تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۰۷

[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01"]

یَـٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ قَٰتِلُواْ ٱلَّذِینَ یَلُونَکُم مِّنَ ٱلۡکُفَّارِ وَلۡیَجِدُواْ فِیکُمۡ غِلۡظَةٗۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلۡمُتَّقِینَ ۱۲۳
اى اهل ایمان، با کافران از آنان که با شما نزدیک ترند شروع به جهاد کنید و باید کفار در شما درشتى و نیرومندى و قوت و پایدارى حس کنند، و بدانید که خدا همیشه با پرهیزکاران است

وَإِذَا مَآ أُنزِلَتۡ سُورَةٞ فَمِنۡهُم مَّن یَقُولُ أَیُّکُمۡ زَادَتۡهُ هَٰذِهِۦٓ إِیمَٰنٗاۚ فَأَمَّا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ فَزَادَتۡهُمۡ إِیمَٰنٗا وَهُمۡ یَسۡتَبۡشِرُونَ ۱۲۴
و هر گاه سوره اى نازل شود برخى (از همین منافقان) هستند که به دیگران مى گویند: این سوره بر ایمان کدام یک از شما افزود؟ آنان که به حقیقت اهل ایمانند همه را بر ایمان بیفزود و شادمان و مسرور شدند

وَأَمَّا ٱلَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٞ فَزَادَتۡهُمۡ رِجۡسًا إِلَىٰ رِجۡسِهِمۡ وَمَاتُواْ وَهُمۡ کَٰفِرُونَ ۱۲۵
و، اما آنان که دلهاشان به مرض (شک و نفاق) مبتلاست هم بر خبث ذاتى آن‌ها خباثتى افزود تا به حال کفر جان دادند

أَوَلَا یَرَوۡنَ أَنَّهُمۡ یُفۡتَنُونَ فِی کُلِّ عَامٖ مَّرَّةً أَوۡ مَرَّتَیۡنِ ثُمَّ لَا یَتُوبُونَ وَلَا هُمۡ یَذَّکَّرُونَ ۱۲۶
آیا (منافقان) نمى بینند که آن‌ها در هر سالى یک بار یا دو بار البته امتحان مى شوند؟ باز هم پشیمان نشده و (خدا را) یاد نمى کنند

وَإِذَا مَآ أُنزِلَتۡ سُورَةٞ نَّظَرَ بَعۡضُهُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٍ هَلۡ یَرَىٰکُم مِّنۡ أَحَدٖ ثُمَّ ٱنصَرَفُواْۚ صَرَفَ ٱللَّهُ قُلُوبَهُم بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا یَفۡقَهُونَ ۱۲۷
و هر گاه سوره اى نازل شود بعضى از آن‌ها به بعضى دیگر نگاه و اشاره کرده، گویند: آیا شما را کسى (از مؤمنان در محضر پیغمبر) دیده و شناخته (یا نه)؟ آن گاه همه بر مى گردند خدا دلهاشان را برگرداند، که مردمى بسیار بى شعور و نادانند

لَقَدۡ جَآءَکُمۡ رَسُولٞ مِّنۡ أَنفُسِکُمۡ عَزِیزٌ عَلَیۡهِ مَا عَنِتُّمۡ حَرِیصٌ عَلَیۡکُم بِٱلۡمُؤۡمِنِینَ رَءُوفٞ رَّحِیمٞ ۱۲۸
همانا رسولى از جنس شما براى (هدایت) شما آمد که فقر و پریشانى و جهل و فلاکت شما بر او سخت مى آید و بر (آسایش و نجات) شما بسیار حریص و به مؤمنان رئوف و مهربان است

فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُلۡ حَسۡبِیَ ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ عَلَیۡهِ تَوَکَّلۡتُۖ وَهُوَ رَبُّ ٱلۡعَرۡشِ ٱلۡعَظِیمِ ۱۲۹
پس (اى رسول) هر گاه مردم روگردانیدند بگو: خدا مرا کفایت است که جز او خدایى نیست، من بر او توکل کرده ام و او رب عرش بزرگ است