۶ ماه پرالتهاب در لندن؛ سناریو‌های پس از خروج از اتحادیه اروپا چیست؟
امضای توافق نامه برگزیت توسط بوریس جانسون به منظور خروج در ضرب الاجل ۳۱ ژانویه (۱۱ بهمن) سناریوی بدون توافق در دوره گذار را بیش از پیش به تحولات آتی نزدیک کرد.
امضای توافق خروج انگلیس از اتحادیه اروپا از سوی «بوریس جانسون»، چشم انداز پایان سال‌ها اختلاف سیاسی ناشی از نتیجه مثبت همه پرسی خروج ۲۰۱۶ را روشن‌تر و زمینه را برای اجرای برگزیت در ۳۱ ژانویه (۱۱ بهمن) فراهم کرد.
براساس برنامه ریزیها، این توافق باید در ۲۹ ژانویه (۹ بهمن) به تصویب پارلمان اروپا برسد؛ پیشتر «چارلز میشل»، رئیس شورای اروپا و «اورسولا فن درلاین»، رئیس کمیسیون اروپا در بروکسل این سند را امضا کردند.
پس از اجرایی شدن برگزیت در ۳۱ ژانویه، انگلیس وارد دوره گذاری خواهد شد که طی آن تلاش می‌کند، توافق‌های مربوط به روابط آینده خود را با بلوک سیاسی و اقتصادی اتحادیه اروپا به دست بیاورد.
«جانسون» پیشتر تاکید کرد که دوره مذکور نباید از سال ۲۰۲۰ فراتر برود، اما منتقدین و مخالفان برگزیت نیل به این مهم را غیر قابل تحقق می‌دانند.
انگلیس از زمان حضور جانسون در خانه شماره ۱۰ داونینگ استریت(دفتر نخست وزیری) در ۲۴ جولای (۳ مرداد) شاهد تحولات عمده‌ای در عرصه سیاسی بوده است. در ۶ ماه گذشته فلج سیاسی انگلیس را فراگرفت، پارلمان به حالت تعطیل درآمد، ساختار حزب «محافظه کار»، حزب حاکم انگلیس دچار تغییرات عمده شد و حزب مخالف «کارگر» یکی از بدترین شکست‌های تاریخ خود را در رقابت‌های پارلمانی تجربه کرد.
اکنون لندن با از سر گذراندن همه تحولات مذکور، تا ۳۱ دسامبر (۱۱ دی) فرصت دارد تا توافقات لازم را با اتحادیه اروپا به دست بیاورد. عدم دسترسی به چنین توافقی بار دیگر انگلیس را با سناریوی جنجالی "بدون توافق" مواجه می‌کند که می‌تواند خسارات مالی قابل توجه و خلا‌های قانونی گسترده‌ای را به دنبال داشته باشد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *