وضعیت غیرقابل‌بازگشت آمریکا در عراق
این اوضاع، پس از ترور سردار بزرگ اسلام حاج «قاسم سلیمانی» و «ابو مهدی المهندس» مجاهد شجاع عراقی شکل گرفت و پارلمان عراق بلافاصله بعد از این عملیات تروریستی، وارد عمل شد که به‌موجب آن، نیرو‌های آمریکایی در یک فرایند زمانی مشخص، خاک عراق را ترک کنند. پارلمان عراق به‌دفعات مکرر اخراج نیرو‌های نظامی آمریکایی را در دستور کار جلسات خود قرار داد، اما به نتیجه نرسیده بود.
مسئولین بسیج مردمی عراق هم بار‌ها در نشست‌های خود با سیاسیون این کشور، بر لزوم مقابله با زیاده‌خواهی آمریکا سخن به میان آورده بودند، ولی گوش شنوایی وجود نداشت. پس از پایان کار داعش نیز آمریکا عراق را ترک نکرد و حتی نیرو‌های مستقر در سوریه را به این کشور انتقال داد.
این مصوبه به دو دلیل از یک بحران منطقه‌ای و داخلی جلوگیری کرد. اول اینکه عشایر فرات میانه و جنوب عراق به اصرار از مرجعیت درخواست داشتند که حکم جهاد علیه نیرو‌های آمریکایی صادر کنند تا انتقام خون شهید سلیمانی و المهندس را به‌صورت انفرادی و جمعی از آمریکا بگیرند. نکته دوم نیز به آمادگی گروه‌های مقاومت برای انتقام گرفتن و ورود سایر گروه‌های هم‌پیمان ایران به معرکه عراق بازمی‌گردد. به همین دلیل، این مصوبه در حقیقت تنها راهکار فرار آبرومندانه نیرو‌های آمریکایی از عراق تلقی می‌شود.
در فرایند اداری، «عادل عبد المهدی»، نخست‌وزیر عراق، سفیر آمریکا را احضار و مصوبه مجلس را به او ابلاغ کرد؛ لذا در گام اول، مرکز فرماندهی نیرو‌های ائتلاف خود خوانده ضدداعش برای فرار از این بحران به کویت منتقل شد. این نخستین گام برای خروج نیرو‌های آمریکایی از منطقه تلقی می‌شود. ترامپ در حقیقت، با اقدام بزدلانه و نابخردانه خود ضربه دردناکی به آمریکا وارد کرد و نیرو‌های نظامی این کشور در شمال آفریقا و غرب و شرق آسیا را در معرض تهدید مسلمانان قرار داد. به نظر می‌رسد که آمریکایی‌ها با این‌همه بلایی که بر سرشان آمده، همچنان بر طبل لجاجت می‌کوبند و قصدی برای اصلاح رویه خود ندارند.
نمونه آن، واکنش «مایک پمپئو» وزیر خارجه آمریکا به اظهارات ضدآمریکایی نخست‌وزیر عراق در پارلمان و ابلاغ مصوبه اخراج نیرو‌های آمریکایی به سفیر این کشور است. پمپئو، عبد المهدی را نخست‌وزیر «پیشبرد امور» لقب داده و با دهن‌کجی به حاکمیت عراق اعلام کرده است که وی اختیاری برای این‌گونه اقدامات ندارد!
این اظهارات و نظایر آن نشان می‌دهد که وضعیت آمریکا در حوزه‌های سیاسی و نظامی در عراق طی کمتر از یک هفته گذشته با سرعت بالایی رو به‌سوی بحران رفته و توانایی مدیریت آن را برای واشنگتن غیرممکن یا بسیار دشوار ساخته است.
ناگفته نماند که آمریکایی‌ها در حال حاضر، چشم به کابینه و نخست‌وزیر بعدی عراق دوخته‌اند، حال‌آنکه شطرنج تحولات این کشور، وضعیتی غیرقابل‌بازگشت را علیه واشنگتن رقم‌زده است. به نوشته «بنجامین فریدمن» مدیر سیاست‌گذاری مؤسسه اولویت‌های دفاعی آمریکا؛ «نیرو‌های ایالات‌متحده باید پیش از این عراق را ترک می‌کردند. زمانی که خلافت داعش شکست خورد، مأموریت نیرو‌های نظامی ایالات‌متحده در عراق با ابهام روبه‌رو شد. با خروج دولت [دونالد]ترامپ از توافق هسته‌ای و تشدید فشار اقتصادی علیه ایران در دو سال گذشته، نیرو‌های آمریکایی به نقطه جذب دردسر بدل شدند و بیش از آنکه ابزاری برای تأمین امنیت ایالات‌متحده باشند، به طعمه‌ای برای یک جنگ فاجعه‌بار با ایران تبدیل شدند.»
از سوی دیگر، مجلس شورای اسلامی کشورمان هم اخیراً نیرو‌های آمریکایی را به‌عنوان نیرو‌های تروریستی در منطقه تلقی کردند و لذا در حال حاضر، منطقه وارد بحران جدیدی شده که امکان حضور نیرو‌های آمریکایی در غرب آسیا وجود نخواهد داشت. به همین دلیل، مردم عراق از خروج نیرو‌های نظامی آمریکا از خاک عراق استقبال کردند. این امر نشان می‌دهد که غرب آسیا دیگر محل امن و استقرار برای نیرو‌های آمریکایی نیست و این یک اشتباه راهبردی بزرگ برای دونالد ترامپ تلقی می‌شود.
دقیقاً به همین علت بود که برخی مقامات صاحب‌نام آمریکا تصمیم کلیددار کاخ سفید در صدور دستور ترور سردار سلیمانی و ابو مهدی المهندس را مورد شماتت و انتقاد قرار دادند؛ و بالاخره اینکه تصور مقامات واشنگتن این بود که با ضربه به مغز متفکر و طراح عملیات‌های مقاومت می‌توانند موجب انفعال یا از کار افتادن اهرم‌های آن در منطقه شوند و تا زمان‌ترمیم و بازسازی دوباره آن، قدرت خود را در منطقه گسترش دهند، اما از یک نکته کلیدی غفلت کردند. این عملیات بزدلانه، ملت‌ها و حتی دولت‌های منطقه را نسبت به توطئه‌ها و اهداف پشت پرده آمریکا هوشیارتر و در نتیجه، بستر فعالیت مضاعف مقاومت علیه آن‌ها را در منطقه بیشتر کرد.
به عبارت گویاتر، شرایط غرب آسیا در حال حاضر وارد فضای جدیدی شده که تقابل همه ملت‌های مسلمان منطقه با نیرو‌های آمریکایی عملیاتی خواهد شد و یانکی‌ها دو گزینه بیشتر پیش روی خود ندارد: یا باید بساط تجاوزگری خود را برچینند و به خانه بروند و یا بمانند و هزینه‌های جانی و مالی هنگفتی که تاریخ آمریکا در هیچ نبردی مشابه آن را تجربه نکرده، به جان بخرند!