جمشیدیان: با شرایط فعلی به توکیو نرویم خیلی بهتر است
وی ادامه داد: دوچرخه‌سواری رشته‌ای نیست که با یک مسابقه بتوان سهمیه المپیک کسب کرد. از فدراسیون درخواست کردیم از ما حمایت کنند تا در بخش پیست و رشته مدیسون سهمیه المپیک بگیریم اما مسئولان فدراسیون به همین یک سهمیه‌ای که در بخش جاده کسب شده، دلخوش هستند و توجهی به کسب سهمیه‌های بیشتر ندارند.
ملی‌پوش دوچرخه‌سواری ایران تصریح کرد: با توجه به اینکه برنامه بلندمدت در ایران وجود ندارد نتیجه این شده تا ملی‌پوشان در بازه کوتاه مدت به نتیجه دلخواه نرسند. دوچرخه‌سواری رشته‌ای است که باید همیشه در مسابقه بود. واقعا برای نتیجه گرفتن در المپیک باید خیلی از جان و دل مایه گذاشت تا به هدفی که می‌خواهیم برسیم، اما از آنجایی که دوچرخه‌های ما فرسوده هستند و حمایت خوبی هم از ما صورت نمی‌گیرد مسئولان انتظار دارند در مسابقات معجزه کنیم.
جمشیدیان افزود: هر کسی که بخواهد به المپیک برود نیازمند حضوری مداوم در اردوها و مسابقات است اما فعلأ تکاپوی چندانی در فدراسیون مبنی بر حضور در المپیک دیده نمی‌شود. اگر در رقابت‌های برون مرزی خوب نتیجه نگیریم طوری با ما برخورد می‌شود، انگاری مرتکب قتل شده‌ایم. نتایجی که در مسابقات برون مرزی توسط دوچرخه‌سواران ایرانی کسب می‌شود به غیرت خود ورزشکاران و استعدادشان برمی‌گردد نه حمایت فدراسیون. سایر کشورها بیکار ننشسته‌اند که ما بیایم و مدال بگیریم. برنامه منظمی برای ما وجود ندارد و امیدوارم مسئولان بیشتر به ما بها دهند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: نه تنها مربی خوب خارجی نداریم بلکه حتی تجهیزات مناسب هم در اختیار ما قرار نمی‌دهند تا با آن تمرین کنیم، تنها امیدوارم شرایط بهتر شود. اگر شرایط به همین منوال بخواهد پیش برود میل چندانی برای حضور در اردوهای تیم ملی نخواهم داشت، چون آبرویم را از سر راه نیاورده‌ام که بروم در آنجا توسط سایر ورزشکاران مورد تمسخر قرار بگیرم.