حدادی: آیا در ایران مربی داریم که در پرتاب دیسک مدال المپیک گرفته باشد؟
حدادی در خصوص وضعیت کنونی خود اظهار داشت: شرایط خیلی خوبی را به لحاظ روانی و آمادگی پشت سر می‌گذارم. برنامه‌های تمرینی را از مک می‌گیرم و با کمک توکلی و مزگوف انجام می‌دهم. این اردو تا چند روز آینده به پایان می‌رسد و به تهران می‌آییم تا شرایط برپایی اردو در کمپ چولاویستای آمریکا را فراهم کنیم. دعوت‌نامه‌های توکلی و مزگوف از این کمپ رسیده و باید مقدمات اخذ ویزا و دیگر تشریفات آن توسط فدراسیون پیگیری شود تا این اردو را هم مستقیماً زیر نظر مک ویلکینز آغاز کنیم.
وی در خصوص برنامه‌های تمرینی در کمپ چولاویستا گفت: شرایط اردو در این کمپ بستگی به حضور توکلی و مزگوف در این دوره از اردو دارد. اگر حضور آنها در آمریکا قطعی شود، این اردو سه ماهه خواهد بود. در غیر اینصورت باید به همراه مک به اروپا بروم و ادامه تمرینات را با او در اروپا پیگیری کنم.
قهرمان پرتاب دیسک آسیا در خصوص ترکیب کادر فنی خود تصریح کرد: توانستم با این کادر فنی با یک جهش خوب به رکورد‌های خوب برسم. امسال توانستم با برنامه‌های خوب تمرینی مک، بدنسازی و مشاوره‌های روانشناسی خوب توکلی و کمک‌های دلسوزانه ایگور مزگوف بهترین رکوردهایم را بعد از المپیک لندن دوباره تکرار کنم. در دیداری که با سلطانی فر وزیر ورزش و جوانان داشتم، او قول داد که این کادر فنی را برایم حفظ کنند. موفقیت تنها با تلاش ورزشکار شدنی نیست. هر ورزشکاری که ادعا کند به تنهایی به موفقیت رسیده اشتباه می‌کند. من نیز با کمک این کادرفنی و انرژی مثبت روانی که از این عزیزان دریافت میکردم با آرامش و البته تلاش و پشتکار به موفقیت‌هایم رسیدم. ضمن قدردانی از حسن نیت کادر مسئولین فدراسیون، امیدوارم برای انجام برنامه‌های من برای حفظ این کادرفنی تلاش خود را کند.
حدادی با اشاره به برخی از انتقادات در خصوص حضور مربیان داخلی برای برنامه‌هایش گفت: عده‌ای از منتقدین مدعی هستند که من باید از مربیان داخلی برای تمرینات تخصصی‌ام کمک بگیرم. سؤالم این است: آیا ما در ایران مربی داریم که در پرتاب دیسک مدال المپیک گرفته باشد و یا شاگردی داشته باشد که مدال المپیک گرفته است؟ مربی‌ای که تا به حال مدال المپیک را در پرتاب دیسک لمس نکرده چه بار فنی و روانی مثبت برای من می‌تواند داشته باشد؟ مک ویلکینز هم خودش و هم شاگردانش المپیکی بوده‌اند و مدال المپیک گرفته‌اند. حسین توکلی خودش مدال طلای وزنه‌برداری المپیک را دارد. ایگور مزگوف ۴۲ سال است تجربه کارکردن با ورزشکاران بزرگ المپیک در زمینه فیزیوتراپی و ماساژ را دارد. پیشنهاد می‌کنم این منتقدین نقد کارشناسانه بکنند. نتایجی که من با این کادر فنی گرفته‌ام گواه ادعا‌های من است.
دارنده مدال نقره پرتاب دیسک المپیک با اشاره به موضوع انرژی مثبت برای یک کسب یک موفقیت بزرگ تصریح کرد: در المپیک لندن اگر من به مدال رسیدم، از مربی گرفته تا اعضای تیم ملی و کادرفنی و مسئولین فدراسیون با انرژی مثبت دوست داشتند من مدال بگیرم و این اتفاق افتاد. الان هم صمیمانه این خواسته را دارم. با نگاه و انرژی مثبت برای موفقیت من و دیگر ورزشکاران تیم دعا کنند. چرا عده‌ای کارشان شده بدگویی و ارتعاش انرژی‌های منفی برای من و ورزشکاران و کادر فنی؟! امیدوارم این فرهنگ در ورزش کشور به خصوص دوومیدانی ایران جا بیفتد که هر نتیجه‌ای نیاز به یک روند و جریان‌سازی در انرژی مثبت دارد. سهم دوومیدانی ایران تنها چند مدال در مسابقات آسیایی نیست. ما پتانسیل و ظرفیت‌های بالایی در کسب مدال‌های مختلف در دیگر مواد دوومیدانی هم داریم.
وی در خصوص دوره سرپرستی فدراسیون دوومیدانی گفت: به هر حال هر فدراسیونی در ادوار مختلف دستخوش تغییرات مدیریتی می‌شود و دوومیدانی مستثنی از دیگر فدراسیون‌ها نیست. دوره سرپرستی در دوومیدانی معمولاً با حضور سرپرستانی طی شده که شناختی از این ورزش نداشته‌اند و گاهی دچار چالش‌هایی به دلیل مشاوره‌های غلط عده‌ای دلسوزنما نیز شده‌اند، اما خوشحالم از مدیریت صحیح عرب که اجازه به دلسوزی‌های بی‌مورد این عده نداد و با درایت کامل در یک فدراسیون المپیکی تمام امورات ساماندهی ورزشکاران المپیکی و دیگر دوستانی که شانس کسب سهمیه بودند را مدیریت کرد. به او تبریک می‌گویم و امیدوارم در هرجا که هست موفق و پیروز باشد.
حدادی در پایان با اشاره به مجمع انتخابات پیش‌روی ریاست فدراسیون دوومیدانی گفت: در چند روز آینده یکی از سرنوشت سازترین اتفاقات مدیریتی برای دوومیدانی ایران رقم خواهد خورد. سهم خود می‌دانم از دوستانی که می‌خواهند برای این رشته خدمت کنند و دلسوز این رشته هستند، برای موفقیت این رشته مظلوم متحد شوند. دوومیدانی رشته کوچکی نیست و نیاز به یک مدیریت قوی و همه جانبه دارد. حتما که نباید همه رئیس باشند. هرکس در هر زمینه این که موفق هست و توانمندی دارد باید به این رشته کمک کنند. به ورزشکاران بزرگ و کوچک این رشته احترام بگذارند و آنها را به نگاه یک فرزند قهرمان ببینند نه یک کارگر. امیدوارم بهترین روز‌ها برای دوومیدانی ایران اتفاق بیفتد.