تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۱۷۲

 

وَإِذۡ قَالَتۡ أُمَّةٞ مِّنۡهُمۡ لِمَ تَعِظُونَ قَوۡمًاۙ ٱللَّهُ مُهۡلِکُهُمۡ أَوۡ مُعَذِّبُهُمۡ عَذَابٗا شَدِیدٗاۖ قَالُواْ مَعۡذِرَةً إِلَىٰ رَبِّکُمۡ وَلَعَلَّهُمۡ یَتَّقُونَ ۱۶۴
و، چون (پند و موعظۀ ناصحین در آن‌ها اثرى نکرد) جمعى از آن گروه گفتند: چرا قومى را که از جانب خدا به هلاک و یا به عذاب سخت محکومند باز موعظه مى کنید؟ ناصحان گفتند: پند ما معذرت (و اتمام حجت) است از جانب پروردگارتان، و دیگر آنکه شاید (اثر کند و) تقوا پیشه کنند

فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُکِّرُواْ بِهِۦٓ أَنجَیۡنَا ٱلَّذِینَ یَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلسُّوٓءِ وَأَخَذۡنَا ٱلَّذِینَ ظَلَمُواْ بِعَذَابِۭ بَـِٔیسِۭ بِمَا کَانُواْ یَفۡسُقُونَ ۱۶۵
و، چون هر چه به آن‌ها تذکر داده شد در آن غفلت ورزیدند ما هم آن جماعت را که از کار بد منع مى نمودند نجات بخشیدیم و آنان را که ظلم و ستمکارى کردند به کیفر فسقشان به عذابى سخت گرفتار کردیم

فَلَمَّا عَتَوۡاْ عَن مَّا نُهُواْ عَنۡهُ قُلۡنَا لَهُمۡ کُونُواْ قِرَدَةً خَٰسِـِٔینَ ۱۶۶
پس، چون سرکشى و تکبر کرده و آنچه ممنوع بود مرتکب شدند به آن‌ها گفتیم به شکل بوزینه شوید و بسى دور و بازمانده از رحمت خدا باشید

وَإِذۡ تَأَذَّنَ رَبُّکَ لَیَبۡعَثَنَّ عَلَیۡهِمۡ إِلَىٰ یَوۡمِ ٱلۡقِیَٰمَةِ مَن یَسُومُهُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِۗ إِنَّ رَبَّکَ لَسَرِیعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِیمٞ ۱۶۷
و آن گاه که خداى تو اعلام نمود که تا روز قیامت کسى را به عقوبت و عذاب سخت بر آن‌ها برانگیزد، که پروردگار تو همانا زود کیفر کنندۀ (ستمکاران) و (به خلق) بسیار بخشنده و مهربان است

وَقَطَّعۡنَٰهُمۡ فِی ٱلۡأَرۡضِ أُمَمٗاۖ مِّنۡهُمُ ٱلصَّـٰلِحُونَ وَمِنۡهُمۡ دُونَ ذَٰلِکَۖ وَبَلَوۡنَٰهُم بِٱلۡحَسَنَٰتِ وَٱلسَّیِّـَٔاتِ لَعَلَّهُمۡ یَرۡجِعُونَ ۱۶۸
و بنى اسرائیل را در روى زمین به شعبى متفرق ساختیم، بعضى از آن‌ها صالح و درستکارند و برخى فروتر از آنان (در درجه و منزلت)، و آن‌ها را به خوشى‌ها و ناخوشى‌ها بیازمودیم، باشد که (به حکم حق) بازگردند

فَخَلَفَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡ خَلۡفٞ وَرِثُواْ ٱلۡکِتَٰبَ یَأۡخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا ٱلۡأَدۡنَىٰ وَیَقُولُونَ سَیُغۡفَرُ لَنَا وَإِن یَأۡتِهِمۡ عَرَضٞ مِّثۡلُهُۥ یَأۡخُذُوهُۚ أَلَمۡ یُؤۡخَذۡ عَلَیۡهِم مِّیثَٰقُ ٱلۡکِتَٰبِ أَن لَّا یَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡحَقَّ وَدَرَسُواْ مَا فِیهِۗ وَٱلدَّارُ ٱلۡأٓخِرَةُ خَیۡرٞ لِّلَّذِینَ یَتَّقُونَۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ ۱۶۹
پس از آنکه پیشینیانشان درگذشتند اخلاف و بازماندگانشان وارث کتاب آسمانى شدند در حالى که متاع پست این دنیا را برمى گزینند و گویند ما بخشیده خواهیم شد، و چنانچه مثل آن مال از متاع دنیا که یافتند باز (از هر راه حرام و خیانت) بیابند برگیرند آیا از آنان پیمان کتاب آسمانى گرفته نشد که به خدا جز حرف حق و سخن راست نسبت ندهند و آنچه در کتاب است درس گیرند؟ و منزل ابدى آخرت براى مردم پرهیزکار بسى بهتر است، آیا تعقل نمى کنید؟

وَٱلَّذِینَ یُمَسِّکُونَ بِٱلۡکِتَٰبِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ إِنَّا لَا نُضِیعُ أَجۡرَ ٱلۡمُصۡلِحِینَ ۱۷۰
و آنان که متوسل به کتاب آسمانى شوند و نماز به پا دارند، ما اجر درستکاران را ضایع نخواهیم گذاشت