بهترین سن یادگیری زبان خارجی
رضا خیرآبادی، سرپرست حوزه تربیت و یادگیری زبان‌های خارجی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی درباره این موضوع توضیحاتی ارائه داده است:
* برخی صاحبنظران به نظریه دوره بحرانی استناد می‌کنند و معتقدند اگر تا یک سن مشخص زبان یاد نگرفتید دیگر یاد نمی‌گیرید. در حالی که نظریه دوره بحرانی اصالتاً در ارتباط با اکتساب زبان اول مطرح شده است.
* گروه‌هایی وجود دارند که به دنبال تأمین منافع مالی خود از این رهگذر هستند و به دنبال القای این موضوع هستند که اگر آموزش زبان انگلیسی از سنین آغازین کودکی شروع نشود دیگر اثربخش نخواهد بود.
* پژوهش‌ها نشان می‌دهد روانی صحبت و تلفظ کودکانی که در سنین پایین‌تر زبان را شروع می‌کنند بهتر خواهد شد. یعنی کودک سه ساله‌ای که زبان یاد می‌گیرد روانی خواندنش بیشتر می‌شود، اما فرد بزرگسال سرعت و صحت کلامش بیشتر می‌شود.
* برای سن طلایی نیز نیازمند مرور نظریه‌های جهانی هستیم. آیا سن طلایی ۱۰ تا ۱۲ سالگی است یا سه ماهگی تا هشت سالگی؟ این نظریه تاکید می‌کند که فراگیری زبان دوم باید زمانی آغاز شود که زبان مادری تثبیت شده باشد.
* کودکی که از پنج سالگی شروع به یادگیری زبان انگلیسی می‌کند بعد از پنج ـ شش سال دلزده می‌شود آن هم در اوج سال‌هایی که به یادگیری زبان نیاز دارد و در آستانه ورود به جامعه، بازار کار یا دانشگاه است.
* برخی ناشران و موسسات با القا این جمله (اگر فرزندت را از پیش دبستانی به کلاس زبان نفرستی فرصت مهمی را از او گرفته‌ای و به او آسیب زده‌ای) منفعت میلیاردی از این محل می‌برند.
* هیچ کشوری در دنیا منابع عمومی و بودجه خود را صرف نمی‌کند تا فرزندان خودش را با استاندارد‌های کشوری دیگر تربیت کند و آنچه در آموزش عمومی مد نظر آموزش و پرورش است صرف دقیق بودجه به نفع رسیدن به اهداف ملی است تا بتواند در خدمت رشد و پیشرفت کشور قرار گیرد نه اینکه محملی برای آموزش فرهنگ و سبک زندگی مغایر با هویت ملی و اسلامی باشد.
* هیچ کسی عنادی با یادگیری زبان خارجی ندارد، منتها بحث سر هزینه و فایده‌ها و سودمندی‌هاست و اینکه آموزش زبان خارجی نباید به تضعیف زبان فارسی و یا هویت ملی منجر شود.