تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۲۷

 

 

قَالَ یَٰنُوحُ إِنَّهُۥ لَیۡسَ مِنۡ أَهۡلِکَۖ إِنَّهُۥ عَمَلٌ غَیۡرُ صَٰلِحٖۖ فَلَا تَسۡـَٔلۡنِ مَا لَیۡسَ لَکَ بِهِۦ عِلۡمٌۖ إِنِّیٓ أَعِظُکَ أَن تَکُونَ مِنَ ٱلۡجَٰهِلِینَ ۴۶
خدا خطاب کرد که اى نوح، فرزند تو هرگز با تو اهلیت ندارد، زیرا او را عمل بسیار ناشایسته است، پس تو از من تقاضاى امرى که هیچ از حال آن آگه نیستى مکن، من تو را پند مى دهم که از مردم جاهل مباش

 

نوح عرض کرد: بار الها، من پناه مى برم به تو که دیگر چیزى که نمى دانم از تو تقاضا کنم، و اگر گناه مرا نبخشى و بر من ترحم نفرمایى من از زیانکاران عالم خواهم بود

و خطاب شد که اى نوح، از کشتى فرود آى که سلام ما و برکات و رحمت ما بر تو و بر آن امم و قبایلى که همیشه (در خداپرستى) با تواند اختصاص یافته، و امتهایى دیگر هستند که (خودسر و ستمگر شوند و) ما به آن‌ها بهره اى (از دنیا) دهیم سپس عذابى سخت (در قیامت) از ما به آنان خواهد رسید

این (حکایت نوح) از اخبار غیب است که به تو وحى مى کنیم و پیش از آنکه ما به تو وحى کنیم تو و قومت هیچ از آن آگاه نبودید، پس تو در طاعت حق راه صبر پیش گیر که عاقبت نیکو اهل تقوا راست

و ما براى (هدایت) قوم عاد برادرشان (یعنى مردى از طایفۀ آنها) هود را فرستادیم، گفت که اى مردم، خداى یکتا را پرستش کنید که جز او شما را خدایى نیست و شما (در گفتارى که از بتان و خدایان باطل به میان آورده اید بدانید که) افترا زننده اى بیش نیستید

اى قوم، من از شما مزد رسالت نمى خواهم، اجر من جز بر خدا که مرا آفریده، نیست، آیا فکر و عقل را کار نمى بندید؟

و اى قوم، از خداى خود آمرزش طلبید و به درگاه او توبه کنید تا از آسمان بر شما رحمت فراوان نازل گرداند و بر قوت و توانایى شما بیفزاید، و زنهار به نابکارى و عصیان روى مگردانید

قوم هود وى را پاسخ دادند که اى هود، تو براى ما دلیلى (روشن بر دعوى رسالت خود) نیاوردى و ما هرگز از خدایان خود به مجرد حرف تو دست نمى کشیم و ما هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد