کنترل تنفس با بینی توسط بازیگران چگونه است؟
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.
در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.
بازی با تنفس در بینی
باز بودن هر دو منفذ بینی کمک به سزایی به گویش می‌کند. معمولا گفتار روزمره‌ی اکثر انسان‌ها با استفاده‌ی نادرست از بینی همراه است. گرفتگی‌های منفذ بینی و یا بیرون ندادن صحیح و همراه با قدرت هوا از بینی، نیز به تولید صدای ناهنجار می‌انجامد.
برای استفاده‌ی درست از منافذ بینی ابتدا درک بهداشت بینی به خصوص در کلانشهر‌ها بسیار حیاتی است. پاک کردن روزانه‌ی بینی با سرم‌های شستشو و ... همان طور که در بخش دیگر آورده شده است. حالا با یک انگشت و به نرمی یکی از منافذ بینی را گرفته و با دیگیب به آرامی تنفس را ادامه دهید. این کار را با منفذ دیگر بینی نیز انجام دهید. حتما فشار وارده بر منافذ بینی بر روی صورت را با دو انگشت شست و اشاره به سمت پایین کشیده و نرمش دهید. سپس باز به نرمی نوک بینی را به سمت بالا برده و باز حرکت قبل را انجام دهید.
برای مرحله‌ی بعد، می‌توانی یکی از منفذ‌های بینی را به دم در تنفس و دیگری را به بازدم اختصاص دهید. این تمرین را نیز بسیار نرم و همراه با نفس‌هایی گرم و گیرا انجام دهید. حالا به تعداد دم‌ها و بازدم‌ها شماره دهید و تمرین را ادامه دهید: به یکی از منفذ‌ها دستور دهید که پنج بار دم مقطع و کوتاه بازدم داشته باشد.
به میل خودتان، اما به نرمی شماره‌ها را تغییر دهید. در این تمرین می‌خواهیم کاملا بر بینی تمرکز کنیم و آن را در نظر داشته باشیم. استفاده‌ی مستمر از دو حرف "م" و "ن" که دارای مخرج ادای بینی هستند نیر در باز کردن و تحت تسلط درآوردن بینی بسیار مهم‌اند. حرف "م" را ممتد و با مصوت‌ها ادا کنید و به نرمی و با تسلط کافی صدا را بالا و پایین ببرید. حالا از ترکیب "م" و "ن" استفاده کرده و آن‌ها را نیز با کلمه‌های مختلف بیان کنید. آهستگی و تمرکز و پیدا کردن بهره‌های این تمرین‌ها، شرط اول است و هیچ نیازی به تمرین‌های سرعتی نیست.
جویدن: تمرینات مربوط به جویدن (بیسکویت، هویج، سیب و دیگر چیز‌های جامد همچون سقز و آدامس‌های بدون شکر) به مکانیسم گفتار از دو طریق کمک می‌کند: اول کمک می‌کند تا گرفتگی‌های گوش به واسطه‌ی مجرا‌های متحرک فک‌ها از طریق مجرا‌های دهانی گوش باز شود.
دومین کمکش آماده نگه داشتن فک‌ها برای ارائه‌ی سرعت و گویایی و دفع جویدگی کلمه‌ها خواهد بود. چون ما برای صحبت کردن، همچون جویدن از حرکات فک‌ها، لب‌ها و زبان استفاده می‌کنیم. این دانایی‌ها به همراه نرمش‌های دیگری که برای ورزیدگی سایر اندام گفتاری، چون زبان در قسمت‌های دیگر آمده است بهره‌های آوایی ما را ترقی می‌دهد.
در حالت تمرینی نیز باید از خیال به جای واقعیت بهره بریم. همان طور که در تمرین‌های حرکتی می‌توانیم گاهی در آب حرکت کنیم و گاهی در گل، در اینجا نیز سقز خیالی را در دهان گذاشته می‌جویم و مدام تصور می‌کنیم که سقز در حال سفت شدن است. یا تصور می‌کنیم که یک قاشق عسل در دهانمان گذاشته‌ایم و مشغول جویدن آن هستیم.
حتی از مزه‌ها نیز در گرم کردن صورت می‌توانیم در این تمرین استفاده کنیم: یک قاشق ترشک در دهان گذاشته‌ایم و مشغول جویدن می‌شویم (یا شوری و تلخی و شیرینی زیاد) برای بهره‌های تمرکزی جویدن نیز تصور کنیم یک شیرینی را می‌جویم که در میان آن یک مایع بسیار ترش قرار دارد. در واقع در این تمرین از شیرینی بسیار زیاد به سمت ترشی بسیار زیاد حرکت می‌کنیم.