تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۱۲

 

 

لِّلَّذِینَ أَحۡسَنُواْ ٱلۡحُسۡنَىٰ وَزِیَادَةٞۖ وَلَا یَرۡهَقُ وُجُوهَهُمۡ قَتَرٞ وَلَا ذِلَّةٌۚ أُوْلَـٰٓئِکَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِۖ هُمۡ فِیهَا خَٰلِدُونَ ۲۶
مردم نیکوکار به نیکوترین پاداش عمل خود و زیادتیى (از لطف خدا) نایل شوند و هرگز بر رخسار آن‌ها گرد خجلت و ذلت ننشیند، آنانند اهل بهشت و در آنجا تا ابد متنعّمند

وَٱلَّذِینَ کَسَبُواْ ٱلسَّیِّـَٔاتِ جَزَآءُ سَیِّئَةِۭ بِمِثۡلِهَا وَتَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۖ مَّا لَهُم مِّنَ ٱللَّهِ مِنۡ عَاصِمٖۖ کَأَنَّمَآ أُغۡشِیَتۡ وُجُوهُهُمۡ قِطَعٗا مِّنَ ٱلَّیۡلِ مُظۡلِمًاۚ أُوْلَـٰٓئِکَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِیهَا خَٰلِدُونَ ۲۷
و کسانى که مرتکب اعمال بد شدند به قدر همان اعمال زشت مجازات شوند و گرد خوارى و رسوایى بر رخسارشان نشیند، و نگهبانى از (عذاب) خدا نیابند، گویى روى آن‌ها را قطعه هایى از شب ظلمانى پوشانده اند، آنان اهل آتش دوزخ و در آن همیشه معذبند

وَیَوۡمَ نَحۡشُرُهُمۡ جَمِیعٗا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِینَ أَشۡرَکُواْ مَکَانَکُمۡ أَنتُمۡ وَشُرَکَآؤُکُمۡۚ فَزَیَّلۡنَا بَیۡنَهُمۡۖ وَقَالَ شُرَکَآؤُهُم مَّا کُنتُمۡ إِیَّانَا تَعۡبُدُونَ ۲۸
و ما روزى همۀ خلق را جمع آریم آن گاه به مشرکان گوییم: شما و بتهاتان در مکان خود بایستید، سپس میانشان جدایى افکنیم، و بتان و سایر معبودان باطل زبان گشوده گویند: شما هرگز ما را پرستش نمى کردید

فَکَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِیدَۢا بَیۡنَنَا وَبَیۡنَکُمۡ إِن کُنَّا عَنۡ عِبَادَتِکُمۡ لَغَٰفِلِینَ ۲۹
پس شهادت و حکم خدا میان ما و شما کفایت کند که ما از پرستش شما غافل بودیم

هُنَالِکَ تَبۡلُواْ کُلُّ نَفۡسٖ مَّآ أَسۡلَفَتۡۚ وَرُدُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ مَوۡلَىٰهُمُ ٱلۡحَقِّۖ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا کَانُواْ یَفۡتَرُونَ ۳۰
در آن روز هر شخصى جزاء اعمال نیک و بدى که پیش از این کرده خواهد دید و همه به سوى خدا معبود و مولاى حقیقى خود بازگردانده شوند، و خدایان باطل که به دروغ به خدایى مى بستند همه از دستشان برود

قُلۡ مَن یَرۡزُقُکُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ أَمَّن یَمۡلِکُ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡأَبۡصَٰرَ وَمَن یُخۡرِجُ ٱلۡحَیَّ مِنَ ٱلۡمَیِّتِ وَیُخۡرِجُ ٱلۡمَیِّتَ مِنَ ٱلۡحَیِّ وَمَن یُدَبِّرُ ٱلۡأَمۡرَۚ فَسَیَقُولُونَ ٱللَّهُۚ فَقُلۡ أَفَلَا تَتَّقُونَ ۳۱
مشرکان را بگو: کیست که از آسمان و زمین به شما روزى مى دهد؟ یا کیست که گوش و چشم‌ها عطا مى کند؟ و کیست که از مرده زنده و از زنده مرده برمى انگیزد؟ و کیست که فرمانش عالم آفرینش را منظم مى دارد؟ پس خواهند گفت: خداى یکتاست به آن‌ها بگو: پس چرا خدا ترس نمى شوید؟

فَذَٰلِکُمُ ٱللَّهُ رَبُّکُمُ ٱلۡحَقُّۖ فَمَاذَا بَعۡدَ ٱلۡحَقِّ إِلَّا ٱلضَّلَٰلُۖ فَأَنَّىٰ تُصۡرَفُونَ ۳۲
چنین خداى قادر یکتایى به حقیقت پروردگار شماست و بعد از حق و حقیقت چه باشد غیر گمراهى؟ پس به کجا مى برندتان؟

کَذَٰلِکَ حَقَّتۡ کَلِمَتُ رَبِّکَ عَلَى ٱلَّذِینَ فَسَقُوٓاْ أَنَّهُمۡ لَا یُؤۡمِنُونَ ۳۳
این چنین حکم شقاوت و کلمۀ عذاب بر فاسقان محقق شد که دیگر ایمان نمى آورند