تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۱۴

[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01"]

وَمِنۡهُم مَّن یَنظُرُ إِلَیۡکَۚ أَفَأَنتَ تَهۡدِی ٱلۡعُمۡیَ وَلَوۡ کَانُواْ لَا یُبۡصِرُونَ ۴۳
و برخى از منکران (هنگام تلاوت قرآن به چشم ظاهر) در تو مى نگرند (ولى به مقام باطن تو پى نمى برند) آیا تو کوران را گر چه هیچ نبینند هدایت توانى کرد؟

إِنَّ ٱللَّهَ لَا یَظۡلِمُ ٱلنَّاسَ شَیۡـٔٗا وَلَٰکِنَّ ٱلنَّاسَ أَنفُسَهُمۡ یَظۡلِمُونَ ۴۴
خدا هرگز به مردم ستم نمى کند ولى مردم خود در حق خویش ستم مى کنند

وَیَوۡمَ یَحۡشُرُهُمۡ کَأَن لَّمۡ یَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا سَاعَةٗ مِّنَ ٱلنَّهَارِ یَتَعَارَفُونَ بَیۡنَهُمۡۚ قَدۡ خَسِرَ ٱلَّذِینَ کَذَّبُواْ بِلِقَآءِ ٱللَّهِ وَمَا کَانُواْ مُهۡتَدِینَ ۴۵
و روزى که همۀ خلایق را جمع آرد گویا (در دنیا) ساعتى از روز بیش درنگ نکرده اند، (در آن روز) یکدیگر را کاملا مى شناسند، آنان که لقاى خدا را انکار کردند بسیار زیان کرده اند و هرگز راه نیافته اند

وَإِمَّا نُرِیَنَّکَ بَعۡضَ ٱلَّذِی نَعِدُهُمۡ أَوۡ نَتَوَفَّیَنَّکَ فَإِلَیۡنَا مَرۡجِعُهُمۡ ثُمَّ ٱللَّهُ شَهِیدٌ عَلَىٰ مَا یَفۡعَلُونَ ۴۶
و اگر ما بعضى از عقاب آن منکران را که وعده کردیم (در حیات دنیا) به تو نشان دهیم یا (به تأخیر افکنده و پیشتر از عقاب آنها) قبض روح تو کنیم باز بازگشت آنان در قیامت به سوى ماست، آن گاه خدا بر اعمال آن‌ها گواه و آگاه است

وَلِکُلِّ أُمَّةٖ رَّسُولٞۖ فَإِذَا جَآءَ رَسُولُهُمۡ قُضِیَ بَیۡنَهُم بِٱلۡقِسۡطِ وَهُمۡ لَا یُظۡلَمُونَ ۴۷
و براى هر امتى رسولى است که هر گاه رسول آن‌ها آمد (و حجت بر آنان تمام شد) میان آن‌ها حکم به عدل شود و بر هیچ کس (در کیفر و پاداش) ستم نخواهد شد

وَیَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن کُنتُمۡ صَٰدِقِینَ ۴۸
و (کافران) گویند: پس این وعدۀ قیامت کى خواهد بود اگر شما راستگویید؟

قُل لَّآ أَمۡلِکُ لِنَفۡسِی ضَرّٗا وَلَا نَفۡعًا إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۗ لِکُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌۚ إِذَا جَآءَ أَجَلُهُمۡ فَلَا یَسۡتَـٔۡخِرُونَ سَاعَةٗ وَلَا یَسۡتَقۡدِمُونَ ۴۹
پاسخ ده که من مالک نفع و ضرر خود نیستم (تا چه رسد به دیگران) مگر هر چه خدا خواهد، براى هر امتى اجل معینى است که، چون فرا رسد ساعتى پس و پیش نخواهند شد

قُلۡ أَرَءَیۡتُمۡ إِنۡ أَتَىٰکُمۡ عَذَابُهُۥ بَیَٰتًا أَوۡ نَهَارٗا مَّاذَا یَسۡتَعۡجِلُ مِنۡهُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ ۵۰
بگو: مرا خبر دهید که اگر شب یا روز عذاب خدا شما را فرا رسد (چه راه مفرى دارید و) گناهکاران چه چیزى را از او به تعجیل مى طلبند؟

أَثُمَّ إِذَا مَا وَقَعَ ءَامَنتُم بِهِۦٓۚ ءَآلۡـَٰٔنَ وَقَدۡ کُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ ۵۱
آیا آن گاه که عذاب واقع شد به او ایمان مى آورید؟ الآن (ایمان آوردید و به جزع و توبه برخاستید)؟ و حال آنکه قبلا عذاب را به تعجیل مى خواستید

ثُمَّ قِیلَ لِلَّذِینَ ظَلَمُواْ ذُوقُواْ عَذَابَ ٱلۡخُلۡدِ هَلۡ تُجۡزَوۡنَ إِلَّا بِمَا کُنتُمۡ تَکۡسِبُونَ ۵۲
آن گاه به ستمکاران گویند: بچشید عذاب ابدى را، آیا این عذاب جز نتیجۀ اعمال زشت شماست؟

وَیَسۡتَنۢبِـُٔونَکَ أَحَقٌّ هُوَۖ قُلۡ إِی وَرَبِّیٓ إِنَّهُۥ لَحَقّٞۖ وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِینَ ۵۳
کافران از تو مى پرسند که آیا این (وعدۀ عذاب) حق است؟ بگو: آرى قسم به خداى من که البته حق است و شما از آن هیچ مفرّى ندارید