صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

نظری: از نیمکت‌نشینی ناراحت بودم، ولی آن را پنهان می‌کردم

۱۲ اسفند ۱۳۹۸ - ۰۷:۵۵:۰۱
کد خبر: ۶۰۱۵۷۵
دسته بندی‌: ورزشی ، فوتبال
بازیکن تیم فوتبال نساجی گفت: در خیلی از بازی‌ها در ترکیب ثابت نبودم و واقعا ناراحت بودم.

محمدمهدی نظری در گفت‌وگو با خبرنگار گروه ورزشی ، در مورد پیروزی تیم فوتبال نساجی مازندران در بازی مقابل تیم ماشین‌سازی تبریز، اظهار داشت: فکری و کادرفنی بازیکنان را آنالیز کردند تا به شناخت خوبی برسند. کار‌های تاکتیکی را مرور می‌کنیم و با تمرینات خوب تلاش می‌کنیم روند خوب را ادامه دهیم. فکری مربی بزرگواری است و بعد از بازی ادعا کرد این پیروزی محصول تلاش بازیکنان و کادر فنی سابق است.

وی ادامه داد: احساس خطر کردیم و همین باعث شد برای موفقیت نساجی با تمام وجود بازی کنیم. شاید در بازی‌های قبل هم خوب بودیم، اما در این دیدار بیش از حد توان تلاش کردیم و ۳ امتیاز خوب از تبریز آوردیم. از نظر روحی - روانی پیشرفت کردیم و بازی به بازی بهتر می‌شویم. طبیعی است تغییرات کادرفنی به بازیکنان انگیزه می‌دهد. مردم قائمشهر حق‌شان بیش از اینها است.

بازیکن تیم فوتبال نساجی مازندران در مورد گلزنی در بازی با ماشین‌سازی تصریح کرد: دومین گلم را برای نساجی زدم و بسیار خوشحالم. از همبازیانم ممنونم که کمک کردند گل بزنم. مقابل ماشین‌سازی اولین بازی بود که فیکس بازی کردم. در خیلی از بازی‌ها در ترکیب ثابت نبودم و واقعا ناراحت بودم. فکر می‌کردم حقم بود در برخی بازی‌ها فیکس بازی کنم، ولی سعی کردم این ناراحتی را پنهان کنم. در هر دقیقه‌ای که من را بازی دادند با جان و دل بازی کردم و اگر گل نزدم سعی کردم مفید باشم.

نظری در پایان خاطرنشان کرد: پیشنهاد مالی بسیار خوبی داشتم و می‌خواستم از نساجی جدا شوم و این موضوع را به اطلاع باشگاه رساندم ولی به خاطر هواداران و دل خودم نتوانستم نساجی را تنها بگذارم. نمی‌خواهم شعار دهم، ولی بازیکنانی را از دست داده بودیم و تیم صدمه دیده بود. نمی‌گویم اگر می‌رفتم اوضاع تیم بدتر می‌شد، ولی به خودم اجازه ندادم در چنین شرایطی نساجی را تنها بگذارم.



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *