اتلاف بیت المال برای قیراندود کردن شنزار‌ها
یک فعال محیط زیست به خبرنگار گروه جامعه ، می‌گوید: خوزستان سرزمینی با ارزش از نظر تنوع زیستی است و با دارا بودن تالاب ها، آبگیرها، شنزاره، رود‌ها و کوهستان، انواع ارزشمندی از زیستگاه‌ها برای تنوع زیستی فراهم کرده است. این استان بالاترین تعداد گونه‌های حیات وحش را در کشور در خود جای داده است؛ استانی که یک سوم کوهستانی و بخش بزرگی جلگه است و همچنین زیستگا‌های متنوع دیگر مانند شن زار در این منطقه از جهان وجود دارد؛ تنوع زیستی ارزشمند خوزستان بسیار بی همتا است بطوریکه بهشت پرندگان محسوب می‌شود؛ در خوزستان ۳۷۹ گونه پرنده تا کنون مشاهده و ثبت شده‌اند که بیشترین تعداد گونه‌های پرندگان ایران است و همچنین گونه‌های ارزشمندی از حیات پستانداران؛ خزندگان؛ حشرات؛ گیاهان در این استان ثبت شده است و البته همچنان زمینه تحقیق و مطالعه و شناسایی گونه‌های جدید جانوری و گیاهی فراهم است.
کرامت حافظی ادامه می‌دهد: در سال‌های اخیر آفت تخریب‌های محیط زیست به جان این استان افتاده و علاوه بر شکار و صید بی‌رویه، تخریب زیستگاه‌ها و انتقال آب، تغییر رفتار رود‌ها باعث پدیده نوظهوری به نام ریزگرد در این منطقه شده است: پدیده‌ای که به علت عدم اختصاص حق‌آبه رود‌ها و تالاب‌ها ایجاده شده است. اما متاسفانه شاهد هستیم که به جای جلوگیری از اقدامات مخرب، با عوام فریبی نسخه‌های غلط و ویرانگر مانند مالچ پاشی را راهکار مبارزه با ریزگرد معرفی می‌کن. آن هم برای شن زار‌های خوزستان که کانون ریزگرد نیستند.
وی تاکید می‌کند: متاسفانه برای مهار ریزگرد‌ها به جای تامین آب تالاب‌ها و آبگیرها و دشت‌های سیلابی به جان شن زار‌های خوزستان افتاده‌اند که تنوع زیستی ارزشمند فراوانی دارد و گونه‌هایی از حیات در این شن زار‌ها زیست می‌کند که در هیچ کجای جهان وجود ندارد: به عنوان مثال گونه‌هایی از خزندگان مانند اگامای سر وزغی اهواز و گکوی ماسه زار پارسی گونه‌هایی هستند که فقط در شنزار‌های خوزستان زندگی می‌کنند. حال آنکه اکنون این شنزار‌ها به اشتباه کانون ریزگرد معرفی شده و با صرف هزینه فراوان و اتلاف بیت المال طعمه مالچ نفتی می‌شوند: مالچی که مرگی درد آور را برای گونه‌های حیات وحش و گیاهان و زیستگاه رقم می‌زند.
نماینده کمیته ثبت پرندگان ایران در خوزستان اضافه می‌کند: شن زار‌های خوزستان میلیون‌ها سال است که وجود دارند و هزاران سال هم انسان در اطراف آن‌ها زندگی می‌کند. در طول این مدت این شنزار‌ها نه ریزگرد داشتند و نه مشکلی ایجاد کرده‌اند حالا چه دلیلی دارد که این همه هزینه‌های هنگفت برای مالچ پاشی خرج شود؟ آیا منابع مالی کشور اضافه آمده که برای نابودی یک زیستگاه ارزشمند صرف شود؟
وی با بیان اینکه گونه‌هایی از حیات وحش که در این شنزار‌های خوزستان زندگی می‌کنند سال‌هاست با شرایط زیستگاهشان سازگار شده‌اند می‌گوید: اگر این شنزار مالچ پاشی شده و یا حتی به درختزار تبدیل شوند این گونه‌ها دیگر قادر به ادامه حیات در آن نخواهند بود و در نتیجه شاهد تغییر اکوسیستم و تخریب زیستگاه خواهیم بود که اقدامی نادرست است.
حافظی یادآور می‌شود: گونه‌های ارزشمند پرندگان هر ساله در این مناطق زمستان‌گذرانی را دارند: گونه‌هایی از جمله مانند خروس کولی اجتماعی (دشتی) که در لبه پرتگاه انقراض جهانی است و با درجه حفاظتی به شدت وخیم در لیست سرخ جهانی (CR) قرار دارد؛ این گونه از لحاظ اهمیت درجه حفاظت مانند یوزپلنگ ایرانی و درنای سیبری است. چند روز پیش یکی از محیط‌بانان خوزستان در همین شنراز‌ها از ۲۲ خروس دشتی عکس‌های ارزشمندی تهیه کرد. مشاهده این تعداد از این گونه در خاورمیانه بی‌نظیر است و صرفا مشاهده این تعداد خروس کولی کافیست تا جلوی اقدامات مخرب در منطقه گرفته شود، اما متاسفانه شاهد فرو رفتن این مناطق در کام مالچ نفتی هستیم که به نام مهار ریزگرد‌ها با صرف هزینه از بیت‌المال پاشیده می‌شود. چه آنکه گونه‌های ارزشمند فراوان دیگری که در لیست سرخ جهانی هستند یا حمایت شده اند مانند هوبره و آهوی شنی نیز در این منطقه که پوشش گیاهی مناسبی دارد زیست می‌کنند.
وی در پایان می‌گوید: شنزار‌های خوزستان کانون ریزگرد نیستند؛ به علاوه از سکونتگاه‌های بشری هم فاصله دارند و شن‌های آن‌ها هم روان نیستند در نتیجه برای مناطق مسکونی یا تاسیسات مزاحمتی ایجاد نمی‌کنند و البته هیچ تاسیسات و سکونتگاهی هم در نزدیکی این مناطق نیست که آسیبی از ماسه‌ها دیده باشد؛ و هیچ دلیلی برای از میان بردن زیستگاه با مالچ نفتی یا کاشت درختان مهاجم مانند کهور آمریکایی نیست و همه این‌ها اقداماتی غلط و کاملا غیر ضروری هستند؛ بنابراین و هیچ دلیل عقلانی برای اتلاف بیت المال وجود به منظور مالچ‌پاشی این مناطق وجود ندارد.