تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۱۳۲

[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/02/02"]

إِنَّمَا یَسۡتَجِیبُ ٱلَّذِینَ یَسۡمَعُونَۘ وَٱلۡمَوۡتَىٰ یَبۡعَثُهُمُ ٱللَّهُ ثُمَّ إِلَیۡهِ یُرۡجَعُونَ ۳۶
تنها زنده دلان عالم که گوش شنوا دارند اجابت مى کنند، و مردگان را خدا برمى انگیزد، آن گاه خلایق به سوى حق بازگردانده مى شوند

وَقَالُواْ لَوۡلَا نُزِّلَ عَلَیۡهِ ءَایَةٞ مِّن رَّبِّهِۦۚ قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰٓ أَن یُنَزِّلَ ءَایَةٗ وَلَٰکِنَّ أَکۡثَرَهُمۡ لَا یَعۡلَمُونَ ۳۷
و کافران گفتند: چرا بر او معجزه اى از خدا فرو نیامد؟ بگو: خدا بر اینکه آیتى فرستد قادر است، و لیکن بیشتر آنان نمى دانند

وَمَا مِن دَآبَّةٖ فِی ٱلۡأَرۡضِ وَلَا طَـٰٓئِرٖ یَطِیرُ بِجَنَاحَیۡهِ إِلَّآ أُمَمٌ أَمۡثَالُکُمۚ مَّا فَرَّطۡنَا فِی ٱلۡکِتَٰبِ مِن شَیۡءٖۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ یُحۡشَرُونَ ۳۸
و هر جنبنده اى در زمین و هر پرنده اى در هوا که به دو بال پرواز مى کند همگى طایفه هایى مانند شما (نوع بشر) هستند ما در کتاب (آفرینش، بیان) هیچ چیز را فرو گذار نکردیم، آن گاه همه به سوى پروردگار خود محشور مى شوند

وَٱلَّذِینَ کَذَّبُواْ بِـَٔایَٰتِنَا صُمّٞ وَبُکۡمٞ فِی ٱلظُّلُمَٰتِۗ مَن یَشَإِ ٱللَّهُ یُضۡلِلۡهُ وَمَن یَشَأۡ یَجۡعَلۡهُ عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِیمٖ ۳۹
و آنان که تکذیب آیات ما کردند کر و گنگ در ظلمات (جهل) به سر برند مشیّت الهى هر کس را خواهد گمراه سازد و هر که را خواهد به راه راست هدایت کند

قُلۡ أَرَءَیۡتَکُمۡ إِنۡ أَتَىٰکُمۡ عَذَابُ ٱللَّهِ أَوۡ أَتَتۡکُمُ ٱلسَّاعَةُ أَغَیۡرَ ٱللَّهِ تَدۡعُونَ إِن کُنتُمۡ صَٰدِقِینَ ۴۰
بگو: اگر راست مى گویید، مرا گویید که اگر عذاب خدا یا ساعت مرگ بر شما فرا رسد آیا (در آن ساعت سخت) غیر خدا را مى خوانید؟!

بَلۡ إِیَّاهُ تَدۡعُونَ فَیَکۡشِفُ مَا تَدۡعُونَ إِلَیۡهِ إِن شَآءَ وَتَنسَوۡنَ مَا تُشۡرِکُونَ ۴۱
بلکه در آن هنگام تنها خدا را مى خوانید تا اگر مشیّت او قرار گرفت شما را از سختى برهاند، و آنچه را که با خدا شریک قرار مى دهید به کلى فراموش مى کنید

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰٓ أُمَمٖ مِّن قَبۡلِکَ فَأَخَذۡنَٰهُم بِٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمۡ یَتَضَرَّعُونَ ۴۲
و همانا ما پیغمبرانى به سوى امتان پیش از تو فرستادیم، پس (چون اطاعت نکردند) به بلا‌ها و مصیبت‌ها گرفتارشان ساختیم، شاید به درگاه خدا گریه و زارى کنند

فَلَوۡلَآ إِذۡ جَآءَهُم بَأۡسُنَا تَضَرَّعُواْ وَلَٰکِن قَسَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَزَیَّنَ لَهُمُ ٱلشَّیۡطَٰنُ مَا کَانُواْ یَعۡمَلُونَ ۴۳
پس چرا وقتى که بلاى ما به آن‌ها رسید تضرّع و زارى نکردند (تا نجات یابند)؟ ولى (بدین سبب که نکردند) دلهاشان را قساوت فرا گرفت و شیطان کردار زشت آنان را در نظرشان زیبا نمود

فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُکِّرُواْ بِهِۦ فَتَحۡنَا عَلَیۡهِمۡ أَبۡوَٰبَ کُلِّ شَیۡءٍ حَتَّىٰٓ إِذَا فَرِحُواْ بِمَآ أُوتُوٓاْ أَخَذۡنَٰهُم بَغۡتَةٗ فَإِذَا هُم مُّبۡلِسُونَ ۴۴
پس، چون آنچه به آن‌ها تذکر داده شد همه را فراموش کردند ما هم ابواب هر چیز را به روى آن‌ها گشودیم تا، چون به نعمتى که به آن‌ها داده شد شادمان و مغرور شدند ناگاه آن‌ها را (به کیفر اعمالشان) گرفتار کردیم و آن هنگام (خوار و) ناامید گردیدند