کشتی ایران و هزار راه نرفته

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، سکان هدایت فدراسیون کشتی ایران مدتی است که به دستان علیرضا دبیر سپرده شده است. فدراسیونی که غرق در مشکلات مالی است و از رئیس فدراسیون و سرمربیان تیم‌ملی گرفته تا مربیان و کشتی‌گیران، منتظر توجهی از سوی وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک هستند تا در فاصله کوتاهی که تا المپیک ۲۰۲۰ توکیو باقی مانده، بتوانند با امکانات بیشتر و روحیه بالاتر برای موفقیت در این رویداد مهم دل به کار و تمرین بدهند.

این مشکلات، در حالی گریبان‌گیر کشتی شده که رئیس فدراسیون کشتی اهداف بزرگی در سر دارد و برای رسیدن به این اهداف به امکانات و ابزار‌های پرهزینه نیاز دارد. برای بعضی از ملی‌پوشان در برخی اوزان که قرار است چند ماه دیگر در رقابت‌های معظم المپیک به میدان بروند، ضرورت دارد که در ماه‌های آتی در میادین بزرگ حضور پیدا کنند و شرکت در جام یاریگین، علی‌اف، یاشار دوغو، پیت‌لاسینسکی، وهبی‌امره و سایر تورنمنت‌های معتبر دنیا و رویارویی با روس‌ها و آمریکایی‌ها یکی از همین ابزار‌های پرهزینه است. آزادکاران و فرنگی‌کاران کشورمان در این تورنمنت‌ها مورد ارزیابی قرار خواهند گرفت به طوری‌ که کم‌تجربه‌های تیم در این تورنمنت‌ها با سرشاخ شدن با کشتی‌گیران مطرح دنیا تجربیات لازم را کسب خواهند کرد تا در صورت ملی‌پوش شدن در المپیک، مشکلی از این بابت نداشته باشند. کشتی‌گیران باتجربه‌ها هم با حضور در این تورنمنت‌ها در کوران مسابقات باقی خواهند ماند و در نهایت نیز هر کشتی‌گیری به نمایندگی از تیم کشورمان به المپیک اعزام شود، در این خصوص مشکلی نخواهد داشت. در واقع با حضور در این تورنمنت‌ها است که کشتی‌گیران ایران مخصوصا کم‌تجربه‌ها به این نتیجه خواهند رسید که روس‌ها و آمریکایی‌ها و تک ستاره‌های ژاپن، کوبا، کره‌جنوبی، آذربایجان و سایر کشتی‌گیران مطرح شکست ناپذیر نیستند و عبور از سد آنها محال و غیر ممکن نیست. آنهایی که دستی بر آتش کشتی دارند به خوبی می‌دانند که حضور برخی کشتی‌گیران در این تورنمنت‌ها و پنجه در پنجه انداختن آنها با رقبای مطرح دنیا چه سنگ محکی خواهد بود برای بررسی عملکرد سرمایه‌های ورزش اول کشورمان برای حضوری قدرتمند در المپیک ۲۰۲۰ توکیو.

برای رسیدن به موفقیت ورزش اول ایران به ویژه در سالی که به المپیک ختم می‌شود ابزار‌های پرهزینه دیگری هم وجود دارند که در این خصوص باید به برگزاری اردو‌های آماده‌سازی در شهر‌های مختلف، امکانات رفاهی و تغذیه ملی‌پوشان در اردو‌های تیم‌ملی اشاره شود که باید متناسب با رقابت‌های مهمی مانند المپیک باشد. اما اجرای این برنامه‌ها مستلزم پر بودن خزانه فدراسیون کشتی و نگاه وزارت ورزش و جوانان و همچنین کمیته ملی المپیک به این ورزش است، اما اتفاقا نکته نگران کننده همین جا است که در حال حاضر نه تنها خزانه فدراسیون پر نیست بلکه میلیارد‌ها تومان بدهی هم گریبان‌گیر این فدراسیون شده و حالا فدراسیون روز‌های سختی را برای تامین هزینه‌ها و اجرای برنامه‌هایش می‌گذراند. البته این نکته نیز قابل ذکر است که با وجود جیب خالی فدراسیون کشتی، علیرضا دبیر با تهیه اعتبارات لازم، تاکنون تمام اعزام‌ها را به شکلی آبرومند انجام داده است، اما قطعا جذب اعتبارات توسط رئیس فدراسیون به قدری نیست که هزینه‌های سنگین در سال المپیک را تامین کند.

 

فاکتور و ابزار بعدی که برای موفقیت‌های کشتی ضروری است و در این یک مورد هزینه‌ای پیش روی فدراسیون نیست و قبلا همه هزینه‌هایش پرداخت شده است، به شخصیت رئیس فدراسیون مربوط می‌شود که در این خصوص رئیس فدراسیون باید در دو حوزه فنی و مدیریتی مورد بررسی قرار بگیرد. علیرضا دبیر در دورانی که خودش ملی‌پوش بود با استفاده از فاکتورهایی چون استقامت، میل به تهاجم و جنگیدن تا آخرین ثانیه مبارزه برای رسیدن به پیروزی در جنگ‌های تمام عیار و همچنین با جسارت و هوش بالا موفق شد بر بسیاری از بزرگان کشتی دنیا که در کلاس‌های مختلف فنی مبارزه می‌کردند غلبه کند تا با کسب ۵ مدال طلا و نقره جهان و المپیک ثابت کند که در حوزه فنی در جایگاهی رفیع قرار دارد. اما در حوزه مدیریتی هم باید یادآور شویم که دبیر می‌تواند در حوزه مدیریتی هم بهترین عملکرد را در حوزه تخصصی‌اش داشته باشد.

علیرضا دبیر برای اینکه کشتی کشورمان را به سرمنزل مقصود برساند و ایران را به جایگاه اصلی‌اش در کشتی دنیا بازگرداند، باید موارد دیگری را هم در نظر داشته باشد. فارغ از جذب اسپانسر و تامین هزینه‌ها و همچنین مباحث مدیریتی که در ابتدای این مطلب به طور مفصل به آن پرداخته شد، فدراسیون کشتی باید برای گرفتن کرسی در اتحادیه جهانی کشتی و همچنین کمیته داوران در این اتحادیه تمام تلاش خود را به کار بگیرد تا همچون تورنمنت‌های اخیر و مخصوصا مسابقات جهانی نورسلطان شاهد ضایع شدن حق کشتی و ملی‌پوشان ایران نباشیم و در حالی‌که باید روی سکوی سوم مسابقات جهانی نورسلطان قرار می‌گرفتیم، اما به دلیل اینکه نماینده‌ای در اتحادیه جهانی نداشتیم، به راحتی این جایگاه را از کشتی‌آزاد کشورمان گرفتند و تیم را در رده چهارم قرار دادند.

نگاه و توجه به کشتی در استان‌ها مورد دیگری است که حتما باید در برنامه‌های فدراسیون گنجانده شود تا شاهد مشکلاتی که در سال‌های گذشته به وجود آمد و کشتی کشورمان خالی از کشتی‌گیران درجه یک شده بود و باعث شد تیم‌های ملی کشتی‌آزاد و فرنگی تا رده‌های ششم، نهم و یازدهم جهان سقوط کنند، نباشیم. از طرفی باید به طور ویژه به کشتی در رده‌های سنی پایه نگاه شود و در این خصوص فدراسیون کشتی باید برنامه‌ریزی دقیق و هدفمندی به لحاظ فنی، علمی و مخصوصا فرهنگی داشته باشد تا بتواند کشتی‌گیرانی که در رده‌های سنی پایه به مدال جهانی می‌رسند را به رده‌سنی بزرگسالان هدایت و منتقل کند.

 

فرآیند انتخاب ملی‌پوشان هم باید در یک قالب مشخص طی شود تا کشتی‌گیران بدانند برای راهیابی به تیم‌ملی چه مسیری را طی کنند. این موضوع دو حسن بزرگ دارد. یکی اینکه در این‌ صورت حتی قهرمانان بزرگی مثل حسن یزدانی هم می‌دانند که برای رسیدن به دوبنده تیم‌ملی باید یک مسیر مشخص را طی کنند، پس مجبور هستند بدن خود را همواره در حد معقولی از آمادگی نگه دارند و مانند مهدی تقوی که بعد از مدال طلای سال ۲۰۰۹ جهان تمریناتش را رها کرد و برای حضور در رقابت‌های جهانی ۲۰۱۰ مسکو بدون اینکه از فیلتری عبور کند صرفا به پشتوانه مدالی که از سال قبل به دست آورده بود، دوبنده تیم‌ملی به او اهدا شد و نتیجه‌اش هم چیزی جز شکست در آن رقابت‌ها نبود. طبیعتا این مسیر باید برای کشتی‌گیران بی‌مدال و کشتی‌گیران عنوان‌دار متفاوت باشد.

 

حسن دیگری که فرآیند انتخاب ملی‌پوشان دارد این است آن‌هایی که کنار گذاشته می‌شوند دلیل انتخاب نشدن خود را می‌دانند و برای سال‌های بعدی انگیزه لازم را خواهند داشت. این نکته نیز حائز اهمیت است که وضعیت کشتی‌گیران بی‌مدالی که می‌خواهند جای مدال‌داران وزن خود را بگیرند باید بر اساس معیار‌هایی نظیر آمادگی جسمانی، روحی و فنی و شاخص‌های علمی مورد بررسی قرار بگیرد تا در صورت شایستگی مجوز حضور در مرحله آخر انتخابی تیم‌ملی و رقابت با قهرمان جهان و المپیک را به دست بیاورند. در واقع یک کشتی‌گیر مدعی که مدال جهانی و المپیک ندارد باید بداند برای اینکه شانس مبارزه بر سر دوبنده تیم‌ملی با قهرمان جهان و المپیک را به دست بیاورد باید حتما خودش را به شاخص‌های لازم در زمینه آمادگی جسمانی، فنی و روحی به سطح جهانی برساند تا کادرفنی این ریسک را بپذیرد که یک کشتی‌گیر صرفا مدعی و بدون مدال را به یک کشتی‌گیر عنوان‌دار و امتحان پس داده‌ای که مدال جهانی و المپیک دارد ترجیح دهد.

انتخاب مربیان تیم‌ملی هم باید بر اساس معیار‌های مشخصی صورت بگیرد تا مربیان سازنده کشور برای ادامه کار خود بی‌انگیزه نشوند. در این خصوص فدراسیون می‌تواند مربیانی که در تیم‌ملی شاگرد دارند را به اردو‌های منتهی به مسابقات برون مرزی دعوت کرده و آن‌ها را به مسابقات یاد شده اعزام کند و پس از بازگشت نیز مربیان سازنده به باشگاه‌های شهر و دیار خود رفته و به کار سازندگی‌شان ادامه خواهند داد. این کار علاوه بر ارج نهادن به ارزش کار مربیان و ایجاد انگیزه در آنها، همچنین باعث می‌شود این مربیان با حضور در اردو‌های تیم‌ملی در این خصوص تجربه‌اندوزی کرده و با آخرین مدل‌های تمرینی در تیم‌ملی آشنا شوند. البته فدراسیون کشتی در رقابت‌های کشتی‌آزاد زیر ۲۳ سال جهان همین کار پسندیده را انجام داد و از سه مربی سازنده در کادرفنی این تیم استفاده کرد.

فعال کردن کمیته مربیان و انستیتوی فدراسیون هم از موارد قابل ذکر برای رسیدن به موفقیت است که به نظر می‌رسد با آمدن حسن یوسفی‌افشار در این خصوص کشتی ایران رو به جلو حرکت خواهد کرد. فدراسیون باید با فعال کردن انستیتو و کمیته مربیان در راستای کادرسازی و اضافه کردن سرمربی و مربی به بدنه تیم‌ملی گام بردارد و این طرح که از اهمیت بسیار بالایی هم برخوردار است قطعا مستلزم برنامه‌های بلند مدت است.

برگزاری لیگ باید به شکلی هدفمند و در راستای اهداف فنی تیم‌ملی باشد و نباید فقط ابعاد مالی و اقتصادی ملاک باشد. از طرفی باید به کیفیت بخشیدن به تورنمنت‌های داخلی مخصوصا جام تختی هم توجه شود. این تورنمنت باید در قواره یک جام جایزه بزرگ با حضور قهرمانان بزرگ جهان و المپیک برگزار شود تا با هزینه‌هایی کمتر نسبت به اعزام‌های برون‌مرزی، عیار کشتی‌گیران در مبارزه با رقبای درجه یک دنیا مشخص شده و مربیان تیم‌ملی را به اهداف فنی خود نزدیک کند. البته این نکته را می‌دانیم با یک تورنمنت که در داخل کشور برگزار می‌شود، این امکان وجود ندارد که عیار یک کشتی‌گیر به طور کامل مشخص شود، اما برگزاری جام تختی در سطح بالا می‌تواند گامی در جهت تحقق بخشیدن به اهداف فنی کادرفنی و پائین آوردن هزینه‌ها باشد.