تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۳۲

 

وَیَٰقَوۡمِ لَا یَجۡرِمَنَّکُمۡ شِقَاقِیٓ أَن یُصِیبَکُم مِّثۡلُ مَآ أَصَابَ قَوۡمَ نُوحٍ أَوۡ قَوۡمَ هُودٍ أَوۡ قَوۡمَ صَٰلِحٖۚ وَمَا قَوۡمُ لُوطٖ مِّنکُم بِبَعِیدٖ ۸۹
شعیب باز گفت: اى قوم، ضدّیت با من شما را بر آن وادار نکند که بر شما هم بلایى مانند قوم نوح یا قوم هود یا صالح از جانب خدا نازل شود و (به خصوص که) قوم لوط دورانشان دور از شما نیست
وَٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّکُمۡ ثُمَّ تُوبُوٓاْ إِلَیۡهِۚ إِنَّ رَبِّی رَحِیمٞ وَدُودٞ ۹۰
و از خداى خود آمرزش طلبید و به درگاهش توبه و انابه کنید که خداى من بسیار مهربان و دوستدار بندگان است
قَالُواْ یَٰشُعَیۡبُ مَا نَفۡقَهُ کَثِیرٗا مِّمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَىٰکَ فِینَا ضَعِیفٗاۖ وَلَوۡلَا رَهۡطُکَ لَرَجَمۡنَٰکَۖ وَمَآ أَنتَ عَلَیۡنَا بِعَزِیزٖ ۹۱
قوم پاسخ دادند که اى شعیب، ما بسیارى از آنچه مى گویى نمى فهمیم و تو را در میان خود شخصى بى ارزش و ناتوان مى بینیم و اگر (ملاحظۀ) طایفۀ تو نبود سنگسارت مى کردیم، که تو را نزد ما عزت و احترامى نیست
قَالَ یَٰقَوۡمِ أَرَهۡطِیٓ أَعَزُّ عَلَیۡکُم مِّنَ ٱللَّهِ وَٱتَّخَذۡتُمُوهُ وَرَآءَکُمۡ ظِهۡرِیًّاۖ إِنَّ رَبِّی بِمَا تَعۡمَلُونَ مُحِیطٞ ۹۲
شعیب گفت: اى قوم، آیا طایفۀ من عزتش نزد شما بیش از خداست؟ و خدا را به کلّى فراموش کردید؟ همانا خداى من به هر چه شما مى کنید کاملا آگاه است
وَیَٰقَوۡمِ ٱعۡمَلُواْ عَلَىٰ مَکَانَتِکُمۡ إِنِّی عَٰمِلٞۖ سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ مَن یَأۡتِیهِ عَذَابٞ یُخۡزِیهِ وَمَنۡ هُوَ کَٰذِبٞۖ وَٱرۡتَقِبُوٓاْ إِنِّی مَعَکُمۡ رَقِیبٞ ۹۳
اى قوم، شما هر کار مى توانید انجام دهید من هم هر چه موظفم خواهم کرد، به زودى شما خواهید دانست که عذاب خوارى و رسوایى بر کدام یک از من و شما مى آید و دروغگو کیست، پس شما منتظر (نزول عذاب خدا) باشید که من هم (بر خود لطف و بر شما قهر حق را) منتظرم
وَلَمَّا جَآءَ أَمۡرُنَا نَجَّیۡنَا شُعَیۡبٗا وَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ بِرَحۡمَةٖ مِّنَّا وَأَخَذَتِ ٱلَّذِینَ ظَلَمُواْ ٱلصَّیۡحَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِی دِیَٰرِهِمۡ جَٰثِمِینَ ۹۴
و هنگامى که حکم (قهر) ما فرا رسید، ما شعیب و کسانى را که با او ایمان آوردند به لطف و مرحمت خود نجات دادیم، و ستمکاران را صیحۀ عذاب فرا گرفت که صبحگاه همه در دیار خود هلاک شدند
کَأَن لَّمۡ یَغۡنَوۡاْ فِیهَآۗ أَلَا بُعۡدٗا لِّمَدۡیَنَ کَمَا بَعِدَتۡ ثَمُودُ ۹۵
چنان هلاک شدند که گویى هرگز در آن دیار نبودند، آگاه باشید که اهل مدین هم مانند کافران قوم ثمود از رحمت خدا دور شدند
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ بِـَٔایَٰتِنَا وَسُلۡطَٰنٖ مُّبِینٍ ۹۶
آن گاه موسى عمران را با آیات خود و حجت روشن (به رسالت) فرستادیم
إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِیْهِۦ فَٱتَّبَعُوٓاْ أَمۡرَ فِرۡعَوۡنَۖ وَمَآ أَمۡرُ فِرۡعَوۡنَ بِرَشِیدٖ ۹۷
به سوى فرعون و اشراف قومش، و آنان پیرو حکم و امر فرعون شدند با آنکه هیچ هدایت و رشدى در اطاعت امر فرعون نبود