تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۱۹۴

[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01"]

ٱنفِرُواْ خِفَافٗا وَثِقَالٗا وَجَٰهِدُواْ بِأَمۡوَٰلِکُمۡ وَأَنفُسِکُمۡ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِۚ ذَٰلِکُمۡ خَیۡرٞ لَّکُمۡ إِن کُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ ۴۱
براى جنگ با کافران، سبکبار و مجهز بیرون شوید و در راه خدا به مال و جان جهاد کنید، این کار شما را بسى بهتر خواهد بود اگر مردمى با فکر و دانش باشید

لَوۡ کَانَ عَرَضٗا قَرِیبٗا وَسَفَرٗا قَاصِدٗا لَّٱتَّبَعُوکَ وَلَٰکِنۢ بَعُدَتۡ عَلَیۡهِمُ ٱلشُّقَّةُۚ وَسَیَحۡلِفُونَ بِٱللَّهِ لَوِ ٱسۡتَطَعۡنَا لَخَرَجۡنَا مَعَکُمۡ یُهۡلِکُونَ أَنفُسَهُمۡ وَٱللَّهُ یَعۡلَمُ إِنَّهُمۡ لَکَٰذِبُونَ ۴۲
(اى رسول) اگر این مردم را براى منفعت آنى و فورى و سفر کوتاه (تفریحى) دعوت کنى البته تو را پیروى خواهند کرد و لیکن این سفر (به تبوک براى جنگ با روم) بر آنان دراز و دشوار آمد، و مؤکد به خدا سوگند مى خورند که اگر توانایى داشتیم همانا با شما بیرون مى آمدیم، اینان خود را به دست هلاکت مى سپارند و خدا مى داند که آن‌ها به حقیقت دروغ مى گویند

عَفَا ٱللَّهُ عَنکَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمۡ حَتَّىٰ یَتَبَیَّنَ لَکَ ٱلَّذِینَ صَدَقُواْ وَتَعۡلَمَ ٱلۡکَٰذِبِینَ ۴۳
(اى رسول) خدا تو را ببخشاید چرا پیش از آنکه دروغ گویان از راستگویان بر تو معلوم شوند به آن‌ها اجازه دادى؟ (بهتر آن بود که رخصت در ترک جهاد ندهى تا آن را که به راستى ایمان آورده از آن که دروغ مى گوید امتحان کنى)

لَا یَسۡتَـٔۡذِنُکَ ٱلَّذِینَ یُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡیَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ أَن یُجَٰهِدُواْ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡۗ وَٱللَّهُ عَلِیمُۢ بِٱلۡمُتَّقِینَ ۴۴
مسلمانانى که به حقیقت به خدا و روز قیامت ایمان دارند از تو رخصت ترک جهاد نخواهند تا به مال و جان خود در راه خدا جهاد کنند، و خدا به احوال متقیان آگاه است

إِنَّمَا یَسۡتَـٔۡذِنُکَ ٱلَّذِینَ لَا یُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡیَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَٱرۡتَابَتۡ قُلُوبُهُمۡ فَهُمۡ فِی رَیۡبِهِمۡ یَتَرَدَّدُونَ ۴۵
تنها آنهایى که ایمان به خدا و روز قیامت نیاورده و دلهاشان در شک و ریب است از تو اجازۀ معافى از جهاد مى خواهند، و آن منافقان پیوسته در شک و تردید مانده و سرگردانند

وَلَوۡ أَرَادُواْ ٱلۡخُرُوجَ لَأَعَدُّواْ لَهُۥ عُدَّةٗ وَلَٰکِن کَرِهَ ٱللَّهُ ٱنۢبِعَاثَهُمۡ فَثَبَّطَهُمۡ وَقِیلَ ٱقۡعُدُواْ مَعَ ٱلۡقَٰعِدِینَ ۴۶
و اگر آنان قصد سفر جهاد داشتند درست مهیاى آن مى شدند لیکن خدا هم از برانگیختن آن‌ها کراهت داشت پس آن‌ها را باز داشت و حکم شد (که اى منافقان نالایق) شما هم با معذوران (کور عاجز در خانۀ خود) بنشینید

لَوۡ خَرَجُواْ فِیکُم مَّا زَادُوکُمۡ إِلَّا خَبَالٗا وَلَأَوۡضَعُواْ خِلَٰلَکُمۡ یَبۡغُونَکُمُ ٱلۡفِتۡنَةَ وَفِیکُمۡ سَمَّـٰعُونَ لَهُمۡۗ وَٱللَّهُ عَلِیمُۢ بِٱلظَّـٰلِمِینَ ۴۷
اگر این منافق مردم هم در میان شما مؤمنان بیرون مى آمدند جز خیانت و مکر در سپاه شما چیزى نمى افزودند و هر چه مى توانستند در کار شما اخلال و خرابى مى کردند، براى شما از هر سو در جستجوى فتنه برمى آمدند، و هم در میان لشکر شما از آنان جاسوسهایى وجود دارد، و خدا به احوال ظالمان داناست