ژِست یک بازیگر به چه معناست؟

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.

در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.

بدن و ژست

بدن در حالت متعادل یک قطبی است و ایستا. این چنین بدنی دارای مشخصه‌های دراماتیک نیست. این مشخصه‌ها همان پروتاگو نیست و آنتا گونیست است که در بدن  بعد شرح می‌دهیم همان عضلات پیش برنده و عضلات بازدارنده است. بنابر این وقتی بدن نامتعادل است به واقع وارد عرصه درام شده است.

بدن چه وقت نامتعادل است؟ وقتی که در خود بر هم کنش دو قطب را داشته باشد: قطب پیش برنده‌ی حرکت زیستی و قطب بازدارنده از حرکت زیستی. فرض کنید شما ایستاده اید و وزن بدن را روی هر دو پا به مساوات تقسیم کرده اید پس خنثی هستید، اما اگر چیزی باعث شود که شما را در مرحله افتادن قرار دهد دقیقا دراین زمان چه اتفاقی در بدن شما می‌افتد؟ قسمتی از بدن شما تحت اعمال فشار آن نیروی بیرونی، در حالت افتادن است و قسمتی از بدن شما دارد با کشیدن خود به سمت دیگر از این سقوط جلوگیری می‌کند.

این دو قسمت همان دو قطب هستند و این وضعیت بدن شما را در موقعیت درام قرار می‌دهد. در زمانی که نظم ایستادن دوباره برقرار شود و شما ایستا و متعادل شوید این درام به پایان می‌رسد. در متن دراماتیک هم وضع به همین منوال است: ادیپ را به خاطر دارید؟ با آمدن طاعون وضع تبای به هم می‌ریزد و درام آغاز و با خروج گناهکار و نابودی طاعون و برقراری نظم دوباره در تبای، درام تمام می‌شود.

همین الان برخیزید و چند وضعیت نامتعادل در بدن ایجاد کنید و قطب‌های ناهمنام را از هم تشخیص دهید. یادتان باشد که این دو قطب بدون تعارف باید با هم ستیز داشته باشند. یکی از آن‌ها به کمکتان می‌آید و دیگری علیه شما می‌شورد و این همان بر هم کنش است که راحتی را از شما می‌گیرد.

عواطف بشری نیز در اثر موقعیت‌های متعدد، چنین وضعیتی را به بدن شما انتقال می‌دهند. در این وضعیت است که وقتی این دو قطبی شدن در اثر حملات و لطمات روحی، عاطفی و احساسی است بدن شما وارد عرصه‌ای از آن موقعیت می‌شود و وضعیت ایستای خود را بر هم می‌زند و وارد ژست می‌شود.

می‌توانید چندین نمونه عاطفی را هم اکنون با ذکر دقیق جزئیات توسط انتقال به بدن و پیدا کردن دو قطب بر هم کنشی آن در بدن تبدیل به عمل کنید. به خاطر داشته باشید کلمه‌ی عصبانیت مفهومی است در حیطه احساسات و عواطف که وقتی به بدن منتقل شود در واقع تبدیل به عمل دراماتیک می‌شود.

حالا می‌دانیم که هر انسان در ماسک شخصیتی خود مجتمعی از این احساسات، عواطف، خصلت‌ها و سیرتهاست که پیدا کردن چند شاخصه‌ی مهم هر شخص، آن شخصیت را آشکار می‌سازد. بدن توسط ارتعاش‌های مختلفی که پیدا می‌کند و رسیدن به برآیندی از این خصوصیات، خطوطی را به حافظه فیزیکی خود می‌سپارد که حاوی انرژی آن شخصیت است و آن صفات را شکل می‌دهد.

ژست می‌تواند رسیدن به این خصوصیت‌های مجتمعی مذکور در بدن باشد. پس ژست نوعی زندگی جسمانی نقش و یک وسیله بیانی است که در ابتدا فقط یک عکس العمل فیزیکی و طبیعی بدن است نسبت به احساسات، عواطف، خصلت‌ها و سیرت‌های شخصیتی. ژست قابلیت ثبت و ضبط شدن و دوباره به کار بسته شدن را برای بازیگر به همراه دارد.

ژست jest با این املای لاتین این گونه تعریف می‌شود: لطیفه، بذله، شوخی، بذله گویی، خوش طبعی، طعنه، کنایه، عمل، به بازی گرفتن، استهزا کردن، مزاح گفتن. در حالی که ژست jest با این املای لاتین به معنای حرکت، رفتار، قیافه، اشاره، رفتار نمایان در حین صحبت است که مشخصا نوع دومش مدنظر ما خواهد بود. تعبیر خود من از ژست هر گونه ارتعاش عضلانی درستی است که منجر به تغییر شکل در جهت هر گونه حمله و یا نزاع عاطفی  احساسی به شخص که بدن او را در خطوط عمود، افقی و مورب دستخوش تغییر کند و در زمان ادامه پیدا کند.