بلای خانمان‌سوزی به نام قمار
اعتیاد به قمار و تلاش برای برنده شدن در مقابل حریف ها، نگرانی‌ها و دغدغه‌های روحی و روانی را برای افراد به وجود می‌آورد که ناخودآگاه در یک سیکل معیوب آسیب زا قرار می‌گیرند و در این خانواده‌ها بیشتر شاهد طلاق و بزهکاری هستیم.
آسیب‌ها و اختلالات روحی و روانی این افراد به قدری بالاست که بعد از باختن‌های مداوم به مواد مخدر رو می‌آورند و نمی‌توانند شغل مناسبی برای خود انتخاب کنند.
شاید این افراد در ابتدای راه ثروت‌های کلانی به دست بیاورند، اما در طول زمان زندگی شان با شکست‌های پی در پی مالی و اقتصادی رو به رو می‌شود که برای جبران باخت‌ها و شکست‌ها به رفتار‌های غیراخلاقی و ضد هنجار‌های اجتماعی رو می‌آورند. بدون شک این افراد تمام ظرفیت‌های خود را برای رسیدن به قدرت در قمار به کار می‌گیرند که اگر این ظرفیت‌ها را در مشاغل دیگر به کار می‌گرفتند قطعا موفق‌تر بودند.
این افراد ظرفیت تخریب دیگران را دارند و به همین دلیل به قمار گرایش پیدا می‌کنند. رسیدن به ثروت‌های کلان و هنگفت بدون تلاش و زحمت از اهداف این افراد به شمار می‌رود و گاه دیده می‌شود آن‌ها سر برنده شدن در قمار حاضر به انجام هر کاری هستند و اغلب خانواده‌های شان آن‌ها را طرد می‌کنند و درگیر طلاق و مشکلات خانوادگی شدید می‌شوند.
افراد قمار باز خودخواه هستند و منافع خود را بر هر مصلحتی در زندگی ترجیح می‌دهند. این نوع اعتیاد خطرناک‌تر از اعتیاد‌های دیگر در جامعه به شمار می‌رود، زیرا معتادی که مواد مخدر استعمال می‌کند توانایی ترک دارد، اما قماربازان همیشه در تلاش هستند تا به اهدافی که در ذهن دارند برسند و همین بلندپروازی‌ها آن‌ها را به سقوط سوق می‌دهد.
افرادی که سعی در رسیدن به مقام‌های بالا دارند و برای رسیدن به آن اهداف از راه قمار تلاش می‌کنند، برای بالندگی و رشد دست به ریسک‌های خطرناکی می‌زنند که ممکن است در یک بازی قمار تحت تاثیر احساسات خودشیفتگی یا صاحب ثروت شوند یا به یک فقر مطلق دچار شوند. علت وابستگی به قمار یا هر عامل دیگر وجود سیستمی در مغز با عنوان سیستم پاداش است.
انسان همانند سایر موجودات رفتار و فعالیت‌هایی را که پاداش دهنده است انجام می‌دهد. احساسات لذت‌بخش با تقویت مثبت موجب تکرار رفتار مد نظر می‌شود و ایجادکننده این احساسات لذت‌بخش ماده‌ای به نام دوپامین است. دوپامین در مرکز عملکرد نظام پاداش قرار دارد و به آن، ماده شیمیایی احساس خوب نیز گفته می‌شود، زیرا مسئول هیجانات و احساسات لذت‌بخش است.
پاداش دریافت شده پس از انجام برخی اعمال منجر به ترشح این ماده در مغز می‌شود و احساس لذت پس از ترشح آن فرد را به تکرار عمل تشویق می‌کند، زیرا همه انسان‌ها به تجربه فعالیت‌های لذت‌بخش علاقه دارند و از فعالیت‌های بدون لذت دوری می‌کنند.