وثوق‌احمدی: در AFC وقتی پرونده‌های ایرانی می‌آید مسئولان لبخند می‌زنند!
خیلی شفاف توضیح بدهید که فوتبال ایران در آینده شانسی دارد در یکی از پرونده‌های شکایت خارجی برنده باشد؟
در ابتدا درگذشت تعدادی از هموطنان به خاطر کرونا را تسلیت می‌گویم و امیدواریم روز‌های خوبی در پیش رو باشد. بهتر است بگوییم در اکثر این پرونده‌ها بازنده بودیم و تعدادی از آنها بوده که باشگاه‌های ایرانی برنده بوده‌اند. مادامی که ما قرارداد‌های خوب نمی‌بندیم، به تکالیف خود آشنا نیستیم، مراجع و قواعد و قوانین بین المللی را نمی‌شناسیم این اتفاقات رقم خواهد خورد.
یعنی باشگاه‌های ما قوانین بین المللی را نمی‌دانند و قرارداد امضا می‌کنند؟
به اعتقاد من همینطور است. معدود باشگاه‌هایی هستند که قوانین را می‌دانند و قرارداد خوب می‌بندند. اکثر موارد قرارداد‌ها با بازیکنان و مربیان خارجی خوب نیستند.
چرا وقتی مطلع به قوانین نیستیم با خارجی‌ها قرارداد می‌بندیم؟
این موضوع فقط مربوط به فوتبال نیست. زمانی که شما در راس باشگاه یا فدراسیون‌ها مدیرانی دارید که به قوانین بین المللی آشنا نیستند قاعدتا مدیران میانی هم همینگونه هستند و قرارداد‌ها بد بسته می‌شود. نکته دیگر اینکه ما از تجربه گذشته هم استفاده نمی‌کنیم. همین تیپ قرارداد را با بازیکن خارجی می‌بندیم به فیفا شکایت می‌شود و محکوم می‌شویم. دوباره از همان تیپ قرارداد برای بازیکن دیگر استفاده می‌کنیم و درس نمی‌گیریم و تکرار می‌کنیم.
یعنی همان قراردادی که به شکایت رسیده را دوباره جلوی یک بازیکن دیگر قرار می‌دهند.
شاید ۸۰ درصد قرارداد‌ها یکی باشد، اما ۲۰ درصد تعیین کننده باید قائل به شخص باشد. ما باید گذشته بازیکن را ببینیم، بدانیم که با باشگاه‌های قبلی خود چه کرده است. ما وضعیت فعلی‌مان چگونه است، کدام قانون را باید حاکم کنیم؟ این بازیکن در گذشته از باشگاه هایش شکایتی کرده یا نه؟ زمانی که در اتاق حل اختلافات فیفا تعداد زیادی پرونده داریم ناخودآگاه ذهن قضات به این سمت خواهد رفت که پرونده‌های بعدی هم اینگونه خواهد بود.
نمی دانم شوخی است یا جدی که می‌گویند وقتی پرونده‌ای از ایران به AFC و فیفا می‌رود همه می‌گویند خب دوباره قرار است پرونده به نفع خارجی‌ها تمام شود. این درست است؟
متاسفانه می‌تواند درست باشد، چون من ۴ سال عضو کمیته انضباطی کنفدراسیون آسیا بودم. زمانی که شما یک تخلف را متعدد انجام می‌دهید، مثلا یک موضوع ساده که در بلیت فروشی شماره صندلی باید روی بلیت باشد و زمانی که برای بار سوم و چهارم و پنجم پرونده می‌آید این لبخند تلخ شکل می‌گیرد که چرا مدیران از تجربه‌های قبلی استفاده نمی‌کنند؟
پس می‌گویید به نوعی آنها هر سال منتظرند چنین پرونده‌هایی دستشان برسد.
بله متاسفانه. مقرراتی که AFC برای برگزاری مسابقات از آن استفاده می‌کند ورژن‌های مختلفی دارد و آخرین ورژن ۲۰۱۹ است. در این مقررات به جزئیات بی‌شماری اشاره شده است. به شما قول می‌دهم که اکثر باشگاه‌هایی که در مسابقات AFC شرکت می‌کنند حتی از وجود چنین مقرراتی بی اطلاع هستند. اگر می‌دانستند چنین مقرراتی هستند می‌دانستند از کاور‌های اسپانسر‌های داخلی نمی‌توانیم استفاده کنیم، اما وقتی این اتفاق تکرار می‌شود و مدام جریمه می‌شویم یعنی اطلاعی از این قوانین وجود ندارد.
مدیران ما قوانین داخلی را می‌دانند؟
خیلی کم.
اینکه دیگر فارسی است و خیلی راحت می‌توانند بخوانند.
متاسفانه مدیرانی که در راس باشگاه‌ها قرار می‌گیرند سلسله مراتب را طی نکردند که به عنوان مدیرعامل باشگاه قرار بگیرند. یا بازیکنان قدیمی خوب یا مدیران موفق جای دیگر بودند و با این صنعت آشنا نیستند. فوتبال ورزش خارجی‌ها است و قوانین آن را خارجی‌ها نوشته‌اند، ولی ما با فرهنگ خودمان فوتبال بازی می‌کنیم. باید بپذیریم مادامی که مدیران دانش خود را بالا نبرند از این مشکلات بیشتر خواهیم داشت.
پس از همین حالا می‌توانیم بگوییم باشگاه پرسپولیس در پرونده کالدرون و برانکو شکست خورده و استقلال هم در پرونده شفر و استراماچونی؟
نمی‌توانم به این قطعیت بگویم. ما کنار این باید رفتار طرف قرارداد را ملاک قرار بدهیم. ما نمی‌دانیم که کالدرون یا شفر تعهدات خود را به خوبی انجام داده اند؟
اینها بیشتر به خاطر تعهدات مالی قراردادشان را فسخ کرده‌اند.
در این موضوع بیشتر به تحریم‌ها و مشکلاتی که وجود دارد اشاره می‌شود و ما اجازه انتقال پول را نداریم. باید به این زمانی که قرارداد منعقد می‌کنیم فکر کنیم نه بعد که به مشکل خوردیم. ما می‌توانیم به مربی بگوییم به شما ریالی پول می‌دهیم شاید او قبول نکند، اما خیالمان راحت است که از ما شکایت نخواهد کرد. یا می‌توانیم به او بگوییم حساب ارزی باز کنید تا راحت‌تر برایتان پول بریزیم. وقتی مسائل را تکرار می‌کنیم احتمالا شکست‌مان در پرونده‌ها بیشتر می‌شود.
نظرتان درباره رای بازی سپاهان پرسپولیس چیست؟
من بدون خواندن پرونده نمی‌توانم نظر کاملی بدهم. صرفا از جنبه شنیده‌های خودم در خصوص صحبت‌های ناظر و داور مسابقه و رای که صادر شده است حرف می‌زنم. اگر فرض را بر این قرار بدهیم که باشگاه سپاهان از حضور در زمین ممانعت کرده طبق مقررات انضباطی رای درست صادر شده است. نکته این است که ما در مرداد امسال آیین‌نامه برگزاری مسابقات را در سازمان لیگ مصوب دیدیم. در این آیین نامه قید شده که اگر به جهت مشکلاتی از قبیل نور ورزشگاه، چمن و... شرایط مسابقه فراهم نباشد داور می‌تواند ۳۰ دقیقه بازی را به تاخیر بیندازد اگر مشکلات حل شد بازی می‌تواند شروع شود، اما اگر داور دوباره به این جمع بندی برسد می‌تواند ۳۰ دقیقه را تمدید کند.
متاسفانه در آیین نامه‌ای که در مسابقات تصویب شده قید نشده که اگر عدم شروع مسابقه به علت عدم حضور یکی از باشگاه‌ها باشد. چیزی که در مقررات AFC به صراحت داریم؛ بنابراین آیین‌نامه باید اصلاح شود. اینکه ناظر بازی چرا بازی را ۳۰ دقیقه به تاخیر انداخته آیا به جهت حوادث قهری و مسائل خارج از اراده طرفین باشد، ناظر بازی کار خود را درست انجام داده است، اما اگر تاخیر بازی به زعم ناظر به جهت عدم حضور تیم سپاهان بوده است اصولا اجازه تاخیر در بازی را نداشته است؛ بنابراین باید پرونده دیده شود و نظر قطعی اعلام شود.
سال گذشته بود که استقلال برای نتیجه سوپرجام به CAS شکایت و هزینه زیادی کرد و هنوز پول وکیل خود را هم نداده است. آیا ممکن است با شکایت سپاهانی‌ها این تیم شانسی برای تغییر نتیجه داشته باشد؟
مرحله بعدی داخل فدراسیون است و کمیته استیناف رسیدگی می‌کند. در صورتی که این رای به نفع سپاهان برگردد، پرسپولیس ظرف ۲۱ روز می‌تواند به CAS شکایت کند و در صورتی که رای تایید شود باشگاه سپاهان این حق را دارد. این حق وجود دارد و اینکه آیا هزینه‌هایی که برای حضور در CAS باید بشود صرف دارد یا خیر را مدیران سپاهان باید پاسخ بدهند.
هزینه‌ها چقدر است؟
بستگی دارد یک داور یا سه داور انتخاب کنید و فرق دارد، ولی رقم بالای چند صد میلیون است.
احتمالا این پرونده مثل سوپرجام خیلی طول می‌کشد؟
در صورتی که بعد از استیناف باشگاهی اعتراض داشته باشد ظرف ۲۱ روز می‌تواند به CAS اعتراض کند و پروسه رسیدگی به پرونده‌ها اصولا طولانی است.
مهدی تاج چند بار مصاحبه کرد و قرارداد ویلموتس را بهترین قرارداد خواند. نظر شما چیست؟
به این بستگی دارد که بهترین را چه تصور کنیم. نظر تاج محترم است. وقتی طرف مقابل فدراسیون ایران زمانی که تحت قرارداد ایران است به کشور مراجعه نمی‌کند و رئیس فدراسیون جهت ملاقات با او به خارج از کشور سفر می‌کند برداشت من این است که قرارداد خوب بسته نشده است. یک قسمت از قرارداد وظایف و تعهدات طرفین است و ما اگر به این جنبه نگاه کنیم که اگر مربی از ما شکایت کرد یا ما از او شکایت کردیم برنده شویم، باید تعریف برنده را هم مشخص کنیم.
اگر شما با یک بازیکن و مربی خارجی قرارداد ببندید و او شما را مجبور کند برای ملاقات با او به خارج از کشور بروید این را نمی‌پسندم. باید قرارداد به شکلی باشد که بازیکنان و مربیان خارجی به خودشان چنین اجازه‌هایی ندهند. از آن طرف اگر ما هم تعهد به پرداخت حتی یک یورو داریم باید آن را به موقع پرداخت کنیم و عوارض دیرکرد آن را بدانیم. ما در فرهنگمان پهلوانی و ورزشکاری داریم و با فرهنگ خارجی‌ها آشنا نیستیم، لبخند آنها را لبخند تلقی می‌کنیم در حالی که به معنای احترام است. آنها از حق خودشان تا دینار آخر نخواهد گذشت.
حرف پایانی.
امیدوارم با مطالعه قوانین و استخدام وکلای خوب باشگاه‌های ما از این وضعیت بیرون بیایند.