شکست حداکثری؛ نتیجه راهبرد فشار حداکثری دولت آمریکا در برابر ایران
این نشریه آمریکایی به راهبرد‌های ترامپ در سیاست خارجی مانند اعمال تعرفه، تحریم و استفاده از سایر ابزار‌های فشار اقتصادی برای وادار کردن دشمنان و حتی متحدان واشنگتن برای پیروی از دستورات کاخ سفید اشاره کرده و می‌نویسد: «حجم این اعمال فشار در برابر کشور‌های مختلف از چین گرفته تا کره جنوبی و مکزیک متفاوت است، اما درباره کره شمالی، ایران و ونزوئلا سیاست آشکار و صریح ترامپ «فشار حداکثری» بوده است و در این موارد نتیجه تاکنون چنین بوده است: شکست حداکثری.»
بیشتر بخوانید:
این مطلب به سیاست خارجی دولت آمریکا در برابر کره شمالی پرداخته و میگوید: نقرار بود فشار حداکثری، کره شمالی را وادار به کنار گذاشتن تمامی برنامه هسته‌ای خود کند، اما اکنون با گذشت ۳ سال کره شمالی همچنان به توسعه تسلیحات هسته‌ای خود ادامه می‌دهد و اخیرا نیز سوگند یاد کرده تا هرگونه مذاکره با آمریکا را متوقف کند؛ اینکه آیا "کیم جونگ اون" به برنامه دیرینه خود در توسعه موشک‌های بالستیک بازگردد و در آستانه انتخابات، بحرانی برای ترامپ ایجاد کند قطعی نیست، اما آنچه مسلم است کره شمالی دوره نخست ریاست جمهوری ترامپ را با ده‌ها کلاهک هسته‌ای بیشتر از زمانی که ترامپ در کاخ سفید آغاز به کار کرد، به پایان می‌رساند.»
واشنگتن پست همچنین به راهبرد دولت آمریکا در برابر ایران پرداخته و می‌نویسد: «سیاست فشار حداکثری به کار گرفته شد تا ایران را وادار به مذاکره مجدد برنامه هسته‌ای خود کند اما ایران اکنون و با پایان سال ۲۰۱۹ و آغاز سال جدید هرگونه مذاکره با آمریکا را رد کرده است و آنچه که اتفاق نخواهد افتاد یک توافق هسته‌ای جدید است.»
این نشریه آمریکایی در ادامه به کمپین فشار حداکثری دولت آمریکا در قبال ونزوئلا پرداخته و می‌نویسد: «شدیدترین شکست فشار حداکثری که کمتر مورد توجه قرار گرفته در برابر ونزوئلا است؛ ترامپ مطمئن بود که این فشار حداکثری به براندازی حکومت این کشور منجر خواهد شد، اما یک سال بعد به نظر می‌رسد که دولت نیکلاس مادورو به ثبات رسیده، روشنایی به کاراکاس باگشته و فروشگاه‌ها در این شهر پر از اجناس هستند و رئیس گروه مخالفان این کشور کنار گذاشته شده است.»
واشنگتن پست در ادامه ضمن مطرح کردن این سوال که چرا کمپین فشار حداکثری با شکست مواجه شده، می‌نویسد: «تشخیص دلایل این شکست دشوار نیست؛ نخست اینکه ترامپ اهدافی به شدت غیر واقع گرایانه را برای خود تعیین کرده است؛ دومین اشتباه ترامپ این است که او فکر می‌کند به کار گیری اقدامات یکجانبه برای موفقیت کافی است و نیازی به همکاری بین المللی وجود ندارد و بزرگترین اشتباه محاسباتی ترامپ این است که او فکر می‌کند ابزار‌های اقتصادی سلاحی قوی در برابر ایران، کره شمالی و ونزوئلا است.»