کاظمی: نسل طلایی بسکتبال نشان داد می‌توانیم از آسیا هم فراتر برویم
ارسلان هم این روز‌ها مانند بسیاری دیگر از مردم خود را قرنطینه خانگی کرده و با بازی‌های پلی استیشن خود را سرگرم می‌کند. او همچنین یک پازل هزار و ۵۰۰ قطعه‌ای از سواحل ایتالیا هم خریده و آن را کامل کرده است.
ارسلان برای خود موضوعات متنوعی را برگزیده است که حتی مدل مو، ریش و سبیل‌هایش طی دوران بازی برای تیم ایران را در بر می‌گیرد.
کاظمی درباره این موضوع می‌گوید: سال ۲۰۱۱ من در تیم ملی تازه وارد بودم و مجبور شدم ریش و سبیلم را بزنم! البته این موضوع برای همه بود و حتی صمد و حامد هم اصلاح کردند!
کاظمی طی سال‌هایی که برای تیم ملی ایران به میدان رفت همواره یک شماره خاص داشت. شماره ۱۴ یا معکوس آن شماره ۴۱. این فقط یک شماره عادی نیست و ارسلان دلایلی دارد که آن را ویژه می‌داند.
او می‌گوید: «وقتی برای تیم‌های جوانان بازی می‌کردم همیشه می‌خواستم شماره ۹ را بپوشم، چون این شماره مایکل جردن بود و او در المپیک هم این شماره را تن می‌کرد.»
به این ترتیب در مسابقات آسیاکاپ ۲۰۱۱ ارسلان شماره ۹ را پوشید، ولی او در جستجوی چیز دیگری بود.
او می‌گوید: «من شماره ۱۴ را انتخاب کردم، چون کسی آن را نمی‌خواست و من تلاش کردم آن را مطرح کنم. البته زمانی که من درباره‌اش صحبت می‌کنم صمد واقعا جوان بود، اما او پیراهن شماره ۱۴ را پوشید و آن را فوق‌العاده معروف کرد. البته من بخشی از زندگی حرفه‌ای خودم را در ایالات متحده گذراندم و آنجا بود که شماره ۱۴ را برگزیدم.»
وقتی ارسلان ۱۶ ساله بود به آمریکا رفت تا از فرصت بزرگی که برایش مهیا شده استفاده کند. او نخستین بازیکن ایرانی بود که در لیگ NCCA ۱ بازی کرد و همچنین اولین بازیکن ایرانی حاضر در درفت NBA بود. او در آمریکا چیز‌های زیادی درباره بسکتبال آموخت، اما وقتی در لیگ کالج‌ها همراه تیم کالج رایس حضور یافت مدت زمان زیادی وارد میدان نمی‌شد. موضوعی که ارسلان را حسابی ناراحت می‌کرد.
در دیدار رایس و آریزونا، اما ریباند‌های ارسلان دو رقمی می‌شود. مربی پس از بازی سراغ کاظمی می‌آید و به او می‌گوید می‌خواهم به تو ۳۰ دقیقه بازی دهم به شرط اینکه در هر بازی بیش از ۱۰ ریباند داشته باشید.
او درباره این موضوع می‌گوید: «من اغلب ریباندر خوبی بودم، اما خوب خیلی توجهی به این مسئله نداشتم! از آن به بعد من اغلب بهترین ریباندر تیمم بودم البته غیر از بازی‌هایی که حامد (حدادی) کنارم بازی می‌کند. من حتی حاضرم چرک بازی کنم! طوری که هیچکس حاضر به انجام این نوع بازی نباشد!
او می‌گوید لقب‌های زیادی داشته به ویژه زمانی که در آمریکا زندگی می‌کرده است. ارسلان می‌گوید آنجا به او بازیکنی دیوانه‌وار از ایران می‌گفتند. البته ارسلان معتقد است در آسیا با نام «سلطان دانک» شناخته می‌شود.
ارسلان درباره دانک‌های مورد علاقه‌اش به نخستین بازی ملی خود در سال ۲۰۱۰ مقابل چین و جیان لیان، NBA PLAYER برجسته این کشور اشاره می‌کند. ارسلان می‌گوید آن دانک را خیلی دوست دارد، چون جیان لیان را اصطلاحا پوستر کرده است. وی همچنین از دانکی که سال ۲۰۱۱ به کره جنوبی زد یاد می‌کند، اما یکی از زیباترین دانک‌های او در دیدار‌های انتخابی بین قاره‌ای المپیک ۲۰۱۶ و در دیدار برابر یونان بود. کاظمی دو بازیکن را دریبل می‌دهد و در حالی که یوانیس بوروسیس برای دفاع برخاسته بود اسلم دانک می‌زند.
یکی از بهترین خاطره‌های ارسلان از آسیا به سال ۲۰۱۷ و دیدار ایران و کره جنوبی در نیمه‌نهایی آسیاکاپ لبنان بر می‌گردد. جایی که ارسلان با ۱۹ امتیاز و ۱۰ ریباند دبل کرد. کاظمی درباره آن شب می‌گوید: «من فکر می‌کنم خیلی خوب بازی کردم و این به ما کمک کرد به فینال برسیم.»
او در آسیا مقابل چهره‌های مطرحی بازی کرده است. اما خودش چه نظری دارد: «مسلما بازیکنان چینی بهترین‌ها بودند. من مقابل وانگ ژیژی بازی کردم. او یکی از بازیکنان بزرگ چین بود مثل جیان لیان. بازیکنان چینی فوق‌العاده‌اند. کره‌ای‌ها و ژاپنی‌ها هم بازیکنان خوبی دارند.»
اما یکی از اسطوره‌های که ارسلان از او به نیکی یاد می‌کند «فادی الخطیب» است. «من واقعا فادی را دوست دارم. در یک چهارم پایانی آسیاکاپ ۲۰۱۷ با فادی بازی کردم، اما اولین بار زمانی که ۱۶ ساله بودم و برای تهیه روادید آمریکا به دوبی سفر کرده بودم، فادی را در یکی از مراکز خرید امارات دیدم. انگار دنیا را به من داده بودند، به نحوی که با هم عکس یادگاری گرفتیم.»
من می‌خواهم ۶ نفر را معرفی کنم، چون عبور از هریک از این نام‌ها برایم دشوار است. ۱. یائو مینگ ۲. حامد حدادی ۳. صمد نیکخواه بهرامی ۴. فادی الخطیب و ۵. مهدی کامرانی. اما نفر ششم جیان لیان است، چون او یکی از بزرگترین بازیکنان چین و آسیا است.
ارسلان تاثیر بازیکنانی مثل حدادی، صمد و کامرانی را روی او و هم نسلانش خیلی زیاد می‌داند. پیش از این بازیکنان بسکتبال آسیا در چنگ شرقی‌ها بود، ولی اولین قهرمانی ایران نشان دادیم که کشورمان هم ظرفیت آقایی در آسیا را دارد و می‌توانیم از سطح آسیا هم فراتر برویم.
ارسلان درباره مهم‌ترین رویداد ورزشی جهان می‌گوید: «المپیک برای هر ورزشکاری بالاترین سطح است. من نتوانسته‌ام در المپیک بازی کنم پس یکی از آرزوهایم حضور در آن است و بعد از آن شاید بتوانم راه را به جوان‌تر‌ها نشان دهم. راهی که خودم رفته‌ام. فقط برای اینکه بتوانم به آنها کمک کنم.