آتشفشانهای فعال در سیاره زهره
گُدازه گونهای ماگما است که بر اثر فعالیتهای آتشفشانی به سطح زمین راه یابد. به تعریف دیگر آن بخش از ماگما که بر اثر کاهش فشار و فوران، مقدار زیادی از گازهای محبوس در خود را از دست داده است گدازه نامیده میشود.
"جاستین فیلیبرتو" (Justin Filiberto) نویسنده ارشد این مطالعه از انجمن تحقیقات فضایی دانشگاهها و دانشمند موسسه "LPI" گفت: اگر واقعا آتشفشانهای سیاره زهره فعال شده باشند مکان بسیار خوبی برای بررسی و درک بهتر فضای داخلی این سیاره خواهد بود. این موضوع سبب میشود تا ما مطالعات دیگری نیز انجام دهیم و بررسی کنیم که چرا سیاره زهره و زمین دارای آتشفشانهای فعال هستند، اما این پدیده در سیاره مریخ وجود ندارد.
تصویربرداری راداری فضاپیمای "ماژلان" ناسا در اوایل دهه ۱۹۹۰ نشان داد که سیاره زهره که همسایه سیاره ما است دارای جهانی از آتشفشانها و جریانهای گدازه گسترده است. در دهه ۲۰۰۰، "مدارگرد ونوس اکسپرس" (Venus Express orbiter) آژانس فضایی اروپا با اندازهگیری میزان نور مادون قرمز ساطع شده از بخشی از سطح زهره (در طول شب) درک دانشمندان از آتشفشانهای این سیاره را تاحدی افزایش داد.
طی این مطالعه فیلیبرتو و همکارانش جو گرم زهره را در آزمایشگاه برای بررسی چگونگی واکنش و تغییر مواد معدنی زهره به مرور زمان بررسی کردند. نتایج آزمایشات آنها نشان داد که ماده معدنی اولیوین (Olivine) به سرعت با جو واکنش میدهد و طی چند هفته با مواد معدنی اکسید آهن - مگنتیت و هماتیت پوشانده میشود. نتایج جدید فیلیبرتو و همکارانش نشان داد که جریانهای گدازه سیاره زهره بسیار جوان هستند که این موضوع نشان دهنده این امر است که سیاره زهره چند آتشفشان فعال دارد.
یافتههای این مطالعه در مجله "Science Advances" منتشر شد.