شیرخواران
در ایست قلبی ریوی کودکان و شیرخواران مشخص است که درصد بالایی از این موارد به دلیل مشکلات تنفسی رخ داده است و ارائه تنفس کمکی برای بقای کودکان و شیرخواران بسیار مهم است، اما به جهت خطر عفونت و ابتلا بیماری از راه تنفس دهان به دهان، از ارائه تنفس کمکی خوداری کرده و احیا قلبی ریوی را با اولویت فشردن قفسه سینه، بدون تنفس کمکی انجام دهید
توجه:
فقط فشردن قفسه سینه، بهتر از انجام ندادن آن است، چرا که شروع احیا زودرس حتی در کودکان ممکن است موجب برگشت مصدوم شود.
برخی نکات قابل توجه دیگر:
چنانچه آستین لباس شما بالا باشید، خطر انتقال عامل بیماری به دست شما وجود دارد، پس در نتیجه آستین لباس خود را پایین بیاورید.
مراقب فعالیت‌هایی که ممکن است امکان انتقال عامل بیماری به لباس و یا بدن شما را دارد باشید. مثل حمل مصدوم
منتظر رسیدن اورژانس به صحنه حادثه باشید. اما در صورتی که مصدوم غیر اسیب‌های ترومایی داشته باشد مثل تشنج، سوختگی‌ها و؛ و یا اینکه زمان رسیدن اورژانس به منطقه مسکونی شما طول بکشد، چنانچه تصمیم به انتقال مصدوم به مرکز درمانی مناسب گرفته باشید تعداد نفرات درون خودرو خود را به حداقل برسانید. بیمار باید ماسک زده باشد. سایر افراد درون خودرو نیز در صورت وجود ماسک از ان استفاده کنند.
یافته‌های خود را در اختیار اورژانس و یا اپراتور قرار دهید.